Toen ik haar zag

Brian

Ik lag languit op mijn bed. Nadat ik uit het ziekenhuis was opgehaald door mijn ouders was ik gaan douchen en meteen in bed gaan liggen. Mijn arm deed vreselijk veel pijn. Ik zuchtte en draaide me op mijn zij. Er werd op mijn slaapkamer deur geklopt. 'Ga alsjeblieft weg mam.' De deur ging langzaam open. 'Ik denk dat ik wat jong ben om je moeder te zijn.' Liz kwam de kamer binnen gelopen. Ik glimlachte en ging overeind zitten. 'Wat leuk dat je langskomt!' Liz glimlachte en kwam aan het voeteneind zitten. 'Waarom ben je niet meer bij Emily en Jesse?' Liz keek me aan. 'Ik ga zometeen naar huis toe. Jesse is aangenomen op Harvard en Emily heeft hem uitgenodigd om samen te gaan eten. Het werd zijn avond zei ze.' Ik schoot in de lach. Liz keek me verbaasd aan. 'Een, goed dat Jesse is aangenomen ik zal hem morgen even smsen en twee ik lach zo hard omdat het Jesse's avond is. Dan weet ik wel wat hij wil doen.' Liz keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Je bedoelt toch niet dat ze het al eens..' Ik onderbrak Liz. 'Jepp, ze hebben HET gedaan.' Liz schoot in de lach door mijn reactie. 'Ik had niet verwacht dat ze het al hadden gedaan.' Liz keek me aan. 'Ik ook niet, dacht dat ik de eerste van onze groep zou zijn.' Ik maakte een pruillipje. Liz lachte en gaf me een por in mijn zij.

Liz en ik praatte nog een tijdje totdat de deur open ging. Ellie stond in de deuropening. 'Gaat het liefje?' Vroeg ze terwijl ze tussen Liz en mij in ging zitten. Ik knikte. Ellie streek met haar hand langs mijn wang. Liz kuchte en stond op. 'Ik ga maar, ik zie je nog wel Brian.' Ik zag Liz op haar lip bijten. 'Ga je nu al?' Vroeg ik verbaasd. Liz knikte en verliet de slaapkamer. Vreemd. Ellie glimlachte naar me en gaf me een kus. We praatte nog wat en toen ging Ellie naar huis. De rest van de avond keek ik wat tv.

De volgende morgen werd ik wakker van mijn mobiel. Slaperig pakte ik hem van mijn nachtkastje, het was een berichtje van Jesse. Ik opende het en las het berichtje.

Heb jij Liz nog gezien? Sinds vanmorgen word ze vermist.

Ik las het berichtje over en over. Liz was gisteravond nog hier! Ik wist niet hoe snel ik op moest staan en me moest aankleden. Ik pakte de autosleutels en reed naar Emily's huis.

Jesse deed open. Ik stapte naar binnen. We liepen door naar de woonkamer. Emily zat op de bank. 'Vanmorgen toen ik haar belde om te vragen hoe het met jou ging kreeg ik haar moeder aan de lijn. Ze zei dat Liz niet thuisgekomen was en ze dacht dat ze bij jou of bij mij was blijven slapen.' Ik zakte naast Emily neer op de bank. 'Ze hebben de politie ingelicht. Het zal niet lang duren voor wij ondervraagd worden. Emily en ik hebben nagedacht en we hebben besloten om alles te vertellen. We willen niet dat er nog iemand verdwijnt.' Ik knikte langzaam. 'Ik heb het mijn vader al vertelt en Jesse gaat zo naar huis om het zijn ouders op te biechten. Dat kun jij ook het beste doen Brian, voordat de politie alles weet.' Ik knikte weer en stond op. 'Goed, dan ga ik maar.'

Nadat onze ouders allemaal ingelicht waren en de politie alles wist brak de zoektocht pas echt los in de stad. We waren dom geweest om te denken dat de politie ons niet zou geloven. Ze hadden meteen een grote zoektocht naar Liz opgezet en voor al onze huizen stond een politie wagen.

We zaten met zijn drieën in Emily's kamer. Haar vader was meteen terug gevlogen naar huis toen hij alles gehoord had. Gelukkig waren onze ouders niet boos alleen maar bezorgd. 'Zou de politie haar snel vinden?' Emily keek ons vragend aan. Jesse sloeg een arm om haar heen en trok haar tegen zich aan. 'Ik hoop het Em.'

De dagen kropen langzaam voorbij. Emily kreeg een brief binnen dat ze aangenomen was op de kunstacademie, maar gefeest werd er niet. Na vier dagen begonnen zoektochten te eindigen. De politie gaf het langzamerhand op.

Ik had besloten om maar wat te gaan wandelen in het bos vlak aan de rand van de stad. Ik moest even alleen zijn. Ik liep nu al een tijdje door het bos. Opeens zag ik iets. Tussen de bosjes lag iets. Ik liep er naar toe. Mijn ogen werden groot. Het was Liz. Ik rende naar haar toe en knielde neer. Ze zag er slecht uit. Ze had een grote blauwe plek op haar wang en een steekwond in haar zij. Ze ademde amper. Ik greep mijn mobiel uit mijn jaszak en belde een ambulance en de politie. Daarna smste ik Jesse en Emily.

Niet veel later was iedereen er. De politie zette het gebied af en de ambulance broeders namen Liz mee naar het ziekenhuis samen met haar ouders. Ik werd nog ondervraagd en daarna mocht ik naar huis.

De volgende dag kregen we de uitslag van het ziekenhuis. De steekwond zou genezen maar Liz lag in een coma. Diezelfde middag gingen we met z'n drieën naar het ziekenhuis. Haar ouders lieten ons even alleen. Emily ging zitten aan een kant van het bed en pakte Liz hand vast. Jesse legde een hand op haar schouder. Ik stond ongemakkelijk aan het voeten eind. Emily begon te snikken. We bleven niet lang, na vijf minuten vertrokken we.

Ik voelde me vreselijk. Zelfs het gezelschap van Ellie kon me niet opvrolijken. Niet nu ik wist dat degene die ons dit allemaal had aangedaan nog steeds vrij rondliep.