ညကအိမ္မက္ဆိုးေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ေတြထင့္ေနသည္။ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အိမ္မက္က ေရွ႕ေျပးနမိတ္ေဟာတာနဲ႔တူတာမို႔ အထင္ေသးလို႔မရ။ဘယ္ေတာ့မ်ား အဲ့အိမ္မက္ထဲကအတိုင္း အသတ္ခံရမလဲဆိုၿပီး စိတ္ကအလိုလိုေနရင္းေျခာက္ျခားေနသည္။ဒီစိတ္ကို သက္သာေစမယ့္အလြယ္ကူဆုံးနည္းလမ္းက အိမ္ျပင္မထြက္ေတာ့ဘဲ တစ္အိမ္လုံးကိုလည္း ေသာ့ေတြအျပည့္ခတ္ထားျခင္းပင္။ကြၽန္ေတာ္ ေနာက္ေဖးတံခါး၊ ေဘးျပတင္းေပါက္၊ မွန္ခန္းတံခါးေတြကအစ အကုန္ပိတ္ၿပီး ေသာ့ေတြပါခတ္ပစ္လိုက္သည္။
"အကိုစဝ္လြမ္းငယ္..ရွိလားဗ်...အကို..."
အိမ္ေရွ႕ကလူသံၾကားလို႔ထြက္ၾကည့္မိေတာ့ ေကာင္းျမတ္ျဖစ္ေနသည္။သူ႔ရဲ႕မ်က္လုံးေတြက ခါတိုင္းနဲ႔မတူဘဲနီရဲေနသည္။
"ဒီတစ္ပတ္လုံးဆိုင္ပိတ္တယ္..ဟင္...ဒါနဲ႔ မင္းဘယ္လိုလုပ္အိမ္ထဲဝင္လာတာလဲ.."
အခုမွသတိရသည္။ဒီေလာက္ေသာ့ေတြအထပ္ထပ္ခတ္ထားရက္နဲ႔ သူကဘယ္လိုလုပ္အိမ္ထဲဝင္လာတာလဲ။
"ေအာ္..အကိုက တံခါးမွေသခ်ာမပိတ္ထားဘဲ..အလြယ္ေလးဝင္လာလို႔ရပါတယ္..."
သူကအိမ္ေရွ႕တံခါးဝကို လက္ညႇိဳးထိုးျပသည္။ၾကည့္မိေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ့္ေခါင္းကိုျပန္ပိတ္႐ိုက္ခ်င္စိတ္ေပါက္သြားသည္။ေနာက္ေဖးတံခါးေတြ၊ မွန္ခန္းေတြကအစ အကုန္ေသာ့ခတ္ပိတ္ထားၿပီးမွ အေရးႀကီးတဲ့အိမ္ေရွ႕တံခါးကို ပိတ္မထားမိေလျခင္း။ေတာ္ေတာ္တုံးတဲ့လူပဲ။
"ထားေတာ့..ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ..မင္းျပန္ေတာ့...ငါေနမေကာင္းဘူး..အိပ္ခ်င္ေနၿပီ.."
ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း ေဒါကန္လာသလို လက္ကဒဏ္ရာရဲ႕အရွိန္ေၾကာင့္ ဖ်ားေနတာမို႔ ကြၽန္ေတာ္စိတ္သိပ္မၾကည္တာမို႔လည္း ဘာမွဆက္မေျပာခ်င္ေတာ့။
"ဟုတ္လား..အကိုေနမေကာင္းဘူးလား..ဒါဆိုကြၽန္ေတာ္ျပန္လို႔ဘယ္ျဖစ္မလဲ..ဒီမွာပဲေနလိုက္ၿပီး အကို႔ကိုျပဳစုမယ္ေလ.."
"ရတယ္..မလိုပါဘူး..မင္းျပန္ပါ..."
စိတ္ကသိပ္မၾကည္တာမို႔ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အသံနဲနဲမာသြားသည္။
YOU ARE READING
Wedding Dress(Completed)
Short StoryDonation Story for Refugees during the Spring Revolution in Myanmar (Both Uni & ZawGyi) 1 January, 2021 ~ 24 January, 2021 Upload Date - 10 June, 2021
