Magią i Krwią Pisane - Draco Malfoy i Ginny Weasley

Rozdział 10 - Krwawy początek rewolucji

28 lipca 2005 roku

Ginny usłyszała dzwonek do drzwi i czym prędzej pobiegła, by je otworzyć, wiedząc dokładnie, kto miał ją odwiedzić. Gdy zobaczyła łagodne twarze Tonks i Lupina, ochoczo wpuściła ich do salonu oraz zrobiła im herbaty, wiedząc, że wtedy rozmowa potoczy się lepiej. Z kuchni słyszała fragment ich sprzeczki.

– Już ci coś powiedziałam, Teddy nie nadaje się do mugolskiej szkoły – mówiła Nimfadora. – Nieważne, jak bardzo normalne wydawały ci się te dzieci na placu zabaw. Przy pierwszej lepszej sprzeczce podpali im zabawki wzrokiem, albo wysadzi w budynku korki.

– Wiele osób przed przyjściem do Hogwartu uczy się w mugolskich szkołach i dzięki temu dobrze rozumieją ich świat – odparł Remus. – Nie wiesz jeszcze, jakie to ważne? Żeby żyć z mugolami, trzeba ich rozumieć.

– Można koegzystować z nimi w pokoju i bez tego. Oni mają swoje mambo-dżambo, a my mamy swoje.

– Zaraz zobaczymy, co myśli o tym wszystkim Ginny.

Gdy rudowłosa weszła tam z herbatami, Tonks siedziała odwrócona od swojego męża i naburmuszona, a Remus patrzył na nią z nadzieją, wyciągając ręce po herbatę.

– Ginny, powiedz mi, proszę, jak ty na to patrzysz – zaczął, odbierając kubek. – Załóżmy, czysto hipotetycznie, że masz dziecko, które wchodzi w wiek szkolny. Wysłałabyś je na naukę podstawowych rzeczy do mugolskiej szkoły?

– Tak szczerze, to nieszczególnie – odpowiedziała. Tonks posłała mężowi spojrzenie pełne a nie mówiłam. – Mugole mnie przerażają. Kiedyś sąsiadka, która przeprowadziła się tu z USA, zaprosiła mnie na herbatę i wodę zagrzała w jakimś dziwnym urządzeniu... Jak ona to nazwała? – zastanawiała się. – Ach, tak, mikrofalówka. Podobno służy do podgrzewania, ale dla mnie to wyglądało jak tykająca bomba. Pewnie ma jakieś ukryte funkcje, o których nie wiem. Mogę się założyć, że oni mają więcej takich niestworzonych rzeczy. Lepiej trzymać się od tego z daleka.

– Widzisz? – zawtórowała jej Tonks. – Jeszcze będą mu tam kazali korzystać z jakiejś...

– ...mikrofalówki…

– …mikrofalówki! A może to wybuchnie mu w twarz? Kto wie, co tam na niego czeka?

– Połowa twojej rodziny to mugole – stwierdziła Ginny z dezorientacją.

– Ale nie wychowywałam się z nimi, tylko z rodzicami. Oni też nie rozumieją mugoli. Tata jeszcze kiedyś rozumiał, w końcu był ich dzieckiem, ale sam twierdził, że się skomplikowali. Pod koniec nie rozumiał ich już wcale.

– Ja z kolei żyłem w izolacji i wcale nie byłem z tego powodu szczęśliwy – wtrącił Lupin.

– Teddy nie będzie w izolacji. Będzie miał kolegów czarodziejów. Sami nauczymy go pisać, czytać i liczyć. To nie takie trudne.

– W porządku, odłóżmy tę dyskusję na lepszy czas... – westchnął. – Przyszliśmy tu porozmawiać o czymś innym. Od dwóch dni zastanawiam się, jak można włączyć uczucia młodego Malfoya i niewiele przychodzi mi do głowy. To twardy orzech do zgryzienia. Kiedyś czytałem o wampirze, który to zrobił, ale tak bardzo polubił swój stan, że nie włączył ich już nigdy. To nie jest od nich zależne. Żeby uczucia wróciły, trzeba wywołać w nich coś naprawdę intensywnego, sprowokować ich, spowodować istny wstrząs emocjonalny. Z tamtym wampirem nie wyszło, bo miał jakieś dwieście lat i wszyscy, na których mu zależało, od dawna byli martwi. Kiedy ministerstwo dowiedziało się o tym, co zrobił, zamknęło go w Azkabanie. Nie chcieli się trudzić, żeby mu pomóc. Wyłączenie uczuć jest przez nich postrzegane jako zbrodnia podobnego kalibru, co zaklęcie niewybaczalne. Naprawdę nie wiem, jakim cudem nie zorientowali się podczas przesłuchania...