DUVAR

5.Bölün

Şu an oturmuş karşımdaki iki gevezenin çenesini dinliyordum.Emir ve Cem aynı kafadan olduklarını anlamış olacaklar ki Cem geldiğinden beri car car konuşuyorlardı.

Sıkıntıdan patlamıştım.Kolumdaki saate baktım akşam altıya geliyordu.Sabahtan beri ısrarları yüzünden bu ikisiyle kalmıştım.

"Hadi yeter bu kadar kalkın gidiyoruz"

İlk önce Emir'in evi yakın olduğu için onu bıraktım.Cem'den öğrendiğim adresle evine sürdüm.

Evinin önüne gelince tam o an da kapıda dün gördüğüm annesi olduğunu düşündüğüm kadını gördüm.Bizi görünce arabaya yaklaştı.

Saygısızlık olmasın diye arabadan indim aynı an da Cem'de indi.

"Merhaba efendim oğlunuz bugün benimleydi"

Sadece bunlar ağzımdan çıktı.Karşımdaki kadın derin bakışlarla beni izliyordu.

"Ah teşekkür ederim kızım niye zahmet ettin.Hem nerde karşılaştınız ki siz?" Diye sordu

"Oğlunuzla AVM'de karşılaştık.Yalnız olduğunu söyleyince beraber takıldık."

"Bu arada ben Naz tanışmamıştık"

"Memnun oldum Naz Hanım.Beni biliyorsunuz.Neyse gitmem gerek"

Tam gitmek için dönmüştüm ki
"Aslında biz de şimdi akşam yemeği yiyecektik bize katılmanı çok isterim"

Diyince itiraz etmek için ağzımı açmıştım ki Cem veledi hemen atladı.

"Evet evet çok isteriz hem sen bana yemek ısmarlamıştın teşekkür olacak düşün lütfen kırma beni" diyerek şirince baktığını düşündüğü bakışlar attı.Bu çocuğu asla reddedemiyordum bu durum sinirlerimi bozuyordu.

"Peki nasıl isterseniz" diyince Naz Hanım belli belirsiz rahat bir nefes verdi.

"O zaman şöyle buyur kızım"

Peşinden ilerleyip eve adımımı attım.Ev ne çok büyüktü ne çok küçüktü.2 katlı gayet ferah bir evdi.

"Naz Hanım acaba lavabo ne tarafta ellerimi yıkamam gerek de"

Gösterdiği yere doğru ilerleyip lavaboya girdim.Ellerimi yıkayıp başımı kaldırdım.Aynadan kısaca kendimi süzdüm.
Çenemin hizasında kısa ve siyah saçlarım vardı.Gözlerim elaydı.Öyle sıradan bir görüntüm vardı.

Lavabodan çıktım birden biriyle çarpmıştım.Kafamı kaldırdığımda karşımda dün Cem'in yanında gördüğüm kişilerden birini gördüm.Abisi olduğunu düşünüyordum.

İkimizde bir şey demeden dik dik birbirimize baktık.Bir şey söylemeden yanından geçtim ve sesi takip ettim.Yemek odası olduğunu düşündüğüm yerdeydim.İçeriye adımımı attım.

Bütün bakışlar bana döndü.Masanın başında Rutkay Bey diğer tarafta Cem yanında annesi karşılarında dün gördüğüm ve yine abisi olduğunu düşündüğüm iki kişi vardı.

"Ah Aslı da geldi gel buraya otur kızım"
Cem'in yanını işaret etti annesi.

İlk baş selamı verip merhaba dedim.Cem'in yanına oturdum.Naz Hanım karşımda oturan kişileri tanıttı.

"Bak bu Emre 2.oğlum yanındaki de Kerem 3.oğlum en büyük oğlumda birazdan gelir." Dediği an koridorda çarpıştığım adam girdi.

"Hah bak bu da en büyük oğlum Arslan"

Kısaca memnun oldum dedim.

Rutkay Bey
"Arslan'da geldiğine göre yemeklere başlayalım isterseniz"
Diyip yemeğe başlayınca herkes yemeğe başladı.Tam bi kaşık alıyordum ki yine Rutkay Bey konuştu.

"Gece yani pardon Aslı Hanım tekrardan oğlum için size minnettarım.Aslında seni tanımak isteriz.Ailen ne iş yapıyor"

Kaşığı masaya bıraktım.Biraz sert bırakmış olmalıyım ki gürültülü bir ses çıktı.

"Benim ailem öldü" dedim kısaca.Bu konuları sevmiyordum.

"Anladım başın sağ olsun"

Bir şey söylemedim.Karşımda az önce Emre diye adını öğrendiğim adam konuştu.

"Sizin köyde hep böyle midirler?"

Anlamayarak yüzüne baktım.Ve devam etti.
"Kaba"

Kollarımı göğsümde kavuşturdum.Alayla yüzüne baktım.

"Diyelim ki öyle seni ilgilendiren ne?"

Bir an afallasada duruşunu bozmadı.

"Büyüklerine saygın bile yok tabii bunu dün zaten görmüştük.Ailen öğretmemiş anlaşılan."

Buna sinirleneceğimi sanıyorsa yanılıyordu.Ama çok uzamadan bitmesini istedim.

"Hklısın öğretememişler kusuruna bakma onların.Babam annemi öldürmekle meşguldü.Bana terbiye vermeye sıra gelmedi."

Diyip ayağa kalktım.Hepsi donup kalmıştı.Alayla sırıttım.Arkamı dönüp orayı terk ettim.

Evettt Gece'miz yavaşça aileyle tanışmaya başladı hadi bakalıım