DUVAR

4.Bölüm

Küçükken hep beni koruyup sevecek bir büyüğümün belki de abimin olmasını isterdim.Her türlü olay da arkamda duracak düştüğümde kaldıracak biri.Geceler boyu dua ettim hayallerini kurdum.Ailemle hiç yakın değildik.Doğrusu babam olacak adamla.Annem çok küçükken ölmüştü.Doğrusu öldürüldü.Babam onu öldürdü.

Tam gözlerimin önünde annemin boğazını keserek canice öldürdü.O olaydan sonra sır gibi ortadan kayboldu.O yıllarda yurda verilmiştim.
Kendime yemin etmiştim polis olup onu yakalayacağım diye.Aradan birkaç yıl sonra öldürüldüğünü öğrenmiştim.

Düşüncelerimden sıyrılıp yattığım yerden doğruldum.Bugün işim yoktu.Aklıma dün gece geldi.Alışveriş yapmamıştım.Malum aksiyonlu geçmişti gece.

Dolabımı açıp siyah oversize dizlerimin üstüne gelen tişört ile füme bir şort giydim.Giydiğim tişört şortumu kapatıyordu ama umursamadım.Rahat ve ferah giyinmeyi severdim.

Belime silahımı takıp küçük çantamı alıp çıktım evden.Arabamı açıp oturdum.Telefonumun zil sesini duyunca telefonumun ekranına baktım.

"Efendim Emir"

"Aslı'm güzelim nasılsın? Napıyorsun? Kalktın mı? Çabuk hazırlan buluşalım.Karnım çok aç"

Sinirle ofladım.Yine çok konuşuyordu bu çocuk.

"Sabah sabah bu ne enerji lan bi sus"

"Tamam ben hazırım kapının önünde bekliyorum beni al"

Bir şey demeden yüzüne kapattım.Emir benim şu hayatta değer verdiğim tek kişiydi.Tek ailemdi.

Emir'i evinden alıp AVM'ye gelmiştik.Şu an oturmuş hamburger yiyorduk.Evet çok güzel kahvaltı öğünü.

Tuvalete gitmek için yerimden kalktım.İlerlerken tuvaleti arıyordum.Bulup girdim içeri.İşimi halledip çıktım.Karşı tarafta erkekler tuvaleti vardı.Ordan geçerken aralık kapıdan bi kaç veledin tartıştığını gördüm.Umursamadan gidecektim ki kavga ettiği kişiyi görünce duraksadım.

Dün kurtardığım çocuktu.Bu velet ayaklı belaydı yemin ederim.Nerde bela bu orda.Nedensizce olaya müdahale etmek istedim.

Ellerimi cebime soktum ve kapıya tekme attım.İçeri adımladım ve ayağımla kapıyı kapattım.Veletler bana dönmüştü.Cem beni görünce ilk şaşırdı sonra heyecanlandı.Cem"in yakasını tutan kişiye diktim gözlerimi.

"Hayırdır gençler ne bu tantana?"

"Oo güzellik yerleri karıştırdın herhalde yanlış yerdesin" diyince yüzümü buruşturdum.

"Çek o ellerini onun üzerinden"

Alayla yüzüme baktı.
"Hadi ya hemen bırakıyorum"diyip dalga geçti.

Elimle gel gel hareketi yaptım.Ne yapmaya çalıştığımı anlamadı ama önüme gelip durdu.

Cem'e dönüp
"Arkama geç" dedim

"Sen kimsin niye karışıyorsun?"

"Yaklaş bana bi" tereddüt etti ama aklına ne geldiyse sırıtarak yüzüme yaklaştı.Tam o anda kafamı yüzüne gömdüm.

Burnunu tutup acıyla kendini yere attı.

"Bakın veletler bir daha bu çocuğun etrafında görürsem sizi bir daha bu kadar yumuşak olmam" diyip çıktım ordan.

Peşimden koşa koşa Cem'de geldi.
"Aslı abla yine beni kurtardın sen kesinlikle süper kahramansın.Bak bu 2 oldu kesinlikle artık benim kahramanımsın" diyip yılışmaya başladı.

"Hop hop geri bas velet bıktım senden.Her belanın içinden de sen çıkma be"

"Ama valla suçsuzum bunlar bizim okuldaki grup sürekli benimle uğraşıyorlar alıştım ben"

Sinirle soluyup döndüm ona
"Yanında kimse yok muydu niye teksin sen?"

"Aslında Kerem abimle gelmiştim ama işi çıkınca gitti o yalnız kaldım ben de."

Bir müddet düşündüm
"Aç mısın?"

"Ha?"

"Aç mısın oğlum neyi anlamadın?"

"Haa evet acıktım sanırım biraz."

Bakışlarımı ondan çektim ve komut verdim.
"Düş önüme"

Yaklaşık 10 bölümü yayımlamayı düşünüyorum üst üste