Ik werd s'morgens wakker van de douche die ik aanhoorde gaan. Ik keek naast me, Emily keek me aan. Ik glimlachte. 'Goeiemorgen!' Zei ze vrolijk. Ik pakte haar hand vast. 'Goeiemorgen, voel je je al beter dan gisteren?' Emily knikte glimlachend. 'Zo te horen is Brian onder de douche.' Zei ze. Ik knikte. 'Ik moet je trouwens nog vertellen wat er gisteravond nog allemaal gebeurd is.' Emily keek me vragend aan. Ik vertelde Emily alles over Liz, Joshua en Brian. Emily dacht na. 'Dus Liz zal ons voorlopig wel niet willen zien?' Ik keek haar aan. 'Brian in ieder geval niet, wij hebben ons er niet mee bemoeit.' Emily knikte. De douche ging uit. 'Ik denk dat ik zo kan gaan douchen.' Emily rekt zich uit. 'Ik ga alvast ontbijt maken dan douche ik daarna wel.' Emily knikte en stond op. Ze droeg een lichtroze lingerie-setje. ik keek haar glimlachend na. Ze pakte een handdoek en liep richting de badkamer. ik hoorde hoe Brian de deur van de logeerkamer dicht deed. Ik stond op en maakte het bed op. Ik liep de badkamer op. Emily stond te douchen. 'Kan ik erbij komen?' Emily keek om de douche. 'Jahoor.' Ik stapte bij haar in de douche.
Nadat we gedoucht hadden en ons hadden aangekleed liepen we naar de keuken. Brian zat al aan de keukentafel met een kop koffie. 'Goeiemorgen, ik heb al koffie gezet.' Ik knikte. Emily schonk twee kopjes in en ik maakte alvast eieren met spek. Na het ontbijt ging Emily naar boven om haar haren te doen. Brian en ik deden de afwas en daarna gingen we onze tanden poetsen. Toen we klaar waren gingen we met z'n allen in de woonkamer zitten. Brian was druk bezig met zijn mobiel. Emily lag tegen me aan op de bank en las een boek. 'Em, al gehoord of je aangenomen bent?' Emily keek op van haar boek en schudde haar hoofd. 'Helaas nog niet.' Brian keek ook op. 'Ben ik nog steeds de enige? Ik krijg binnenkort mijn boeken al opgestuurd.' Ik zuchtte. 'Ik weet ook nog niks, helaas.' Het was een tijdje stil. Emily las nog steeds in haar boek en Brian was druk aan het smsen. Ik zuchte en staarde wat voor me uit. Opeens werd er haastig aangebeld, drie keer, vier keer en toen zelfs vijf keer. Verbaasd keken we elkaar aan. Ik stond op en liep naar de voordeur. Ik maakte de deur open en Liz viel me om de hals. Ik deed de voordeur weer dicht. 'Liz?' Liz was helemaal buiten adem. Ik trok haar mee de woonkamer binnen. Toen Emily ons in het oog kreeg legde ze haar boek neer en liep naar ons toe. We zette Liz op de bank neer. Brian legde verbaasd zijn telefoon neer. Liz was aan het hyperventileren. Emily rende naar de keuken om een zakje te halen. Brian kwam naast Liz zitten en sloeg zijn arm om haar heen. Emily kwam teruggelopen en gaf Liz het zakje. Emily ging voor Liz op de grond zitten.
Na een tijdje was Liz gelukkig weer wat gekalmeerd. 'Wat is er aan de hand Liz?' Emily wreef over Liz haar knie en keek haar aan. 'Ik lag vanmorgen in bed en opeens hoorde ik getik op het raam. Ik dacht eerst dat het niks was maar het bleef maar door gaan. Mijn ouders waren niet thuis en ik liep dus naar het raam, net toen ik het raam opendeed gooide iemand iets naar binnen. Het bleek een gasbolletje te zijn. Ik kon nog net ontsnappen anders was ik gewoon vergast!' We keken haar allemaal ongelovig aan. 'Ze hebben het dus op ons allemaal gemunt op dit moment.' Liz knikte. Brian haalde een hand door zijn haar. 'Ik kan dit niet goed bevatten, waarom wilt iemand ons allemaal dood hebben?' We keken elkaar aan, geen van ons allen wist een antwoord. 'Liz, het spijt me trouwens nog van gisteravond. Ik had nooit zo tegen je mogen uitflippen.' Liz keek Brian aan. 'Het geeft niet Brian, maar we hebben elkaar op dit moment echt nodig als we willen blijven leven.' Ik zag Emily slikken. 'Wat nu?' Ik keek iedereen vragend aan. 'Is het een idee om allemaal hier te blijven slapen? Ik bedoel mijn vader is nog zeker twee weken weg.' Emily keek ons aan. Iedereen knikte. 'Goed, als Liz en Brian hun spullen gaan halen voor een paar dagen dan ga ik daarna samen met Emily even mijn spullen halen. We moeten zo min mogelijk alleen zijn.' Iedereen knikte. Liz en Brian trokken hun jas aan en vertrokken. Emily en ik kropen dicht tegen elkaar aan op de bank. 'Wie zou ons wat aan willen doen? Hebben we iemand ooit zo boos gemaakt dat diegene ons dood wil hebben?' Emily keek me vragend aan. 'Ik kan me niemand herinneren.' Ik keek Emily aan. 'Mag ik een kus?' Emily keek me glimlachend aan. Ik gaf haar een kus. 'Jij altijd.' Even later waren Brian en Liz weer terug met hun spullen. Terwijl zij samen het bed voor Liz gingen klaarmaken ging ik samen met Emily mijn spullen halen.
We liepen terug naar Emily's huis. We hadden net mijn spullen opgehaald, het was weer flink aan het sneeuwen. Emily gooide een sneeuwbal mijn richting in. Ik ontweek hem en rende achter haar aan. We vielen beide in de sneeuw, onze gezichten vlak boven elkaar. Emily streek met haar hand langs mijn wang. 'Ik hou van je.' Fluisterde ze. Ik gaf haar een lange, tedere kus. 'Ik ook van jou.'
We kwamen weer bij het huis van Emily aan en dropte mijn spullen in Emily's slaapkamer. We gingen in de woonkamer bij Liz en Brian zitten. Het was een hele tijd stil, iedereen was met zijn eigen ding bezig. Emily was weer in haar boek gaan lezen, Liz was met haar laptop bezig en lag languit op de grond tussen de kussens en Brian en ik waren een football wedstrijd aan het kijken. Toen het buiten donker begon te worden stond Emily op. 'Kunnen we even naar buiten gaan? Ik word gek hier binnen?' Ik knikte en stond op. Liz en Brian bleven hier. We deden onze jas en schoenen aan en liepen de sneeuw in.
Na een tijdje lopen kwamen we iemand tegen. Het was al vrij donker, de lantaarnpalen sprongen aan. 'Hey Emily en Jesse.' Het was Joshua die zijn hand naar ons opstak en op ons af kwam. We begroette hem. 'Alles goed?' Vroeg hij glimlachend. 'Jahoor.' Antwoorde Emily. 'Laten we maar eens gaan Em, het begint wel erg donker te worden.' Ik sloeg mijn arm om Emily haar middel heen. 'Zijn jullie een stel?' Joshua keek me aan. Die blik beviel me niet, het was geen vriendelijke blik. 'Ja.' Zei Emily. Joshua knikte en glimlachte naar haar. 'Ik ga ook maar eens.' Hij draaide zich om en liep weg. Vreemd..
Toen we weer bij Emily's huis aankwamen en naar binnen liepen roken we de geur van eten. We liepen de keuken in. Liz en Brian stonden samen te koken. 'Awhh, wat lief!' Emily keek ze glimlachend aan. 'Ik kan het niet begrijpen dat jullie geen stel zijn.' Zei ik. Ik kreeg een dodelijke blik van Brian en Liz bloosde. Emily gaf me een por in mijn zij. 'Niet zo plagen! Ze komen er zelf nog wel achter.' Ik lachte en gaf Emily een high-five. Emily kon meteen wegrennen want Brian rende achter haar aan. Lachend keek ik ze na. 'Ik help je wel met de tafel dekken.' Zei ik tegen Liz en pakten vieren borden en bestek. Na het eten deden Emily en ik samen de afwas. Daarna liepen we de woonkamer in. Liz en Brian zaten naast elkaar op de bank. Ik ging in de grote stoel zitten en Emily plofte neer op mijn schoot. We keken met z'n vieren een film en besloten om daarna allemaal vroeg naar bed te gaan. We deden het licht onder uit en liepen de trap op. Emily en ik gingen als eerst op de badkamer en daarna kon Liz. Brian was meteen zijn bed in gekropen. Even later lag ik samen met Emily ook in bed. Het was doodstil in het hele huis. 'Jesse? Slaap je al?' Emily kroop tegen me aan. 'Nee, nog niet Em.' Emily legde haar hand op mijn borst. Ik pakte haar hand en gaf er een kus op. 'Ik kan niet slapen.' Emily legde haar hoofd tegen mijn schouder aan. 'Ik ook niet Em, ik ook niet.' Ik zuchte. 'Zou dit allemaal snel voorbij kunnen zijn?' Ik zag Emily's ogen in het donker twinkelen. 'Het zou fijn zijn.' Ik gaf haar een kus. 'Probeer toch maar te slapen, we gaan morgen wat leuks doen.' Emily sloot haar ogen en kroop nog wat dichter tegen me aan. ik sloeg mijn arm om haar heen en sloot mijn ogen. Ik ademde diep in. Het werd tijd voor een goede nachtrust.
JE LEEST
Toen ik haar zag
Mystery / ThrillerHet plan was om gewoon lekker te gaan kamperen, om te vieren dat we allemaal geslaagd waren. Maar alles liep totaal uit de hand. Onze levens werden totaal op zijn kop gezet. Na dat ene kampeertripje zou onze vriendengroep nooit meer hetzelfde zijn..