Toen ik haar zag

Emily

Ik schrok wakker. Alweer dat beeld van Jesse en Ellie dat voor mijn ogen voorbij vloog. Een steek ging door mijn lichaam heen. Hoe kon Jesse me dit aandoen? Mijn mobiel trilde. Ik keek, het was een anoniem smsje. Ik dacht na. Was het verstandig om dit te openen? Ik klikte erop.

'Heb je al aan Jesse gevraagd wie er beter kan zoenen. Jij of Ellie?'

Ik verwijderde het berichtje meteen en ging weer liggen, ik staarde naar het plafond. Ik probeerde tevergeefs mijn tranen in bedwang te houden. Ik had Liz zo hard nodig op dit moment.

De volgende morgen werd ik wakker. Ik stond op en kleedde me aan. Ik ging beneden op de bank zitten en zette de tv aan. Ik werd gebeld. Het was Jesse, alweer.. Ik zuchtte, ik wilde dat hij me met rust liet. Ik had tijd nodig om hier over na te denken. Ik stuurde een berichtje naar hem en legde mijn mobiel weg. Ik wilde rust! Ik besloot om even te gaan joggen en daarna languit in bad te gaan liggen.

Ik was nu al een uurtje aan het joggen, gelukkig was het rustig op de straten. Na het joggen ging ik in een bad vol schuim zitten. Ik waste mezelf en droogde me af. Ik deed een joggingbroek en een trui aan en ging onder op de bank zitten. Ondanks dat ik volledige rust had genomen voor mezelf, voelde ik me nog steeds vreselijk. En het erge was dat ik zin had in een sigaret. Ik had Jesse beloofd niet meer te roken. Maar wat betekende die belofte eigenlijk? Jesse had mij ook beloofd om altijd van mij te houden. Hij had met Ellie gezoend! Hij brak zijn belofte, nu breek ik de mijne, dacht ik. Ik pakte het pakje sigaretten en haalde er eentje uit. Ik stak hem op en nam een flinke teug. Ik ademde rustig uit. Ik probeerde te ontspannen. Ik rookte de sigaret rustig op. Mijn mobiel ging. Het was toch niet weer Jesse? Ik pakte mijn mobiel op. 'Met Emily?' Het was even stil aan de andere kant van de lijn. 'Hallo?' Er klonk ruis. Ik wilde net ophangen toen ik een stem hoorde. 'Emily? Kom naar het bos snel!' Verbaasd dacht ik na. 'Brian?' De lijn werd verbroken. Ik stond op en deed snel mijn Allstars aan. Ik stopte mijn mobiel in mijn broekzak en pakte het pakje sigaretten en aansteker voor de zekerheid mee. Ik sloot de voordeur af en pakte mijn fiets. Ik fietste zo snel mogelijk naar het bos toe. Wat zou er aan de hand kunnen zijn?

Ik kwam aan bij het pad dat het bos in ging. Ik gooide mijn fiets aan de zijkant en liep het bos in. 'Brian?!' Ik riep een paar keer op hem maar kreeg geen gehoor. Ik bedacht me even. 'Jesse?' Riep ik met een trillende stem. Geen gehoor. Ik slikte even. Opeens bedacht ik me dat het heel dom was om rond dit tijdstip alleen in het bos rond te lopen terwijl Stacey's moordenaar nog steeds op vrije voet was. Ik voelde me in eens een stuk minder op mijn gemak. Ik begon langzaam terug te lopen. Ik had het idee dat achter iedere struik iemand op de loer lag. Opeens zag ik een klein lichtje door de struiken heen. Verbaasd liep ik er heen. Het lichtje kwam van een houten hutje vandaan. Vreemd, ik had dit hutje nog nooit eerder gezien. Ik liep dichterbij. Alle ramen waren dichtgespijkerd met planken. Ik liep erom heen en vond de deur. Ik duwde er tegen, tot mijn verbazing ging de deur open. Ik stapte naar binnen.

Van schrik viel ik achterover. Recht tegenover me zat Jesse, vastgebonden op een stoel. Hij was buiten bewustzijn. Ik moest de politie waarschuwen. Ik krabbelde overeind en rende terug door de struiken. Ik botste meteen tegen iemand aan. Ik keek op. 'Ellie!' Ellie keek me verbaasd aan. 'Wat is er Emily? Je ziet er uit alsof je een geest gezien hebt.' Ellie lachte om haar eigen grap. 'Ellie, je moet meekomen nu!' Ellie's glimlach verdween. 'Wat is er dan?' Ik pakte haar hand vast en trok haar mee terug door de struiken naar het hutje toe. Ik wees naar Jesse. Opeens kreeg ik een harde klap op mijn achterhoofd. Ik viel hard op de grond. Versuft draaide ik me om. Ellie boog zich over me heen. 'Ellie? Wat doe je?' Ellie grijnsde. 'Wraak nemen.' Zei ze gevolgd door een vuist recht tegen mijn neus aan. Ik viel achterover, alles werd wazig. Ik voelde hoe Ellie mij aan mijn benen naar binnen trok en de deur achter zich dicht deed. Een golf van misselijkheid viel over me. Tevergeefs probeerde ik overeind te komen. Ik voelde hoe Ellie me overeind trok en op een stoel neerzette. Ze trok mijn handen naar achter en ik voelde een touw in mijn polsen snijden. Toen bond ze mijn enkels vast. Ik hoorde hoe ze de deur achter zich dicht trok en op slot deed. Ze gaat Brian halen! Dat was alles wat er door mijn hoofd ging. 'Emily?' Ik hoorde Jesse's stem van ver weg. 'Em, je bloed!' Mijn ogen vielen dicht en alles werd zwart.

'Em, Emily?' Langzaam werd ik wakker. Ik keek recht in Jesse's bezorgde ogen. Ik haalde onregelmatig adem. Ik hoestte, ik voelde me vreselijk. 'Em, gaat het?' Ik hoestte opnieuw. 'Waar lijkt het op?' Vroeg ik sarcastisch. 'Het is geen tijd om nu boos op elkaar te zijn Em. Je hebt toch wel door dat Ellie Stacey vermoord heeft. We zijn in levensgevaar!' Ik keek Jesse aan, zijn blonde haren zaten in de war en er zat een scheurtje in zijn lip. Hij keek me bezorgd aan. 'Wat wil je eraan doen?' Vroeg ik. Jesse zuchtte. 'Ik wou dat ik het wist Em.' Ik keek naar de grond. 'Wil je stoppen met me Em te noemen..' Jesse kuchte. 'Wauw, oké. Je wilt zo gaan doen. Ik zal je met rust laten.' Ik keek op. 'Doe nou niet alsof jij alle reden hebt om boos te zijn!' Jesse keek me aan. 'Heb jij die wel dan?' Een steek ging door mijn hart. Ik voelde de tranen over mijn wangen lopen. 'Hoe durf je dat te vragen.' Zei ik zacht. 'Emily, ik bedoelde het niet zo..ik..ik.' Jesse wist niet wat hij moest zeggen. Ik draaide mijn hoofd weg. 'Laat maar.' Het was stil. 'Emily, het sp..' Op dat moment vloog de deur open. Beide keken we geschrokken op. Ellie kwam binnen, alleen. Ik haalde opgelucht adem, Brian was nog veilig.

Ellie liep op me af en maakte me los. Ze trok me overeind. 'Jij gaat Brian bellen en zeggen dat hij naar het bos moet komen.' Ik schudde mijn hoofd. 'Nee!' Opeens voelde ik iets tegen mijn rug aan. 'Je doet het want anders schiet ik je neer.' Ik schudde weer mijn hoofd. 'Schiet maar.' Ellie gromde, ze haalde het pistool weg. 'Je belt nu of anders gaat Jesse eraan!' Ellie zette het pistool tegen het achterhoofd van Jesse aan. Ik slikte. Ellie stak haar hand uit, mijn mobiel lag erin. 'Niet doen Emily!' Riep Jesse waardoor hij een klap tegen zijn hoofd kreeg van Ellie. 'Nu Emily! Anders gaat Jesse eraan!' Ik pakte de mobiel aan en toetste het nummer in. 'Emily?' Ik schraapte mijn keel. 'Hey Brian, kun je naar het bos komen?' Ik moest moeite doen om niet te gaan trillen. 'Natuurlijk! Ik ben er zo.' De lijn werd verbroken. Ik beet op mijn lip. Ellie greep de telefoon uit mijn handen en bond me weer vast. Ze trok de deur achter zich dicht. 'Waarom deed je dat!' Jesse keek me boos aan. Mijn handen begonnen te trillen, ik had er zo genoeg van. 'Snap je het dan echt niet Jesse? Omdat ik van je hou!' Schreeuwde ik uit. Ik draaide mijn hoofd weg, ik wilde niet weer huilen. 'Ik hou ook van jou.' Zei Jesse zacht. Ik draaide mijn hoofd naar hem toe. We keken elkaar aan. 'Je hebt me pijn gedaan Jesse, dat kan ik je niet vergeven.' Jesse knikte langzaam. Ik keek weg. We moesten hier uit zien te geraken.