Chapter XXXI: Shout

315 22 6
                                    

“Faye…”

 

 

 

Tinitigan niya ito. Kulay pula na ang buhok nito. At hanggang balikat na lamang iyon. Wala na ang dating buhok nito na kulot kulot at hanggang bewang. Hindi na ito mukhang witch. Instead, she looked a lot like a pixie already! She looked a lot like that book cover!

 

 

 

“I’m not Faye.” Nagsalubong ang kilay nito. “I am Areinh. Kung sino man ang Faye na sinasabi mo, sigurado akong kamukha ko lamang siya.”

 

 

 

Padabog nitong kinuha ang mga plato at baso na nasa mesa at tinalikuran siya.

 

 

 

“Not so fast!” Hinawakan niya ang braso nito.

 

 

 

Nakita niyang gumalaw-galaw ang balikat nito na tila ba pinapakalma ang sarili mula sa nakakapagod na pagtakbo.

 

 

 

“Faye, I’m sorry. I will never leave you again! I promise! Faye, I never ever want to experience again the pain of seeing you hurting! I never ever want to experience again the feeling of waking up and finding out that you’re not beside me anymore! Faye, please forgive me.”

 

 

 

Hindi na niya napigilan pa ang sarili niya.

 

 

 

Niyakap niya ito mula sa likuran nito.

 

 

 

“I miss the times that I just lose myself in you. I miss the times when we didn’t care about the world because all that matters was just you and I. Faye, I want to wake up again with you beside me. Please, let’s come home. Please.”

 

 

 

“Bitiwan mo ako.”

 

 

 

Nagulat siya sa lamig na nanggagaling sa boses nito. Unti-unting lumuwag ang pagkakahawak niya sa bewang nito at nanatili na lamang sa kinatatayuan habang nakikita niya ang unti-unting paglayo nito.

 

 

 

***

 

 

 

“Areinh, ayan na naman si Wolfrik o.” ininguso ni Essylt ang kinaroroonan ni Wolfrik sa likurang bahagi niya. Nasa batis sila ngayon at abala sa paglilinis sa katawan nila. Wolfrik’s existence in Centerior is now a common knowledge. It spread like wild fire in a matter of hours.

The Bewitched WolfTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon