Keyifli okumalar...
Bu bölüm dark1bluee isteği üzerine yazılmıştır.
Hastane/Otopark
Ateş arabayı park edip arabadan indi ve eşinin tarafına geçip kapısını açtı. Elini uzatıp eşinin arabadan inmesine yardımcı oldu. İpek gülümseyerek Ateş'e baktı.
İpek: Teşekkür ederim.
Ateş'in gözleri İpek'in kırmızı dudaklarına takılı kaldı. Fazlasıyla davetkar duruyordu. Hızla İpek'i belinden tutup kendine çekti ve dudaklarına tutkulu bir öpücük bıraktı. İpek bu ani öpücükle neye uğradığını şaşırdı. Hemen etrafına baktı.
İpek: Ateş ne yaptığını sanıyorsun?
Ateş kendinden emin bir şekilde cevap verdi.
Ateş: Karımı öpüyorum.
İpek güldü.
İpek: Hayatım hastanedeyiz birisi görecek.
Ateş İpek'in belindeki ellerini daha da sıkılaştırdı.
Ateş: Daha hastaneye girmedik ki otoparktayız.
İpek: Ateş!
Ateş elini İpek'in belinden çekip parmağıyla İpek'in taşan rujunu düzeltti.
Ateş: Bu ruju sadece evde sür o zaman. Görünce kendimi tutamıyorum.
İpek güldü.
İpek: Bakarız.
Ateş dudaklarını İpek'in dudaklarına yaklaştırdı.
Ateş: Sen bilirsin.
İpek dudaklarını ısırdı. Hızlıca etrafı kontrol edip Ateş'i öptü.
Ateş: İpek hocam neler neler yapıyorsunuz öyle. Her an daha fazlasını isteyebilirim ona göre.
İpek Ateş'in şapşal haline bakıp güldü.
İpek: İstersen şansını fazla zorlama Ateş. İlk ve son kezdi. Bir daha tekrarlanmayacak.
İpek Ateş'e cilveli bir bakış atıp hastaneye doğru ilerlemeye başladı. Ateş de İpek'i takip ederken İpek'in söylediklerine inanmamış bir şekilde gülümsedi.
Ateş: Hı hı kesin tekrarlanmaz.
İpek ve Ateş el ele hastaneye girdiler.
İpek ve Ateş otoparkta kendilerini kimsenin görmediğini zannederken başından beri onları izleyen sinsi bir çift göz vardı. İpek ve Ateş'in mutlu ve aşık halleri o sinsi gözlerin sahibini fazlasıyla rahatsız etmişti. Elinin altındaki direksiyonu sıkmaya başladı ve sinirle bağırdı. Direksiyondaki ellerini çekip titreyerek saçlarına götürdü ve saçlarını geriye attı. Sıkıntıyla nefesini verdi.
Selin: Bana yaptıklarınızı misliyle geri ödeyeceksiniz.
Yumruk yaptığı eliyle sertçe direksiyona vurdu.
Hastane
Selin bütün yapmacıklığıyla hastane koridorlarında ilerliyordu. Selin'i gören Orhan önce yanıldığını düşündü. Gözlerini ovuşturup tekrardan Selin'e baktı. Selin gayet de gerçekti. Hatta gülümseyerek Orhan'a doğru geliyordu. Orhan ne yapacağını şaşırdı. Arkasını dönüp gitmeyi düşünse de artık çok geçti.
Selin: Orhan!
Orhan aynı yapmacıklıkla Selin'e karşılık verdi.
Orhan: Aaa Selin?
