Zamanı Yakalamak

ANLAMSIZ

Bazen kelimeler, resimler anlatabileceklerinden çok daha ötesini veremiyebilirlerdi. Lakin insanlar artık geçmişte olan ataları gibi değiller hatta ne söylediğini bilmeyen ve anlamayan ne gördüğünü anlamayan ve bakamayan bir Topluluğa dönüşüp çıkavermişlerdi. Upuzun bir yol cadde boyunca yürüyen   bir sürü kalabalık , zaman gündüzde olsa şehir karanlık gökyüzü siyah rengine boyanmış ama boyanan bulut değil toz dumanı. Şehirde her nefes alan , bir apartmanın penceresinin saksıdaki çiçek, başını doğrultması yere indirmesi bir olmuş. Çiçekler dahi soluyor , hayvanlar tükeniyor. Nefessiz kalan insan ama anlamayan gene insan. Ayaklarıyla kaldırım taşlarına basarak birbirine çarpıp fakat hissetmeyen hangi yöne gideceğini bilemeyen, her attıkları adımda kaldırım, inliyor ağlıyor. Duvarlardaki afişleri fark etmeyip önlerinden her geçişlerinde acı duyan posterler , yoldan geçen otomobiller , kaldırımda fark etmeyi bilmeyenler , her geçişlerinde çıkan egzoz dumanları nefesleri bilip alıp verirler. Bütün bu olanları , geçip gidenleri dükkan vitrin camından seyreden at şeklinde olan biblo, ne yorumlayı ne anlamayı kestiremiyordu. Vitrinden dışarıya bakmak seyretmek istemeyip sırtını dönmek ister fakat onun görevi vitrinden dış dünyayı seyretmekti. Onu oraya yerleştirenler , bilmiyorlar mıydı? acaba, biblo neyi seyredecek, kalabalıklar arasında kaybolanı mı? İçlerinde kopan acı çığlıkları mı? Yoksa bidap düşüp dünyaya gülüp geçenleri mi? Saniyeler dakikaları, günler haftaları, aylar yılları kavuştursa bile dışları gül, içleri kül insan, vitrini, otobüs durağındaki reklam afişleri, duvardaki belli belirsiz yazıları görüyorlar mıydı? Caddenin kalabalıklar arasından birbirini ezip ,yaran öküzün trene baktığı gibi öylece anlam derinliğini bilmeden yürüyorlar fakat o kalabalıkların arasından öyle birşey olmuştu ki biblo, reklam afişi ve duvar yazısı şaşırmış kalmış. Kaybolmuş hissiyatında bir çocuk narin ellerini vitrin camını kirletsede küçük gözleriyle bibloya bakıp , yanan bir tarlada kül olmuş herşeyin ardından yeni çıkan bir gül misali.
 
                                                                                                              SON

  Sevgili Okurlarım, umarım hikayeyi beğenmişsinizdir. Bu tür hikayeler hoşunuza gidiyorsa lütfen bana bildirin ve ayrıca eksiklerim varsa da eksiklerimi söyleyerek kendimizi daha iyi geliştirebiliriz. Çok teşekkür ediyorum ve sizleri seviyorum (｡♡‿♡｡)