Ay tutuldu | Texting

4.7

Bakışlarımı Asya'ya çevirdiğimde o Koray'ın aniden söylediği şeylerle şaşkın bir şekilde Koray'ın yüzüne bakıyordu.

"Ne ima ediyorsun Koray?" diye sordu Asya sert bir sesle.

"Bir şey ima ettiğimi söylemedim ama sen oldukça farklı anlamış gibisin dediğimi."

"Ben hiçbir şeyi yanlış anlamadım, gizlice senden hoşlandığımı mı ima ediyorsun yoksa?" derken Asya oldukça sinirli gözüküyordu.

"Bilmem, öyle mi yoksa?" derken Koray oldukça rahat gözüküyordu. Onlar konuşurken benim varlığımı unutmuş gibiydiler.

"Senin ortalığı karıştırmaktan başka ne vasfın var Koray? Neden tam her şey yoluna oturmuşken, mutlu olmuşken bir şekilde birilerini üzecek şeyler yapıyorsun? Cidden birilerinin sinirlenmesi, üzülmesi bu kadar mı sevindiriyor seni?"

"Kerem benle konuşmaya geldi ben de gerçekleri söyledim, başka bir şey yapmadım bile. Gerçekleri saklayan sendin, ben de neden sakladığını sordum sana."

Bakışlarımı Asya'ya çevirdiğimde bakışlarını benden kaçırmıştı. Benden neden sakladığını merak ediyordum ama o nedenini söylememek için çaba gösteriyor gibiydi.

Yavaşça yürümeye ve onlardan uzaklaşmaya başladığımda Asya peşimden gelmeye yeltendiğinde Koray bir şeyler daha söyleyince sinirle ona dönmüştü.

Onları orada bırakıp okulun diğer tarafındaki banklardan birine oturdum.

Ne hissettiğimi ve ne hissetmem gerektiğini bilmiyordum. Üzülmeli miydim? Ama üzgün hissetmiyordum, yoksa kızmalı mıydım? Kızgın da değildim.

Sadece kırılmıştım.

Koray'ı cidden arkadaşım olarak görmüştüm ve benden bu kadar nefret edebileceği aklımın ucundan bile geçmemişti. Arkadaşmışız gibi davrandığını fark etmemiş, gerçekten arkadaşız sanmıştım.

Asya'nın bana olan olayları söylememesine de kırılmıştım. Ben ondan olabildiğince bir şey saklamazken o benimle en alakalı olayı bendrn saklamıştı. Benden nefret eden bir insanı arkadaşım olarak görmüştüm ve bana bundan hiç bahsetmemişti.

Bakışlarımı gökyüzüne çevirdikten kısa bir süre sonra gözlerimi kapattım ve bir süre öyle kaldım. Kendimle baş başa kalmıştım.

Yanağımda hissettiğim ince parmaklarla birlikte gözlerimi araladığımda karşımda Asya'nın bana bakan yüzünü görmüştüm. Üzgün gözlerle bana bakıyordu.

"Sana söylemek istedim Kerem, ama seni her mutlu gördüğüm an bu mutluluğunu yok eden kişi olmak istemedim. Ben hep mutlu ol istemiştim."

"Şu an hiç mutlu değilim ama." diye mırıldandıktan sonra gözlerimi yine kapatmıştım.

"Biliyorum." dedi ve bir süre bekledi. "Arkadaşlarının gerçek arkadaşın olmadığını fark etmenin nasıl berbat bir duygu olduğunu biliyorum, bu da yetmezmiş gibi sevgilinin bunu senden sakladığını öğreniyorsun. Bana kızgın olmanı bekliyordum." dediğinde elimi, yanağımın üzerinde duran Asya'nın elinin üstüne koyup gözlerimi araladım ve gözlerinin içine bakmaya başladım.

"Ben sana kızamam ki." dedim gülümserken. Gülümsememe karşılık o da gülümsemişti.

"Seni kırmak istemedikçe kırıyorum sanırım." diye mırıldandı.

"Hayır, yanımda sen olmasan daha da üzgün olurdum."

"Senden bir şey saklayan kişi benim ama."

"Umrumda değil, benim iyiliğimi düşündüğün için yapmadın mı sonuçta? Ama bir daha bir şey saklarsan cidden üzülebilirim." dediğimde gülümsedi.

Ve ardından yüzünü yavaşça bana yaklaştırıp dudaklarıma küçük ve kısa bir öpücük kondurdu.

~~~~~

Bölüm günlerine en uymayan yazarınız geldi... sürekli düzenli atıcam dedikten sonra 2 hafta bölüm gelmiyo... valla bi suçum yok... valla