MARIA

XXIII

"Pagtanggal ng Mascara"

"Saima,what are doing?!bat mo ako pinapadalhan ng mga sulat na ganito?" galit kong sabi sa kaniya sa telepono

ilang araw na kasi akong tinatadtad ni Saima ng email na gusto niyang makipagkita subalit hindi ko siya pinapansin kaya naman mga sulat na ang ipinapadala niya

puro yon sulat tungkol sa may alam daw siya sa totoong pagkatao ni Maria

"hey,chill lang ano kaba you should be thankful to me tho,kasi sinasabi ko na sayo yong totoo" maarte nitong sambit

"wala akong pakealam sa mga nalalaman mo okay ba" pagalit kong ibinaba ang telepono

maya-maya pa ay bigla nalang nagring ang doorbell at may puting sobre na sa baba ng pintuan namin

pinulot ko ito

pinagmasdan ko muna ang paligid saka pumasok sa loob at agaran kong binuksan iyon hindi ako nagkakamali galing na naman iyon kay Saima

pagkabukas ko palang nahulog kaagad ang isang litrato doon kaya naman kinuha ko ito nakita ko ang adress sa likod nito

at laking gulat ko sa nakita katabi ni Maria ang isa pang Maria

umiling-iling nalang ako sa nakita at sinasabi sa sariling edited lamang ang picture pero malabong mangyare iyon dahil hindi halata sa kalidad ng litratong iyon ang pagkaedit dito

pinuntahan ko ang lugar kung saan nakalagay ang adress saktong pagbaba ko palang ng kotse nakita ko agad si Saima na nakaupo habang ang dalawang paa ay nakadantay sa lamesa at ngumunguya ito ng bubble gum

nasa kiosk siya at sinipat ko ang paligid kakaunti lamang ang mga tao roon

habang papalapit sa kaniya bakas sa mukha ni Saima ang pagkaexcite

"look,did you see it?" bungad niya sa akin

hindi na ako naupo dahil wala akong pakealam sa sasabihin niya

ibinigay ko sa kaniya ang envelope na brown nagtaas siya ng kilay dahil don

"pera,para sa pananahimik mo" mahina kong sambit para walang makarinig kahit pa na wala namang tao malapit sa amin

"woahhh,chill man anong akala mo sakin poor may..." hindi na nito natapos ang sasabihin dahil agad ko siyang kwenilyohan at nilapit ko sa tenga niya ang bibig ko para bumulong

"sa oras na lumabas ito sa publiko papatayin kita kaya kung ako sayo mananahimik ako,okay?" pagbabanta ko dito hindi ko na inantay pa ang sasabihin niya at dumiritsyo na ako ng alis sabay suot ng itim na sombrero

dahil don lagi ko nang pinagmamasdan ang kilos ni Saima

umiinom ako sa labas ng terece ng condo hindi parin ako makapaniwala sa nalaman ko napapangiti nalang ako ng wala sa sarili dahil sa mga nalaman

hindi na pait ang nalalasahan ko sa alak kundi alat dala ng mga luha ko na pumapatak doon

"Laura" mahina kong sambit sa hangin sabay ngisi

"bakit..."umiling-iling pa ako dahil sa katotohanang hindi si Maria ang kasama ko kundi si Laura

"BAKIT,POTANGENA!" sabay bato sa sahig ng basong hawak ko

hindi ko na namalayan na lumuluha na pala ako

dahil sa hindi ko mapigilang emosyon sinipa ko ang mga upuan na naandon at napasabunot na lamang sa sarili kong buhok