Wedding Dress(Completed)

Part - 6(ZawGyi)

"ေမာင္..ဟိုမွာၾကည့္ပါဦး..ေမပယ္႐ြက္ေလးေတြ လွလိုက္တာ.."

ေမာင္နဲ႕ကြၽန္ေတာ္ တစ္ေယာက္လက္ကို တစ္ေယာက္တြဲကာ ေမပယ္ပင္ေတြရွိတဲ့လမ္းေလးအတိုင္းေလွ်ာက္ေနၾကသည္။ေမာင့္လက္ရဲ႕ႏြေးေထြးမႈကို ကြၽန္ေတာ္ခံစားမိေနသည္။ေလအေဝွ႕မွာ မ်က္စိေရွ႕လြင့္က်လာတဲ့နီေစြးေစြးေမပယ္တစ္႐ြက္ကို ကြၽန္ေတာ္ဖမ္းဆုပ္လိုက္သည္။

"ေမာင္သိလား..ငါစာအုပ္တစ္အုပ္ထဲမွာဖတ္ဖူးတာ..အခုလိုမ်ိဳး ‌ေႂကြက်လာတဲ့ေမပယ္႐ြက္ကို ေလထဲမွာတင္ဖမ္းမိတယ္ဆိုရင္ ႀကိဳက္တဲ့ဆုတစ္ခုေတာင္းလို႔ရတယ္တဲ့..ငါဘာဆုေတာင္းမယ္ထင္လဲ ေမာင္.."

ေမာင္က ဘာမွျပန္မေျပာ။ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုဆုပ္ကိုင္ရင္းပဲ ၿပဳံးၿပီးေတာ့သာေရွ႕ကိုဆက္ေလွ်ာက္ေနသည္။ကြၽန္ေတာ္လည္း ေမာင္ေခၚရာေနာက္ကိုသာ လိုက္သြားလိုက္သည္။

"ကိုစဝ္...ကိုစဝ္...ကိုစဝ္လြမ္းငယ္..."

ကြၽန္ေတာ့္အေနာက္မွ တစ္စုံတစ္ေယာက္ရဲ႕ေခၚသံ။အေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္မိေတာ့ ဘယ္သူမွရွိမေန။သို႔ေသာ္လည္း ထိုအသံဟာ နီးသထက္နီးလာၿပီး က်ယ္သထက္က်ယ္ေလာင္လာေတာ့သည္။

"ကိုစဝ္..ကိုစဝ္.."

ကြၽန္ေတာ့္မ်က္လုံးေတြ ႐ုတ္တရပ္ပြင့္လာတဲ့အခိုက္ ျမင္ရသည္က ေမာင့္သူငယ္ခ်င္းေအာင္ေအာင္ရဲ႕မ်က္ႏွာ။

"အာ..ညီေလး..အကိုအိပ္ေပ်ာ္သြားတာနဲ႕တူတယ္..ေမာင္ေရာ ျပန္ေရာက္လာၿပီလား.."

ေဝဝါးေနေသးတဲ့ မ်က္လုံးကိုလက္ျဖင့္ပြတ္ရင္းေမးေတာ့ ေမာင့္သူငယ္ခ်င္းက ဘာမွျပန္မေျဖ။
ေဘးမွာေတာ့ ညိုးငယ္တဲ့မ်က္ႏွာနဲ႕ အကၤ်ီအနက္ေရာင္ဝမ္းဆက္ဝတ္ထားတဲ့ ေမာင့္ေမေမ။ကြၽန္ေတာ္ ဆက္ခနဲထထိုင္လိုက္တဲ့အခိုက္ ဘယ္ဘက္လက္ဖ်ံက စူးခနဲ။ၾကည့္မိေတာ့ ေဆးထိုးအပ္နဲ႕သြယ္တန္းထားတဲ့ ပိုက္ကေနတဆင့္ အၾကည္ေရာင္အရည္ေတြက ကြၽန္ေတာ့္ေသြးေၾကာထဲကိုစီးဝင္ေနသည္။

အေျခအေနအရပ္ရပ္ကို ကြၽန္ေတာ္နားမလည္နိုင္။ေမာင္နဲ႕ဆင္တူခ်ဳပ္ထားတဲ့ သတို႔သားဝတ္စုံကိုကြၽန္ေတာ္ဝတ္ထားစဲပါ။ကြၽန္ေတာ့္လက္မွာပတ္ထားတဲ့နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့