FIGHT - 17

24 1 0
                                    

A/N: Kumusta po kayo nga vebs! Ngayon na lang talaga ako nakapag update nitong AS#3 since napaka busy ko talaga sa school and nag stop rin muna ako for the meantime mag update after ko matapos yung My Masters And I. Actually last year, december pa ako last nag update dito sa story ni Dorry kaya pag pasensyahan nyo na. 😅 Anyways, start na uli ako mag update today hehe. 

Btw, ito na pala ang huling pov ni author. ☺️

FIGHT - 17

Dorry couldn't step back and run away from her long lost best friend. Kay tagal na niya itong hinahanap pero hindi niya inaasahang sa ganitong oras pa sila magtatagpo. 

She had no words to say. Napako siya sa kanyang kinatatayuan pati na rin ang kaibigan hanggang sa makarinig sila ng tunog ng sirena. Tanda na paparating na ang mga pulis. 

"Shit." Dorry hissed and grabbed Theo's hand. 

She pulled him and they ran away together from the crime area where the police will investigate. 

Pareho silang hingal na hingal na napatigil nang makarating sila sa isang lugar na kung saan walang tao at medyo madilim. Halos limang kilometro na rin ang natakbo nila.

"A-Anong… nangyayari?" hingal na tanong ni Theo. 

Ipinakita ni Dorry ang palad. Pinapatigil siya. "Teka… pahingahin mo muna ako…" 

Tumango tango naman ito. 

Makalipas ang ilang minuto, nakabawi na si Dorry at nagsalita. 

Nameywang siya. "Anak ng tokwa naman oh. Sa dinami-rami ng araw at oras na matatagpuan kita, bakit ngayon pa?" 

Umiling iling si Theo. "I don't understand. I've been looking for you non-stop, Dorry. Your brother told me that he can't come on your graduation day. Something urgent happened. That's what he said." 

Napaupo si Theo sa tabing-kalsada. "I really thought you're angry at me for telling you that your brother is coming, that's why I lost contact with you. And then I remember that you promised that you'd leave in the US after your graduation." He sighed and looked up to her. "The day after your graduation, I was in NAIA. Waiting and assuming that you'll be there. And yet, there's still no Dorry." He looked down on his shoes. "Honestly, I was disappointed. Knowing you, you're the type of person who doesn't want to keep promises unless you'll do it. Everyday, I'm always at the airport. Still waiting for my best friend to greet me and say she missed her best friend. But three weeks had passed, still no sign of her." 

Tumayo ito at hinarap siya. He caressed her face. "I thought I would never see you again."

Dorry's face softened. She can't help but to hug her best friend so tight that she doesn't want to let him go. 

"I missed you." 

Theo smiled and hugged her back. 

"Hindi mo alam kung gaano karami ang pinagdaanan ko simula nang lumapag ako dito sa Pilipinas para hanapin ka." sambit ni Dorry.

Kumawala si Theo sa pagkakayakap at pinakatitigan siya. "Now we have a lot to talk about." Hinawakan nito ang kamay niya at iminuwestra ang kanilang daraanan. "Shall we?" 

Dorry chuckled and nodded. 

Sinabi sa kanya ni Theo na nalagpasan na nila ang sasakyan nito nang dahil sa kakatakbo kanina. Nawala rin naman sa isip ng binata dahil sa pagkabigla nang makita ang kaibigan at hinila pa nito siya papalayo nang makarinig ng sirena ng mga pulis. 

Nag taxi na lang silang dalawa patungo sa apartment ni Theo na tinutuluyan nito malapit sa eskwelahan nito. 

"You could definitely buy a condo or a penthouse you know." wika ni Dorry nang makita ang apartment ni Theo. 

To Fight For Survival (Athlete Series #3) ON-GOINGWhere stories live. Discover now