DUVAR

7.Bölüm

Çalan kapı sesine uyandım.Hayvan gibi kapı çalınıyordu.Sanki ne çalıyorlarsa açmıyorsak evde yokuz kardeşim.

Üstüme sabahlığımı alıp kapıya ilerledim.Bir kez daha kapı vurulunca sinirle bağırdım

"Patlamayın be geldik"

Kapıya hırsla asıldım
"Ne var b-"

Karşımda Öz ailesini görünce sözlerimi tamamlamadım.Şimdi bunlar ne alakaydı anlamamıştım.

"Buyrun ne vardı?"
Düz bir ifadeyle gözlerimi üzerlerinde gezdirdim.Tam Rutkay Bey cevap verecekti ki arkamdan ses geldi

"Sabah sabah bu ses ne yav.Kim gelmiş güzelim?"

Arkamı dönüp Emir'e baktım.Geri zekalı üstü çıplak uykulu uykulu yanıma geliyordu.Hızla kolundan tutup odaya soktum.

"Üstünü giyin öyle gel salak" diyip çıktım yanından.Tekrar kapıya gittim.Hepsi çatık kaşlarla beni izliyordu.

"Ee bakmaya mı geldiniz?"

Naz Hanım
"Aslında biz konuşmaya gelmiştik.Galiba yanlış bir zaman da geldik"

"Sabah sabah gelmeniz dışında bir sorun yok"
Aklıma gelmişken saate baktım.

"Yuh saat 6 bu saatte ne işiniz olabilir benimle"

Cem sırıtarak
"Bizi içeri almayacak mısın ablacığım"

Garip bir ifadeyle ona baktım.Pes edip

"Buyrun geçin içeri" diyip elimle içeriyi gösterdim.

Hepsi içeri girdikten sonra salona yönlendirdim

"Buyrun siz geçin oturun ben üstümü değişip geliyorum."

Hızlı adımlarla odama ilerledim üstümü değiştirip Emir'in kaldığı odaya girdim.Üstünü değişmiş bana doğru adımladı.

"Kim onlar güzelim neden gelmişler"

"Bilmiyorum içerdeler şu an hadi gidelim yanlarına dertleri neymiş"

"Sen git ben elimi yüzümü yıkayıp geliyorum bebeğim" yanağımdan makas alıp yanımdan ayrıldı.

Sinirli adımlarla salona ilerledim.Hepsi oturmuş konuşuyordu beni görünce sustular.

Cem hızla atılıp
"Abla Emir başkan nerde kaldı" diye sorunca hepsi abileri sinirle ona döndü.

Arslan
"Sen tanıyor musun o dallamayı" diyince

"Hop hop orda dur sen kime dallama diyorsun.Hayırdır koçum?" Diye atladım.

O sırada Emir içeri girdi selam verip yanıma oturup kolunu omzuma attı.Bunu genelde yabancı kişilerin yanında beni sahiplenmek için yapardı.

"Çek o elini kolunu" diyen Arslan'a döndüm.Şaka gibiydiler.

Rutkay Bey'e döndüm
"Evet konuşacağınız şey neydi anlatır mısınız?"

Bunu dememle yerinde dikleşti.Eşine dönüp gözlerinin içine baktı.Birbirlerine endişeli ve yoğun bir şekilde bakıyorlardı.

Dayanamayıp
"Gençler yatak odası sağ tarafta" diyince Rutkay Bey öksürmeye Naz Hanım ise kızarmaya başladı.

Mutfaktan hızlıca bi bardak su alıp geldim.Rutkay Bey'e verdim.

Yerime oturdum.Emir kulağıma fısıldadı
"Kızım yavaş adam kalpten gidiyordu"

Gözlerimi tekrar onlara çevirdim abi tayfası sinirle bana bakıyordu.Cem her zamanki gibi sırıtıyordu.

Naz Hanım boğazını temizleyip bana döndü.

"Kızım sana şu an anlatacaklarımız seni büyük ihtimal şaşırtacaktır.Uzatmadan anlatmak istiyorum.Ben 4.çocuğuma hamileydim.Bi kızımız olacaktı.Hepimiz çok heyecanlıydık.İlk kez Öz ailesinin kız bir çocuğu olacaktı.Kızım doğdu." Biraz durdu ve devam edemedi.

Rutkay Bey sözü ondan alıp
"Benim ismimin anlamı gece de ışık ışıl parlayan Ay anlamına geliyor.Kızımın ismini Gece koymak istedim.Onun gecelerini aydınlatan o parlak Ay olmak istedim hep.Kızımız erken doğdu.2 ay boyunca hastanede tedavi gördü.Hastaneden çıkacağı gün öldüğünü öğrendik."

Boş gözlerle dinledim
"Başın sağ olsun ne diyeyim.Kızınızı anlatmak için mi geldiniz?"
İçten içe olmamasını diliyordum.Salak değildim sözlerinin nereye gittiğini tahmin ediyor ve olmamasını diliyordum.

Emre yine atarlanıp sinirle
"Doğru dürüst dinle öyle konuş"

Onu dikkate almadım.

Naz Hanım
"Kızım Gece'm onun öldüğüne hiç bir zaman inanmadım.Anne yüreği hisseder.Yokluğuyla sınandım.Yıllarca atlatamadım.Sonra seni gördüm.İçimde bazı şeyler canlandı seni görünce.Aklıma kızım geldi.Delilik belki biliyorum ama içime şüphe düştü.Dna testi yaptırdım.Sen bizim Gece'mizsin kızım"

Duyduklarımla içimdeki kafamdaki bütün düşünceler dondu.İnkar etmek isteyen tarafım bile sustu.

Evettt Gece sonunda öğrenmiş oldu.Sizce tepkisi ne olacak?