İresya Efsaneleri - Doğa Ana Yora

19.Kısım: Geçmişin Günleri 1

Yora doğmadan yıllar yıllar önce, İreya’nın batı kısımları büyücüler tarafından idare edilirdi. Büyücüler diğer coğrafyalara ilgi duymadığı için büyücü hâkimiyeti burada yaygındı. Büyücüler bu coğrafyayı herhangi bir siyasi sistem kurmadan yönetiyorlardı. Belirli bir kral yoktu, belirli bir yönetim yoktu. Ancak kimse büyük büyücü ve ayrıca ilk büyücü olarak bilinen Vefigr[1]’ın emrine karşı gelemezdi. İlk büyük büyücüler asla kendi isimlerini kullanmazlardı. Bunun en büyük sebebi ise isim büyülerine karşı korunmaktı.  Vefigr bu sahipsiz topraklarda doğmuştu ve nereden bulduğunu veya öğrendiğini asla açıklamadığı büyü kudretiyle kendi adını verdiği Vefigr şehrini kurdu.

Şehir ayrıca batıda kurulan ilk şehirdi bu yüzden ismi ona tam uyuyordu. Zaman içinde tıpkı Vefigr gibi güçlü olmak isteyen insanlar bu şehre akın ettiler. Tabi ki herkes büyü öğrenemezdi. İnsanlar sınavlara tabi tutuldu. Bunlar hem büyücü olmak için şart olan büyü kudretinin olup olmadığı test eden sınavlardı hem de Vefigr’ın bizzat yaptığı kişilik testleriydi. Vefigr her büyü gücü olana bu işi öğretmek zorunda olan bir peygamber değildi. Bu seçimleri daha çok kişisel istekleri çıkarında yapıyordu. En sonunda bir kişi en az Vefigr kadar büyü ilmine hâkim olabilmişti. Ona Zingr[2] dendi.

Zingr tıpkı hocası gibi batıda ikinci şehir olan Zingr’ı kurdu. Vefigr kadar revaçta olmasa da Zingr’da en az Vefigr kadar ilgi görmüştü. Ancak Zingr, Vefigr’ın hiç sözünden çıkmadı ve onun uyguladığını oda uyguladı.

Batıda iki büyük büyücü ve onların çırakları vardı. Üçüncü bir büyük büyücü henüz çıkmamıştı. Ancak çıraklarda en az hocaları kadar güçlüydü, özellikle büyü kudreti bulunmayan diğer insanlarla karşılaştırılınca.

Vefigr ve Zingr insanları kul olarak hiçbir zaman görmedi ancak onları kullanmaktan da geri durmadılar. İnsanlar (yani büyücü olmayanlar) bu hizmetleri gerçekleştirmede herhangi bir sıkıntı çekmiyorlardı çünkü batı büyücülerden önce bir düzene sahip değildi. Evet, köle gibi çalışıyorlardı ancak artık güvendeydiler.

Büyük büyücülerin çırakları ne yazık ki hocaları kadar nazik değillerdi. Vefigr ve onun gibi davranan Zingr kendilerini insanlardan üstün görmelerine rağmen onları kul olarak görmüyorlardı. İki büyük büyücüde güçlü ama hiçbir zaman yönetme sevdasında olmayan kişiliklerdi. Ama çırakları büyü ilminin de onlarda uyandırdığı merak duygusuyla insanlar üzerinde deneyler yapmaya ve sahip oldukları güçle insanları yönetmeye çalıştılar. Vefigr ve Zingr bu olanların farkındaydılar ancak belirtildiği gibi onlar yönetme sevdasında olmayan ilim adamlarıydı.

Zaman içinde büyücüler batıda siyasi bir otorite olarak kendilerini gösterdiler. Vefigr ve Zingr kadar büyük olmasa da küçük şehirler kurarak insanları yönettiler. Ancak bu sıradan bir otorite değildi. Büyü kullanamayanların yönetimde söz sahibi olmamaları bir yana hiçbir değerleri yoktu. Batı uzunca bir süre bu tiranlık tarafından yönetildi.

Bu sırada Vefigr esrarengiz bir şekilde ölmüş, Zingr ise ölen hocasının ardından derin yasa boğulmuştu. Bu büyücüler arasında bir rekabetin doğmasına sebep oldu. Bütün büyücülerin beklentisi Zingr’ın Vefigr olup, Vefigr’a taşınması ve yeni Zingr’ın diğer büyücüler arasından seçilmesiydi. Ancak Zingr asla böyle bir şey yapmadı.

Bu rekabet ortamında bir çırak büyücünün düşünceleri kimsenin dikkatini çekmemişti. Bu çırağın adı Mecil’di. Mecil, Büyücülerin Tiranlığı’nın haksız olduğunu düşünüyordu. Ancak büyücüler bir türlü yönetme sevdasından vaz geçmiyordu. En sonunda insanlarda dayanamadılar. Zaten insanların sabırları yeteri kadar dolmuş, rekabet ortamında yaşananların faturasını ödeyenler yine insanlar olmuştu. Kırmızısakal adlı bir adamın etrafında toplandılar ve Unsar’da isyan ettiler. İsyan tek bir büyücü tarafından kanlı şekilde bastırıldı. Ancak bu katliam genç büyücü Mecil’i harekete geçirmiş ve bu tiranlığı devirmek için çalışmalara başlamıştı.