ALEV

3.bölüm

" Anlatamıyorum kendimi, ruhum boğuluyor sanki..."

~~~∆~~~

Şu kısa dünya da kimseyi kırmamamız gerek.

İnsanları üzen insan hic bir zaman mutlu olmaz!

İyi olmak her zaman güzeldir.

Diyen hocaya göz devirip sinirle Fatih'e döndüm.

"Ne diyor bu karı ya 'oyo olmok hor zomon gozoldor.' bok güzeldir sen çok biliyorsun."

Fatih dediklerime saçma ve yersiz bir kahkaha atarken sınıftakiler bunu görmezden gelerek dışarı çıkmaya başladılar.

"Gel kantine inelim."

"Tamam."

Diyip sıradan kalktı ve benim peşimden gelmeye başladı.

Sınıftan çıkmış asansöre doğru ilerliyordu ki yanımdan geçen kıza çelme takmam ile kız yere kapaklanmıştı.

Neden diye sormayın kızın okul üstü ona çok hos olmuştu.

Psikopatsın Alev.

Kendimi tutamayıp bir kahkaha patlattığım da kız gözleri dolu bir biçimde bir süre bana baktı ve koşarak lavaboya gitti.

"Ya bu kadar da olmaz ne yaptı o kız sana?!" Fatih'in ani çıkışı bütün hevesimi bozmuştu.

"Ne bağırıyorsun be önüne baksaydı düşmezdi. Dikkatini yerine getirdim."

Diyip tekrar gülmeye başladığım da
Fatih birden etrafımızda bize bakan topluluğa bağırdı.

"Ben bu kızı tanımıyorum haberiniz olsun!"

Birden gözlerimi büyütüp Fatih'e bakmam ile bu sefer de o kahkaha atmaya başladı.

"Ne diyorsun sen be!"

Diyerek omzuna vurmam ile Fatih'in gülüşü solmuş onun yerine acı içinde kıvranmaya başlamıştı.

Bilerek sert vurmuştum, insanların yanında benim hakkımda böyle konuşması çizgiyi aşıyordu.

Yavaşça kulağına yaklaştım ve fısıldarcasına konuşmaya başladım.

"Okulda bana efendim diye hitap etme dediğim için fazla coşma bence, hâlâ benim şoförüm olan kişiden başkası değilsin, aklından çıkarma."

Yüzüne gülümseyip ardından bakışlarımı etrafta ki kalabalığa çevirdim.

"Ne bakıyorsunuz be dağılın çabuk!"

Hemen köşe de bize bakan Samet ve grubunu görünce gözlerimi kısıp onlara dil çıkardım.

Ada şaşkınca bana baktığında masumca gülümseyip kaşlarımı çattım ve Fatih'e döndüm.