Toen ik haar zag

Liz

Midden in de nacht werd ik wakker van een geluid van beneden. Verschrikt ging ik overeind zitten. Ik hield mijn adem in en luisterde. Er klonk gerommel beneden. Ik zette mijn voeten naast het bed en stond op. Ik liep naar de andere kant van de kamer waar Brian in bed lag. Ik duwde tegen hem aan. Brian gromde en draaide zich om. Het geluid beneden werd harder. 'Brian, word wakker.' fluisterde ik terwijl ik nog harder tegen hem aanduwde. Brian opende zijn ogen en keek me slaperig aan. 'Liz? Wat moet je?' Hij klonk chagarijnig. 'Er is iemand beneden.' Meteen zat Brian rechtover eind. 'Wat?!' Ik gaf hem een duw en gebaarde dat hij stil moest zijn. Brian stond op en liep voor me uit de logeerkamer uit. Ik liep zachtjes achter hem aan. Brian sloop zacht de trap af, ik liep vlak achter hem aan. Voorzichtig opende hij de deur naar de woonkamer, er was niks te zien. We liepen door, het licht in de keuken brandde. Voorzichtig liep Brian naar de keukendeur. Hij deed hem open. In de keuken stonden twee gedaantes, eentje van hun leek verdacht veel op die wat Emily eerder had beschreven. De gedaantes keken ons even aan, toen gooide eentje een glas naar Brian. Het glas viel op de grond en spatte in duizend stukjes. Brian viel naar achter en kreunde van de pijn. De gedaantes duwde mij omver en rende door de achterdeur naar buiten. Ik hoorde iemand de trap af komen rennen. Het felle licht ging aan en Jesse en Emily knielden bij ons neer. Brian ademde zwaar. 'Het gaat niet goed met Brian, we moeten naar het ziekenhuis.' Jesse hielp Brian overeind en Emily trok mij overeind. We deden onze jas en schoenen aan en Emily stapte achter het stuur. Met volle vaart reed ze naar het ziekenhuis.

Het was inmiddels al zes uur s'ochtends. Ik zat samen met Emily en Jesse in de wachtkamer. Brian had in zijn armen, benen en gezicht stukjes glas gekregen van het glas. We hadden gelogen tegen de zuster toen ze vroeg wat er was gebeurd en hadden gezegd dat er een glas gevallen was voor zijn neus. Brian's ouders waren er inmiddels ook. Gelukkig geloofde zij ons verhaal ook. Na nog ongeveer een uur kwam Brian de wachtkamer ingelopen. Zijn rechterarm was ingewikkeld in verband en hij had verschillende pleistertjes op zijn gezicht. Zijn benen vielen gelukkig wel mee. Brian's ouders gingen naar hem toe, hopelijk ging Brian mee in het smoesje wat we bedacht hadden. Na een tijdje kwam Brian naar ons toe. Zijn ouders gingen met de dokter praten. 'Bedankt dat je me beschermde Brian.' ik gaf Brian voorzichtig een knuffel. 'Het was niks Liz.' Brian glimlachte naar me.

Even later zat ik in de woonkamer bij Emily. Ik had net gedoucht en had me omgekleed. Jesse en Emily waren nu aan het douchen. Brian was met zijn ouders eerst hier zijn spullen komen ophalen en daarna naar huis gegaan. Hij moest gewoon uitrusten. Ik bladerde wat door een magazine wat op de salontafel lag. Ik had het glas in de keuken opgeruimd en gekeken of de rest nog allemaal heel was. Ik keek verder in het magazine maar kon me er niet op concentreren. Ik dacht steeds terug aan die twee gedaantes in de keuken. Eentje van hun was hier dus al eerder geweest en had Emily bijna ontvoerd. Ik zuchtte. Wat wilde die twee toch van ons? Het was stil zonder Brian. Emily kwam binnen gelopen. Ik legde het magazine weg. 'Gaat het een beetje Liz?' Emily kwam naast me zitten. Ik knikte. 'Ik denk het, het is gewoon stil zonder Brian.' Emily stond op en glimlachte. 'Ik ga wat thee zetten, wil je ook een kopje?' Ik knikte. 'Even eerlijk Liz, vind je Brian echt niet leuk?' Emily vroeg het vanuit de keuken. Ik keek voor me uit. Op die vraag had ik eigenlijk geen antwoord. Brian was echt een schatje maar ik wist niet of ik hem als meer dan een vriend kon zien. 'Hij heeft Ellie.' Riep ik terug. Emily kwam teruggelopen en zette een dienblad neer op de salontafel. 'Dus je antwoord is ja?' Emily kwam naast me zitten. 'Ik denk niet dat ik hem als meer dan een vriend kan zien Em. Dat zou ik maar raar vinden.' Emily keek me aan. 'Jesse en ik waren toch ook gewoon vrienden? Laat je niet uit het veld slaan door een ander meisje Liz, jij bent veel leuker dan Ellie.' Emily knipoogde naar me. Ik glimlachte. Jesse kwam de woonkamer binnen gelopen. 'Dag dames.' Hij ging in de grote stoel zitten. Emily schonk thee in voor iedereen. We besproken gisternacht en de afgelopen dagen. Er gebeurde steeds meer. We wisten allemaal niet zo goed wat we moesten doen. De politie gingen we het echt niet vertellen want die dachten nog steeds dat een van ons het gedaan had. Als we ze dit allemaal zouden vertellen, zouden ze ons toch nooit geloven. Uiteindelijk gaven we het op en besloten om maar wat tv te kijken.

Om acht uur kreeg ik een sms van Joshua. Hij vroeg of ik langs kwam. Ik keek even naar Emily en Jesse die dicht tegen elkaar aanzaten en naar de tv zaten te kijken. Ik stond op. 'Hey, ik ga even naar Joshua.' Verlegen keek ik ze aan. Beiden keken ze op. 'Is goed Liz, veel plezier. Pak mijn sleutel maar van het haakje zodat je zelf binnen kunt.' Emily knipoogde naar me. Ik zag dat Jesse nog iets wou zeggen maar zich in hield. 'Dankje Em.' Ik zei gedag en liep naar de gang. Ik deed mijn jas aan en pakte de sleutel van Emily. Ik opende de deur en liep de knarsende sneeuw in.

Even later zat ik bij Joshua binnen. Hij had warme chocomel gemaakt en hij had wafels klaar gelegd. We besloten om een film te kijken. Ik merkte dat Joshua steeds meer naar mij toe schoof. Opeens voelde ik zijn vingers over de mijne glijden. Ik voelde hoe het kippenvel over mijn rug liep. Ik voelde hoe zijn vingers zich verstrengelde in mijn vingers en zich om mijn hand sloten. Automatisch vouwde ik mijn hand om de zijne. Mijn hart ging sneller kloppen. Vanuit mijn ooghoek zag ik dat Joshua me aan keek. Ik durfde niet terug te kijken, als ik dat zou doen zou hij me vast en zeker zoenen. Ik probeerde een beetje te ontspannen en focuste me op de film. Joshua liet mijn hand los, waardoor ik weer normaal durfde te ademen. Na de film was het al tien uur. 'Blijf je slapen?' Joshua keek me aan. 'Nee, ik moet maar eens gaan.' Joshua knikte een beetje teleurgesteld. 'Zal ik je even brengen?' Ik schudde mijn hoofd. 'Ik red me wel.' Joshua knikte en bracht me naar de voordeur. Joshua hielp me mijn jas aan te doen en opende de voordeur. 'Bedankt voor de gezellige avond Josh.' Joshua glimlachte en gaf me een stevige knuffel. 'Niks te danken, het was gezellig Liz.' Hij knipoogde naar me. Ik liep rustig de straat uit. Tijd om weer naar Emily's huis te gaan.

Ik opende de deur en hing de sleutel weer aan het haakje. Ik hing mijn jas op en deed mijn schoenen uit. Ik liep de woonkamer in. De tv stond nog aan maar Emily en Jesse lagen tegen elkaar aan en waren in slaap gevallen. Ik glimlachte en deed de tv uit. Zachtjes duwde ik tegen Jesse aan. Jesse keek op met slaperige ogen. 'Kunnen jullie niet beter in bed gaan liggen?' Vroeg ik zacht. Jesse keek naar Emily en glimlachte toen. 'Draag Em maar naar boven, ik doe alles wel op slot en het licht uit.' Jesse knikte. 'Dankje Liz, slaaplekker.' Jesse tilde Emily voorzichtig op. 'Slaaplekker.' Fluisterde ik. Jesse liep de woonkamer uit, ik hoorde hem zachtjes de trap op lopen. Ik deed alle lichten uit en zorgde dat de achterdeur goed dicht was. Daarna deed ik de voordeur op slot en deed het licht in de hal uit. Ik liep naar boven naar de badkamer en poetste nog snel even mijn tanden. Ik deed mijn pyjama aan en deed de gordijnen dicht. Ik vouwde mijn kleren op en kroop onder de dekens. Ik zuchtte en deed het nacht lampje uit. Ik keek naar het lege logeerbed waar Brian in had geslapen, het was zo stil nu..

Ik draaide wat en hoorde Emily nog tegen Jesse fluisteren, na een tijdje werd het doodstil. Het was tijd om te gaan slapen. Ik trok de deken nog wat verder over me heen en sloot mijn ogen. Slaaplekker Liz.