FIGHT - 6

20 6 0
                                    

FIGHT - 6

"You can stay here as long as you want, hija. Feel at home." Theo's mother welcomely said to Dorry.

Simula nung pinalayas siya ng ina niya sa mismong pamamahay nila, naglakas-loob at kinapalan na niya ang mukha na sa bahay muna nina Theo mag stay.

"Maraming salamat po, tita Thrina." nahihiyang sabi nya.

"Naku, wala 'yon, Dorry. O sige, maiwan muna kita dito sa guest room ha, may aasikasuhin pa kasi ako eh." paalam nito at lumabas na ng silid.

Mag aalas-diyes na ng gabi at mabuti na lang ay naabutan pa niyang gising ang ina ni Theo. Nakaramdam ito ng awa ng makita siyang basang-basa ng ulan nang makarating sa bahay nila kaya kaagad niya siyang pinapasok sa pamamahay.

Dorry grab her belt bag and bring out her phone. Good thing it didn't got wet thanks to her water proof belt bag.

"Bud, gising ka pa ba?" she chatted Theo. "Nandito pala ako sa guest room nyo. Saka ko na sasabihin ang mga nangyari kapag nagkaharap tayo... Ge, sana bangungutin ka."

Then she pressed sent.

Ibinaba niya ang phone sa tabi niya at nahiga saka tumitig sa kisame. She prayed that someday, her parents will support her on everything she wants in life like other parents do to their child.

Her phone rang so she sat up and see who's the caller.

Oh, it's a video call from Theo. So he's still awake?

"Bud! What the hell is happening to you?! Ano na naman ang ginawa mo at pinalayas ka sa bahay nyo?! Wait-- I think I know the reason. Is it because of your hair?" dire-diretso nitong tanong sa kanya.

Ngumiti siya ng pilit at handa na magpaliwanag nang bigla nitong pinatay ang video call.

Napatanga sya. "Problema nun?"

Maya-maya ay narinig nya ang sunod-sunod na katok sa pinto ng guest room kung nasaan siya ngayon kaya bumangon muna sya at pinagbuksan ang kumakatok.

"Oh? Bakit ka pumunta dito?"

"Bakit? Hindi ba ako ako pwede pumunta dito?" sagot ni Theo at diretsong pumasok ng silid at naupo sa gilid ng kama saka pinagkrus ang braso sa tapat ng dibdib. "Explain."

Dorry exhaled and started to explain all what happened before she landed here in Davis' house.

Hindi makapaniwala si Theo na itatakwil siya ng sarili niyang magulang ng dahil lang sa kagustuhan ni Dorry. Mali naman talaga ang hindi sumunod sa ating mga magulang pero sakal na sakal na siya na palagi siyang control ng kanyang magulang na parang hindi siya pwedeng magdisisyon para sa sarili niya.

"I'm not a kid anymore, bud. I know what I'm doing and that's what I want for myself. Alam kong hindi ako straight, okay? Feel free to judge or insult me whenever you want. But I can't change myself the way they want me to be. It's my choice. And I will never ever regret it." Dorry said with her head held high.

Tinapik ni Theo ang balikat niya. "Bud, we're just ten years old. Bata pa tayo. But I admired you though. For being tough and strong to have your own decision and to think what's best for you." he softly smiled at her. "Anyway, I have to go. Maaga pala akong aalis bukas kasi may practice pa kami ng bball--"

"Wait. Sama na ako sayo. May training din kami sa taekwondo. And I don't want to be late either."

Theo shrugged before left the guest room. "Okey dokey."

THE morning came and as planned, the two woke up early to go to their practice in their own sports. But when Dorry's training in taekwondo ended, she didn't expect that the sports coordinator gathered them to have a short but important meeting.

To Fight For Survival (Athlete Series #3) ON-GOINGWhere stories live. Discover now