You | Jenlisa

Chapter 7

Lalisa Manoban

It's already midnight and I'm still explaining everything to Nestor.. I told him everything. On how I end up to this timeline and that I'm from the year 2021.

"Maniwala ka sakin.. pag-ahon ko sa lagoon ay narito na ako. Hindi ko alam ang nangyare pero maniwala ka.." He was sitting in front me, confused. Pilit kong tinatapos sa Tagalog ang bawat salita ko para mas maintindihan niya ng mabuti.

"Kailangan ko makabalik.. wala akong alam about time travel, I didn't even know it's possible." I said.

"Hindi ba nawawala ka lang sa tamang pag-iisip?" I sighed in frustration.

"Matino ako.. look.. makalipas ang isa o ilang taon ibebenta na ang hacienda kay Mr. Lim at makalipas ang ilang dekada mabibili ko na to." I said. I don't know what to do if hindi niya ako papaniwalaan.

"Mr. Lim? Ang kaibigang Insik ni señor Miguel?" Naguguluhang tanong niya.

"Yes! Kilala mo ba siya? Maybe I ca--" I didn't finish my words when I realized if this is 1949, maybe he wasn't  born yet or he's still a kid at this time.

"Bakit naman ipagbibili ng angkan ng Divinagracia itong lupain?" He asked and I just shrugged.

"I even met your son or maybe grandchild and he looked exactly like you.." I said and I can see the excitement in his eyes.

"T-totoo ba ang sinasabi mo?" Tanong niya.

"Yes at dito pa rin siya nag ttrabaho. Kailangan mo akong tulungan. Hindi ako dito nabibilang.. i need to go back." Finally I think naniniwala na siya. I don't belong here.. I have a life in my own timeline.

"Sige.. tutulungan kita ngunit hanggat hindi ka pa nakakabalik.. mas mabuti nang makita ka nila sa kasuotan na panglalake. Ayusin mo na rin ang pag sasalita mo medyo kakaiba kasi.." I frown. Napaisip ako.. nasa past nga pala ako. Kahit na magaling ako sa pag Tatagalog ay mapapansin mo pa din na hindi ito ang una kong lenguwahe, conyo nga kong tawagin. Hindi pa ganoon kinikilala ang karapatan ng mga babae, men still dominate and think women are weak and should just stay at home. If I pretend to be a man my stay here will be much easier.

"Kailangan kong makabalik sa lalo't madaling panahon..."

It's already morning and I haven't slept last night. I still can't believe I'm in the past. Napag desisyonan naming mag papanggap muna ako bilang isang magsasaka na mula sa kabilang bayan hanggat hindi pa namin nalalaman kong paano ako makakabalik. The sun is burning my skin. We're here at the pineapple plantation.

"Mariing pinag-babawal ng señorita ang pagpasok sa parteng iyon ng hacienda.." Nestor said as he put a ripe pineapple in a basket.

"Pero wala namang nag babantay roon kaya maari kang pumunta mamayang hapon. Kailangan nating mag ingat dahil madalas nalalagi ang señorita sa lagoon. Iyon kasi ang paborito niyang lugar dito." He said.

"Ikaw! Hindi ba bago ka? Dalhin mo ito sa casa.." A guy who's in charge with the plantation yelled. I bit my lower lip to suppress my annoyance. I didn't have a choice and I just get the small carriage drawn by a horse with few flawless pineapples. It was carefully chosen especially for the family. The sun is killing me. I lead the horse towards the mansion. Abala ang mga tao sa pag lilinis sa paligid ng mansion. Sakto naman pag angat ng ulo ko ang pag labas ng isang magandang babae mula sa pinakaitaas na palapag ng bahay. Malayo ang tanaw nito at hindi ako napansin na nasa baba. Agad na sumilay ang mga ngiti ko sa labi ng bumababa ang mga mata nito sakin. I just walked while my eyes was still on her. I didn't realize that the horse stop mid way so I tripped on the carriage, hurting my knee.

"Arg.. fuck.." I groaned. Napatalon pa ako dahil sa sakit ng pagkaka untog ng tuhod ko. Agad umangat ang tingin ko ng makarinig ako ng mahihinang pag tawa. I felt my heart jumped a little when I heard her precious little laugh. Sobrang hinhin ng tawa niya. Napansin niya ata na nakatingin lang ako sa kanya kaya agad itong pumasok sa loob. I sighed. Tumuloy nalang ako sa harap ng mansyon.