Toen ik haar zag

Liz

Het gala eindigde vreselijk! Emily werd met spoed afgevoerd naar het ziekenhuis en Jesse werd naar het politie bureau gebracht. Ik kon niet geloven dat Jesse Emily had neergestoken, eerlijk gezegd denk ik dat hij er ingeluisd is.

De volgende morgen werd ik wakker. Ik had vreselijk geslapen. Ik stond op en liep naar beneden. Ik schonk een glas jus d'orange in en dronk het in een teug leeg. Ik plofte neer op de bank en zette de tv aan. Het nieuws was op. Ik keek wat door een magazine toen ik opeens wat hoorde. Ik keek op. We waren op het nieuws! Ik greep mijn mobiel en belde Brian. 'Waarom bel je om negen uur s'morgens?' Klonk de chagarijnige stem van Brian. 'Zet nu het nieuws op!' Gilde ik. Ik hoorde wat gerommel aan Brian's kant van de lijn. Het was even stil. 'Jesse is f*cking onschuldig!' Hoorde ik hem toen schreeuwen. Ik zuchtte en hing op. Ik keek naar het tv scherm. Ik luisterde hoe de vrouw vertelde dat de verdachte opgepakt was. Ik balde mijn handen tot vuisten, Jesse had het niet gedaan. Maar natuurlijk gingen ze hem, Brian of mijn niet geloven. Ik zette de tv uit en liep de trap op. Ik had een lang bad nodig!

Nadat ik uitgebreid in bad had gezeten en het bad had uitgedroogd, föhnde ik mijn haren. Ik kamde ze en maakte een hoge staart. Ik liep naar mijn kledingkast en pakte een spijkerbroek en een dikke, wollen trui. Ik kleedde me aan en deed mijn bruine laarsjes aan. Ik pakte mijn winterjas en deed hem aan. Ik pakte mijn tas en deed nog snel wat mascara op. Ik stapte de deur uit. Ik nam de bus richting het ziekenhuis.

Toen ik aankwam bij het ziekenhuis stond Brian al buiten op me te wachten. We liepen samen naar binnen en vroegen naar Emily's kamer. Toen we op de etage aankwamen hoorde we een hoop gegil van Emily's kamer komen, we liepen naar binnen. 'Ik ben in orde! Ga toch weg rot zuster! Ik heb jullie niet nodig! Jesse is onschuldig!!' Bij die laaste woorden liet ze zich snikkend op haar knieën zakken. Brian liep naar de zuster toe terwijl ik Emily kalmeerde. Beledigd verliet de zuster de kamer. We hielpen Emily weer in het ziekenhuisbed. 'Ik ga wat te eten halen voor ons allemaal.' Zei Brian en hij verliet de kamer. Ik ging op de rand van het bed zitten en pakte Emily's hand vast. Ze keek me verdrietig aan. 'Het was Jesse niet Liz, hij stond naast me. Ik kreeg het mes van achter in mijn rug gestoken. Hij heeft het niet gedaan!' De tranen liepen over haar wangen. 'Het is oké Em, Brian en ik weten heus wel dat Jesse zoiets nooit zou doen.' Emily knikte. 'Ik wil hier weg Liz.' Ik streelde over Emily's hand. 'Brian en ik halen je hier weg, het komt allemaal goed.' Emily knikte. Brian kwam binnen gelopen. 'Zo, het word tijd dat we wat eten.' Hij zette een vol dienblad neer op het tafeltje in de kamer. Ik hielp Emily overeind. We gingen alledrie zitten en begonnen te eten. Na het eten bracht Brian alle troep weg. 'Wanneer is de rechtzaak tegen Jesse?' Vroeg Emily. 'Ergens volgende week.' Zei Brian die de kamer weer binnen gelopen kwam. 'Je moet eerst uitrusten Em, je wond is best groot.' Emily zuchtte. 'Je lijkt die zuster wel Liz, maar je hebt geluk dat ik van je hou.' Ik glimlachte.

Nadat we een paar uur gepraat hadden met Emily was het bezoekers uur voorbij. We zeiden gedag tegen Emily en verlieten het ziekenhuis. Brian en ik besloten om samen nog even de stad in te gaan. Gelukkig hoefde we niet met de bus omdat Brian sinds kort zijn rijbewijs had. We reen richting de stad en parkeerde de auto. Het was inmiddels al zes uur. We besloten om bij ons favoriete restaurant wat te eten en daarna nog wat te drinken in onze favoriete pub. Na een gezellige avond bracht Brian me thuis. Ik deed mijn pyjama aan en kroop in bed. Al met al was dit de leukste dag van deze hele week. Al snel viel ik in slaap.