ALEV

11.bölüm

" Herkes gitmiş olabilir ama onlar hâlâ var ve onlar olduğu sürece yenik düşmeyeceğim..."

~~~♡~~~

Salon'da öylece oturmuş saatlerdir adamın aramasını bekliyorduk.

Arda bu süre zarfında uyumuş uyanmış üstüne geri uyumalık olmuştu.

Umarım bu beklemelerin sonuçu olumlu bir şey çıkardı.

Kapının çalması ile birden ayağa fırlamıştım.

"Sen adama adres vermiş miydin Fatih?"

"Hayır?"

"Bu kim o zaman?"

"Ben ne bilim kızım git bak."

Cevabına göz devirip kapıya ilerledim ve derin bir nefes alıp açtım.

Ada'nın yüzünü görmem ile kapıyı geri örtmek geçmişti içimden ama son anda kendime gelip bakışlarımı arkasında ki Samet ve diğerlerinde gezdirdim.

"Merhaba Alevcim."

Diyerek gülümseyen Ada'ya karşılık vermeden aynı surat ifadesi ile bakmaya devam ettim.

"Ne için gelmiştiniz?"

Ada başta şaşırıp diğerlerine  baktı.

"Hani baban vefat etti ya?"

Anıl'ın araya girmesi ile jeton yeni düşmüştü.

"Hıı iyi geçin."

Kapıyı açık bırakıp geri koltukta ki yerime oturdum ve Selma'nın onları içeri geçirmesini izledim.

Daha geçenlerde benim sayemde ölecek olan kız yüzsüz gibi baş sağlığına gelmişti.

Sadece sana göre yüzsüz kız üzülmüş gelmiş.

Sen sus içses.

Bakışlarımı Ada'nın üzerinde bir süre gezdirdikten sonra Fatih'e çevirdim.

"Bunlar kim Alev?"

Arda'nın sorusu ile bakışlarım ona dönerken aynı soruyu Samet, Arda için yöneltmişti.

"Sametcim onun kim olduğu seni değil ama onu ilgilendirir keşke sormasaydın."

Diyerek sahte bir gülümseme sergileyip Arda'ya döndüm.

"Okul'dan arkadaşlar."

Ona okulda ki baş düşmanlarım dersem birbirlerine girme olasılıkları ne kadar yüksek?

Arda bakışlarını onlara çevirirken bende ni sıkıcı ortamdan kurtulmak için etrafı kolaçan ediyordum.

"Başın sağolsun Alev."

Sessizliği bozan Anıl'ın sesi ile başım o yana dönmüş ve yüzümde bir sırıtış oluşmuştu.

"Çok iyisiniz siz ya! Arabamı yakan insanlar şimdi bana baş sağlığına geliyor."