"Duyguların arkasında saklananı kimse bilemez..."
Alev Korkmaz...
~~~♡~~~
"Bir insanın bakışları bile ele verir duygularını, bakışları tanıdıktan sonra..."
Fatih Çelik...
~~~♡~~~
"Burası benim şehrim ufaklık, kilitlenmiş duygu ve düşüncelerin yurdu...
Sessiz sokaklar ve o sokaklarda umutla bulunan her bir insan parçası benim umudumu yitiriyordu. Sessizliğin içinde umutla gezmek nasıl bir saçmalıktı böyle?
Ben Alev... Alev Korkmaz.
Annesinin belki de yüzünü görmek istemeden bıraktığı, babasının, babası olduğundan süphe duyduğu, ailesini ruhen kaybetmiş o küçük kız...
Çocukluğunda acılarla savaşmış, hayata karşı yaslandığı duvarı... dostu öldürülen o küçük kız...
Büyümüştüm bu doğruydu ama sadece zaman büyümüştü, bedenim yaşlanmış ruhum çürümüştü.
Zihnim hâlâ o küçük benlikte saklanıyordu...
<♤>
Bu kitapta bencillik, saygısızlık ve kötü düşünce yapısı gibi olumsuz kelime ve cümleler ile karşılaşabilirsiniz. Lütfen karaktere gereğinden fazla ön yargı da bulunmayınız, çünkü insanın yaşadıkları bazen onu yıpratabiliyor. Anlamak en büyük zenginliktir... ilerleyen bölümlerde onu anlamanız dileği ile.
"Unutmayın ruhen ölü biri içinde bulundurmadığı ve hiç tatmadığı sevgiyi... iyiliği ve pozitifliği etrafa yayamaz. Umarım beni anlarsınız."
Alev'iniz...
Beğenmeniz umudu ile...
Keyifli okumalar ^_^
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Gökyüzüm karanlık olabilir ama içimde hâlâ bir umut çırpınıyor, gösteremiyorum..."
~~~~∆~~~~
Bazen insanları anlamak çok zor oluyor, kendi hayatlarında yaşadıkları her neyse mutluluk onların vazgecilmezi hâle geliyordu.
Şans ki ben öyle bir hayata sahip değildim.
Hayatlarında ceşit çeşit acısı bulunan insanlar genelde dertlerinden parayla kurtulabileceğine, hayatının düzene gireceğine inanıyor. Biraz üzücü bir bakış açısıydı. Kimse para yerine ruhunun sesine eşlik edip ona yardımcı olmak istemiyor muydu?
Ruh...
Ruhum bedenim için cığlık atıyor kalbim duygularım için ağlıyordu. Nasıl bir hissizlik içindeydim ben böyle?
Çocukluğumdan bu yana her zaman ruhum adına hareket etmiştim ama şu sıralar kalbimin hıçkırıkları, ruhumu sakinleştiriyordu.
Günlerdir sadece uyuyor ve tavanı izliyordum, bir ölüden tek farkım nefes alıyor olmamdı. Üstümde ki yorganı sinirle yere attım ve cıplak ayak parmaklarımı inceledim.
