Zamanı Yakalamak

SOLMUŞ GÜL

Hayırlı akşamlar, Cancağızlarım.

              
Herkesin  işten çıkıp evine gitmek için otobüse binene kadar her şey normaldi. Ama bir süre sonra akşamla beraber ortalığın karanlık olması biraz ürkütücü olmuştu. İş yerinden telaşlı adımlarla çıkan biri geç kalmaktan korkması sebebiyle koşmasına neden olarak baya terlemişti. Hiç zaman kaybetmeden elini cebine götürerek telefonu çıkarıp rehbere tıklayıp birisini arama derdindeydi. Kaç defa aramasına rağmen her defasında cevapsız arama yiyordu. Bu kişi yapmış olduğu projeleri başarısızlıkla sonuçlanınca patronu tarafından sitem edilip işinden kovulma noktasına kadar gelmişti. Anlaşılan kalbinin sessizliğinde yardım çığlıkları atarak serzenişte bulunuyordu. Daha bir saat bile geçmeden aklına dank etti. Neden burada bekliyor ki en iyisi evine gidip huzurlu bir ortamda ne yapacağını planlaması gerekiyordu. İlk gelen taksiyle evine gelen Kadriye hanım, evinin sakin ve huzurlu ortam olması sayesinde nefes alarak daha iyi düşünebiliyordu.

Çalışma masasına geçtiği gibi projesinin hatalarını düşünüp bulmaya çalışıyordu. Çünkü, insan her ne kadar işinde uzman dahi olsa gözünden kaçırmış olacağı çok şey çıkabiliyordu. Kadriye hanım inancı tamdı. Biliyordu ki tekrardan çalışarak kaybedilen işini itibarını kurtarırken Patronuna da para kazandıracaktı. Gece boyu gözünü dahi kırpmadan projesinin hatalarını gidermeye çalışan sabahın olmasıyla birlikte masasında uyuya kaldığını fark edip uyanmıştı. Ve ilk iş olarak patronunu arayıp meramını anlatıp ve bu sefer hata olmadığını düşünen projesini anlatacaktı. Teoride
Plan böyleyken iş sahaya gelince istediği gibi gitmemişti. Çünkü, her ne kadar hayat eğlence dolu mekanda olsa bir o kadar da hüzün barındırıyordu. Yüzlerce kez patronunu aramasına rağmen açmayan patron sadece mesaj göndermekle yetinmişti. "Kovuldun , muhasebeden tazminatını alır almaz ilişiğimiz yoktur." Kadriye hanım, mesajı okur okumaz kendinden geçmişti. Demek ki günler , haftalar , aylar ve yıllarca çalışıp ter Dökersin. Ama yinede çalışmış dahi olsan hayat gene sana mutluluklar sağlamıyordu. Kadriye hanım, birden omuzları çöküvermiş yılların birikimi olan hüzün ile yorgunlukla tükenmişti.

Cancağızlarım, umarım hikâye hoşunuza gitmiştir. Ve eksiklerim varsa onları Lütfen yorumda belirtin. Tekrardan hayırlı geceler olsun herkese.💕🤗❤️😌