Bölüm düzenlenmiştir
28 Şubat 2015
Kalktığımda yine o pisliğin evindeydim.Başım feci derecede ağrıyordu.Pencerenin önüne geçip dışarı bakındım.Evin büyük bir bahçesi vardı.Baya büyüktü.Bu küçük eve niye bu kadar büyük bir bahçe koymuşlardı acaba?Bir an kapının açılırken çıkardığı o tiz sesi duyup arkamı döndüm.Gizemli çocuk gelmişti.Adını öğrenene kadar ona G.Ç diycektim.Açılımı kolaydı zaten
"Ne o kaçma planları mı yapmaya başladın?"
"Her saniye G.Ç her saniye yapıyorum o işi."
"G.Ç?"
"Bundan sonra sana böyle seslenicem"
"Açılım?"
"Yoo söyliyceğimi nerden çıkardın"
"Gerizekalı çocuk falan mı?"
"İyi deneme ama başaramadın" Elindeki tepsiyi masaya atıp
"Ye" dedi.Ah ne kadar kibar(!)
"Aç değilim"
"Uykunda zebaniler mi doyurdu seni bücür?Hastalanırsan senle uğraşmam gripten ölürsün"
"Çok umrumdaymış gibi konuşuyosun.Direk öldür benide abim gibi" dedim sesim sonlara doğru iyice sessiz çıkmıştı.Aklıma yine abim düşmüştü.Abartmıyordum haddinden fazla seviyordum onu,çok fazla.
"Çok isteklisin görüyorum ki ama onun için beklemen lazım bücür.Senle daha çok işimiz var."
Yaptığı imaları anlamak cidden çok zordu.Şimdi o bana iyi bir şey mi demişti kötü bir şey mi demişti diye kırk gün düşünmem lazımdı.İnsanlar zordu helede G.Ç gibi olanlar.
"Bunu yemessen bir daha asla yemek vermem açlıktan ölürsün."
"Demek bu kadar öldürmeye niyetlisin niye bekliyosun?"
"Bunu anladığını sanıyordum"
"Anlamıştım."
"Ne o?Balık hafızalı mısın?"
"Sensin balık hafızalı"
"Hı belli belli" deyip kestirip attı.Bu hareketleri beni sinir ediyordu.Her hareketi sinir ediyodu aslında.Bir an bir telefon geldi.
"Ne?Nasıl bulabilir?Niye daha önce haber vermediniz!" Resmen kükremişti.Bir an kolumu çekiştirmeye başladı.Neye uğradığımı şaşırdım.Daha başım geçmemişti.
"Yürü Arya!Lanet olası yürü!" Kızdığında gerçekten kötü oluyodu gerçek anlamda çok kötü oluyordu.Korkmuştum.
***
"Burası neresi?" dedim dört saatlik yolculuğun ardından.Beyazlara bürünmüş bir evdi.Sağ tarafı sadece koltuktu ev cidden çok büyüktü.Yol boyunca bir sürü soru sormuştum fakat hiç birine cevap vermemişti.Bende uyumayı tercih etmiştim
"Nerdeyiz?" diye sordum
"Memleketimde,Kütahya da " diye cevap verdi bir an hemşeri muhabbetine bağlıycaz sanmıştım.Ben Manisa'lıydım.Orda doğmuştum ama annem ilkokulda lanet şehir İstanbul'a gelmeyi tercih etmişti.
"Niye buraya geldik"
"Baban,izimizi bulmuş" Demek beni arıyordu.Annem,yine annem geldi aklıma ve içim acıdı gerçekten üzülüyordum.Bir an kapı çaldı.
