ALEV

12.bölüm

"Kimse mi görmüyor düştüğümü? Kimse mi yardım etmek istemiyor?"

~~~♡~~~

Telefonu yanımda ki koltuğa fırlattım ve mutfağa geçtim.

Dolaptan meyve suyunu çıkartıp yanımda ki bardaklardan kendime bir bardak aldım.

Meyve suyunu doldurduktan sonra kutusunu orada bırakıp geri salona döndüm.

Eve son dokunuşlar yapılıyordu.

2 saat sonra da parti başlayacaktı.

Özür dilerim baba.

Bardağı sehpaya koymuş ve merdivenlere çevirmiştim bakışlarımı.
Yeni uyanmış, yere sağlam basamayan Arda'ya gülüp geri yaslandım.

"Günaydın abi, bir an öldün sandım."

Dediğime halsizce güldü ve karşımda ki koltuğa kendini bıraktı.

"Insanın uyudukça uyuyası geliyor!"

Diye mızmızlanıp koltuğa uzandı ve gözlerini kapattı.

"Uykun varsa kalk odanda uyu!"

Birden sesimi yükseltmem ile gözleri irice açılmış dik dik bana bakmaya başlamıştı.

"Yok yok uyursam kalkamam parti de bende olmak istiyorum."

Diyerek oturur pozisyona geldi.

"Alev parti niçin? Sırf söz verdin diye mi?"

Bir abi her şeyi hisseder...

"Evet söz verdim diye."

Sus içses!

"Yoksa benim kardeşim iyi mi oluyor?"

Diyip göz kırpması ile midem bulanmıştı.

Parti benim eğlenmem için onların eğlenmesi için değil abi diyemedim...

"Bilemiyorum abi."

Demem ile bardağı kafama diktim ve kalan meyve suyunu da bitirdim.
Ayağı kalkıp bos bardağı tezgaha koydum ve merdivenlere yöneldim.

"Nereye kaçıyorsun?"

"Odama."

Diyerek merdivenleri çıktım ve odama girip kapımı örttüm.

Aylardır açmamış olduğum bilgisayar gözlerime takılınca masanın yanına ilerledim ve elime alıp koltuğa oturdum.

Bakalım bu Üvey anne tam olarak neyin nesiymiş.

Kadının instagram hesabını bulup herkese açık olmasından yararlanarak gönderileri baktım.

Ilk paylaştığı fotoğraf babamla cekilmiş olduğu fotoğraftı.