To Fight For Survival (Athlete Series #3) ON-GOING

FIGHT - 5

FIGHT - 5

Dorry readied herself to face her parents with that hairstyle. For sure that they will scold her hard than before. But she had nothing to complain or regret of what she'd do.

The moment the door of their house opens, she straighten her back and prepared for the slap or anything that her mother will do when her blood gets boiled in so much anger because of her.

But to her surprise, her brother was the only one who entered the house -- who was supposed to fetch their parents from the airport.

Nagtatanong ang mga matang tumingin siya sa kanyang kuya.

"Na-delay ang flight nila, beb. Baka third week from now pa ang dating nila dito. "

Tumango-tango siya at kahit papaano ay may tuwang naramdaman nang malaman na hindi ngayon ang dating ng mga magulang niya.

Sinundan ni Dorry si Branden sa kusina na kumukuha ng tubig para kausapin ito.

"Kuya. I think I want to do taekwondo."

Biglang nabulunan ang kapatid. "W-What? B-Beb... uhm, hindi naman sa pinipigilan kita pero, bakit? Bakit taekwondo?"

Huminga sya ng malalim. "I just want to learn how to fight for some good reason. Hindi ko naman yun gagawin sa masamang bagay, kuya. Please trust me."

"Beb, you know I trust you but... don't you think it's bad to tell mom and dad about that?"

Ngumisi si Dorry at nagtaas-baba ang kilay. "I know what you mean, kuya."

They both laughed and said... "let's keep it a secret!"

DORRY went right away to Washington University to tell the taekwondo coach that she's interested to join their team and learn that sport with all her might.

"That's the spirit." puri sa kanya nyng former taekwondo player na kumausap din sa kanya dati.

Nginitian nya ito at sinunod ang mga instructions sa unang sabak niya sa training. Inaamin niyang mahirap para sa kanya ang mga skills at ginagawa ng ibang taekwondo players pero pursigido pa rin siya at pinipilit ang sariling matutunan lahat ng itinuturo sa kanya.

From a rookie to a black belter for just almost three weeks. That's how Dorry is determined when it comes to taekwondo.

The coaches are so proud and amazed of her. Wala pa kasing sumali sa taekwondo na three weeks lang ay black belter na kaagad. Tanging si Dorry lang ang nakagawa non.

"NICE ONE, bud!" Theo gave her a high-five and then a fist bump. "Now that you're in a higher level, what's your plan? Sasabihin mo na ba sa mga magulang mo? Parating na sila mamaya di ba?"

Napabuntong-hininga siya ng maalalang pabalik na mamaya ang magulang. Hindi naman sa ayaw niya na nandito ang mg  magulang niya. Natatakot siya sa mga pinaggagagawa niya habang wala ang mga ito.

Hindi siya natatakot para sa sarili nya. Kundi ay para sa kuya niyang lagi pinagtatakpan ang mga kasalanan niya. Ayaw niyang madamay ang kuya niya sa mga katangahang ginawa niya.

"Oo." tipid niyang sagot.

"So ano? Kinakabahan ka?" mapanukso nitong tanong at sinamaan naman niya ito ng tingin. "Uy joke lang yun ha. Baka masipa mo pa ako ng wala sa oras."

Pinaikot niya ang mata. "Ewan ko sa'yo. By the way, nakapasok ka di ba sa try outs nyo?" Theo nodded then Dorry grinned. "Kase ako rin."

Bumilog ang bibig ni Theo at ibinaba ang iniinom na fresh milk. "Hoy bud, huwag ka ngang mayabang--!"