VEBAH

12.BÖLÜM "TANRI'NIN PARMAKLARI"

Bol bol yorum yapıp, oy vermeyi unutmayın!

Keyifli okumalar 🕸️

Bölüm şarkıları;
Sam Tinnesz, Play With Fire
Şebnem Ferah, Masum Değiliz

"Tanrı'nın parmaklarının değdiği her yer masum, temizdi. Demek ki Tanrı'nın parmakları bana hiç değmemişti."

🕸️

Küçük kız çocuğu hızlıca koridorda koşarken, nefes nefese kalmıştı. Arkasından gelen erkek çocuğu ile daha da hızlanmıştı küçük kız. "Gelmesene artık ya!" Sitemle konuşan küçük kız kalbinin ağrıması ile küçük elini kalbine koyarak durmuştu. Erkek çocuğunun elini omuzunda hisseden kız çocuğu sinirle ona döndü. Kalbinin acısı geçmişti.

"İyi misin?" diye konuşmuştu erkek çocuğu. "Sana ne ya! Senin yüzünden annem zaten bana kızdı. Konuşma benle." Küçük kız serçe parmağını karşısında duran çocuğa uzattı. Erkek çocuk kaşlarını çatmıştı. "Ne yapıyorsun ya? Asıl sen benle konuşma. Sarı civciv!"

"Küsüyoruz işte, uzat parmağını buzdan göz!" Erkek çocuk serçe parmağını uzatınca kızda getirmiş ve birleştirmişlerdi. "Sarı civciv ve buzdan göz artık küs!"

Erkek çocuk gülerek geri çekilmişti. Kız çocuğu ona bakmadan pembe pileli elbisesini düzelterek dış kapıya yöneldi. Kapının kulpuna boyu yetmediği için parmak uçlarında yükselerek kulpu aşağıya doğru indirdi. Kapıyı açarak dışarı çıktığında onu çatık kaşları ile izleyen erkek çocuğunun da arkasından çıktığından haberi yoktu.

Nisan ayında oldukları hâlde hava hâlâ soğuktu. Hafif esen rüzgar kızın saçlarını ve elbisesini havalandırdığında sarı saçlı kız çocuğu homurdanarak eteğini ve saçını tutarak yürümeye devam etti. Dalgaların hırçınca vurduğu kayalıklara bakan kız çocuğunun gözleri denizde kaybolduğunda fark etmemişti bile, yolun sonuna geldiğine. Kayalıklara ve sonra karanlık sularla onu buluşturacak son adımını atmasına engel olan küçük eller; kızı bir rüyadan uyandırmış ve o adımı atmasına engel olmuştu.

Kızın küçük dudaklarından çıkan sözler o zamanlar yanında onu kurtaran erkek çocuğa işlememiş olsa da şimdi; o sözler bir adamın yüreğinde ki en büyük yarık olmuştu.

🌒

Rüzgâra yakalanmış küçük kız,

Sağanak yağmurların altında kalmış.

Üşümüş, ama hiç sesini çıkartmamış.

Bir çocuk gelmiş yanına,

Elinde ki umutlarla dolu kibrit kutusuyla.

Çocuk, kızı ısıtmak için yakmış bütün kibritleri.

Isınmışlar ikisi de yanan kibritlerin ışığında,

Kibritler kül olduğunda,

Çocuk ve kızda sonsuz soğukluğa ulaşmış,

Bir daha da hiç ısınamama şartıyla kapamışlar gözlerini...

&