Efsun, gittiği oteldeki davette önemli bir iş adamını öldürür. Otel odasında bir eşyasını unutur. Barlas'da onu bulur. Efsun'a iş birliği teklif eder.
"Gözlerin. Gözlerin Efsun; bir suçlu gibi bakıyorken, sana inanmamı bekleme."
Bu kitapta; cins...
Bölüm geç geldi biliyorum, üzgünüm. İşlerim vardı, onları hallettim. Ne yazık ki grip oldum ondan sonra. Hâlâ gribim. Rahatsız olmama rağmen uzun bir bölüm yazdım. ^^
Yeni bölümlerle ilgili bilgiler için ; İnstagram : vebahserisi Tiktok : vebahserisi
Hesabımdaki panoya da yazıyorum, yeni bölümlerle ilgili alıntıları ordan da bakabilirsiniz.
Lütfen oy verip, yorum yapın.
Keyifli okumalar! 😽
Cem Karaca - Bu Son Olsun Pinhani - Bir Beyaz Orkide
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"İzler... İzler. Üstünden asırlar bile geçse, asla bizden geçmeyen izler. Ruhumuzda kalan izler. Yaşayan izler..."
☂️
Arabının içindekiler, tiz çığlığım ile bana döndüler. Telefon elimden düşmüştü. Telefonu hızlıca düşürdüğüm yerden aldım.
"Çabuk arabayı durdur," dedim, Barlas'a doğru.
Barlas, "Kızım yolun ortasında nasıl durdurayım arabayı?"
"Barlas, çek sağa şu arabayı." diye bağırınca karnım çok acımış, dikişlerimi zorlamıştım. Anlık acıyla, "Siktir," dedim. Bu tepkim ile Barlas, arabayı durdurunca hemen indim.
Onlarda inince, "Uzaklaşın arabadan, patlayacak." dedim. Yüzlerinde ki dehşet verici ifadeyi gördükten sonra nedensizce gülmek istedim. Gülsene kanka, ortam tam gülmelik bak.
Hızlı adımlarla yanıma geldiklerinden 10 saniye sonra araba yüksek bir ses ile patladı. Kolumu yüzüme siper edip, arkama döndüm. Onlarda arkalarına son saniye de dönmüşlerdi.
Her yerde siyah dumanlar vardı. Araba hâlâ yanıyordu. Ateşi yüzümüze geliyordu. Duman yüzünden öksürdüm.
Yunus, "Ne oluyor amına koyayım?" dedi öksürerek.
Alper, "Ananı sikeyim, ölüyorduk lan." diyerek, Yunus'un arkasından çıktı.
"Evet, beni dinlemeyip arabayı durdurmasaydınız, ölüyorduk." dedim bir kere daha öksürerek.
Barlas kaşları çatık bir halde bana döndü. Ateşten gelen kıvılcımlar yüzüne yansıyor, buz mavisi gözlerini daha çok ön plana çıkıyordu. "Sana kim söyledi?" diye sordu meraklı bir sesle.
"Gerçekten teşekkür etmek yerine bunu mu soruyorsun?" dedim kısık bir ses ile, sonra devam ettim.
"Bilmiyorum, birisi beni aradı, duydunuz zaten. Gizli numaraydı." dedim.
