GİTARIMIN TELLERİ

*9*

Yolda sakar sakar yürüyüp sağa sola yalpalanıyordum. Naz peşimden bile gelmemişti. Ne yani bir insan birisi için neden en yakın dostunu satsın ki? Yani ben bu duyguyu bilemem. Zaten hiç birisini sevmedim. Belki de Akayı sevdiği için beni bıraktı. Ama olsun. En azından arardı. Hem ben napacaktım. En iyisi eve gidip duş almalıydım. Sonra da vur kafayı uykuya.
Eve geldiğimde mustafayı kapıda gördüm .O da bana baktı ama gülen yüzü bir anda soldu.
-irem iyimisin? Göz altların şişmiş.
-mu..mustafa.'' dedim ve bir anda ayaklarımın bağı çözülüverdi.Kendimi direk mustafanın kollarında buldum.
-irem , iyimisin?'' dedi ama ben hüngür hüngür ağlamaktan cevap veremiyordum.
-canım çok yandı mustafa çok.
-ne neren acıyor , biryeremi çarptın birisi mi vurdu?
-kalbim , çok acıyo mustafa. Yanıyo biliyomusun. Ama neden olduğunu bilmiyorum.
-gel içeriye girelim. Anahtarın nerede?
-çantamda.'' çantamdan anahtarı aldı ve kapıyı açtı. Mustafadan destek alarak içeri girdim. Mustafa beni koltuğa oturtturdu. Ben de kendime gelmeye çalıştım.
-mustafa , ben duş alıcam.
-peki. Ben burdayım.
-gerek yok.
-olmaz. Seni yanlız bırakmam bu haldeyken. Sen benim hep yanımdaydın çünkü.''ona acı bir şekilde gülümsedim ve banyoya yòneldim. Kendime gelmek için ılığa yakın soğuk su ile duş aldım. Bu soğuk su tüm vücudumu kesmişken kalbim ateşler içinde yanıyordu. Ama neden? Neden oldu bòyle ha? Hiç hissetmediğim boktan duygular vardı kalbimde. Ne de zormuş baş etmek. En azından bunu anladım.
Üzerimi giyinip mustafanın yanına gittim ve kafamı bacaklarının üstüne koyarak yattım. O da başımı okşamaya başladı.
-bu nasıl bir duygu mustafa?
-ne olduğunu bilmeden bir yorum yapamam.
-sen beni bir kız için bırakırmısın?
-Asla.
-Peki Akay için?
-hayır , gerekirse seni ondan korurum.
-beni bırakma hemde hiç tamammı?
-tamam.
-söz ver bana.
-söz veriyorum. Ne olursa olsun seni bırakmam.
-peki'' dedim ve onun güven verici kucağında gòzlerimi yumdum.
Uyandığımda Mustafa hiç hareket etmeden duruyordu. Bende onun kucağında. Hem de uyanıktı.Aniden doğruldum ve ;
-sen hala burdamısın?
-yani.
-off mustafa özür dilerim cidden. Ben bir an kaybettim kendimi. Seni de beklettim . Saat kaç?
-6 ya 10 dk var.
-nee? kaç saat uyudum ben? Pa.. pardon. Hem geç oldu. Sen gitsen iyi olur.
-olmaz.
-neden?
-annen aradı. Akayın evinde bir parti varmış. Annen orda kalıcakmış. E yani işleri uzun sürer. Baban da gece gelmeyecekmiş.
-babam niye?
-taksiciliğe başlamış da gece işi varmış.Ben de seni yanlız bırakamam.
-Ama Akay? Yani seni partiye çağırmadı mı?
-çağırdı.
-eee ne dedin.
-senin yanında olduğumu ve gelemeyeceğimi söyledim.
-mustafa.....
-hadi ama. Ben çok açım. Sabahki yumurtalardan sonra iştahım az da olsa kapanmıştı. Ama pek uzun sürmedi.
-tamam ozaman. Doğru mutfağa yemek yapmaya.
-iyi ama söyleyeyim benim yemek yapmakla bir alakam yok.
-öyle sıyrılmak ta yok mustafa bey. Bana yardım ediceksin.'' dedim gülerek ve kaşar peyniri kesmesi için.mustafaya verdim.Tost yapacaktım ki kaşar peynirler odun kalınlığında idi.
-bu ne mustafa?
-kaşar peynir.
-emin misin? Kapkalın kesmişsin.
-ben seni uyardım.
-ben de bukadar beceriksiz olduğunu bilmiyordum.
-heey'' dedi ve beni gıdıklamaya başladı. O anda kapı çaldı ve mustafa ''ben açarım''diyerek kapıya yöneldi.