Keyifli okumalar...
Bu bölümün konusunu öneren pekTekin9 teşekkür ederim. Ve 978463543 gün sonra yazabildiğim için de özür dilerim.
Hastane/Otopark
Araba hastanenin otoparkında durunca İpek huzursuzluğunu yüzündeki zoraki gülümsemeyle maskelemeye çalışarak yanındaki adama baktı.
İpek: Teşekkür ederim ama hiç gerek yoktu buraya kadar bırakmana.
Rüzgâr: Yorulmanı istemedim.
Rüzgâr uzanıp İpek'in yanağından öptü. Bu durum İpek'i içten içe rahatsız etse de kendisini tam aksine inandırmaya çalıştı.
Rüzgâr: Akşama alırım seni.
İpek: Hiç gerek yok.
Rüzgâr elini İpek'in saçlarının buklelerinde gezdirdi.
Rüzgâr: Neden?
İpek, Rüzgâr'ı ve Rüzgâr'la birlikte girdikleri yolu herkesten gizlediği için birlikte görünmek istemediği gerçeğini söyleyemezdi elbette. Bir süre düşündükten sonra aklına gelen ilk şeyi söylemek için Rüzgâr'a baktı.
İpek: Çıkışta yalnız halletmem gereken işlerim var.
Rüzgâr: Peki o zaman.
İpek, Rüzgâr'a gülümsedi.
İpek: Şimdi gitmem gerekiyor.
Pencereden etrafı kontrol edip hiç kimsenin olmadığından emin olduktan sonra arabadan inip hastaneye doğru ilerlemeye başladı. Bu sırada tam karşısından kendisine doğru yaklaşan birini gördü. Bu kişi gerçek miydi yoksa İpek'in zihninin oynadığı oyunlardan biri miydi? Bunu anlamak için gözlerini birkaç kere kapayıp açtı. Ne yazık ki o kişi gerçekti ve giderek İpek'e yaklaşıyordu. İpek kendi kendine konuşmaya başladı.
İpek: Lütfen görmemiş ol... Lütfen görmemiş ol... Lütfen görmemiş ol...
Ateş: Yok artık!
İpek panikle pişkin pişkin sırıtan Ateş'e baktı.
İpek: Ne? N'oldu? Neye yok artık?
İpek'in panik hâlleri Ateş'i şüphelendirse de İpek'in inkar edeceğini bildiği için üzerine gitmedi. Nasıl olsa bir şekilde öğrenirdi.
Ateş: Kendi kendine konuşmaya başlamışsın ya onu diyorum. Bak hocam senin hâlin hâl değil. Yalnızlıktan iyice kafayı yedin.
İpek: Boşluktan cevap almadığım sürece sorun yok değil mi Ateş'çim?
İpek, Ateş'e gülümseyip hastaneye girdi. Ateş de bir ipucu bulmak için gözlerini otoparkta gezdirdi.
Yarım saat sonra...
İpek/Oda
Odanın kapısı açılınca İpek dikkatini açılan kapıya verdi. Gelenin Ateş olduğunu tahmin etmek çok da zor olmamıştı. Cevap bekleyen gözlerle sandalyesine doğru yaklaşan Ateş'e baktı. Ateş, İpek'in sandalyesine yaklaşıp etrafında dolaşmaya başladı. Sanki bir şey arıyor gibiydi.
İpek: Yine ne saçmalıyorsun Ateş?
Ateş birkaç tur attıktan sonra durup İpek'e baktı.
Ateş: Biraz eğilir misin göremiyorum.
İpek: Neyi?
Ateş, İpek'in omuzlarından tutup hareket ettirdi.
Ateş: Kanatlarını.
