Chapter 14

493 12 1
                                    

I left him there and went inside our unit. I immediately leaned against the door and held my lips.

"You did it!" I gaily said to myself while smiling widely.

I finally said it! After so many times of denying it to myself, I finally said to Ash I like him too. I wasn't ashamed of what I did. Sobrang saya ko nga ngayon. Wala nang mapaglagyan ng saya sa puso ko.

And only Ash could make me feel this kind of happiness.

Bahagya akong nagulat nang may kumatok sa pintuan. Sumilip ako sa peephole at nakitang nandoon pa rin si Ash. Gaya ko, he's smiling widely, too.

I wanted to text him pero naalala kong wala siyang dala na cellphone kanina. Thus, I had no choice but to open the door for him.

I squealed when he immediately went inside, he leaned me against the door, and locked me in his arms. He was also staring deeply at me.

"Ulitin mo 'yong sinabi mo kanina," sabi niya sa mababa at tila paos na boses.

"Bakit ko pa uulitin? Narinig mo naman 'di ba?!" Umirap ako sa kaniya.

He smirked and held my chin using his left hand. Nakatingala pa rin ako sa kaniya kahit ibinaba niya nang kaunti ang sarili. He's so tall!

"Ulitin mo 'yong sinabi mo kanina," sabi niya ulit sa mas mababa at paos na boses.

His eyes were fixated at my lips as he started to caressed it with his thumb. Sobrang lalim na rin ng tingin niya ro'n na parang may sinusuring kung ano.

I heaved a deep sigh to gather a courage to say it to him again. I looked at him-straight in the eyes, held his face with my right hand as he looked back at me.

Inayos ko ang magulo niyang buhok at kita ko kung paano siya marahang napangiti at napapikit dahil doon. I met his gaze when he opened his eyes. Napakalamlam ng mga mata niya, ang lalim din ng tingin niya.

"I like you, Dashiall..." I smiled widely at him. "I like you, too."

I immediately saw how happiness passed by through his eyes. Kinagat niya ang pang-ibabang labi at saglit na tumingin sa gilid bago ibinalik ang tingin sa akin. His mannerism.

"Alam mo ba kung gaano mo ako pinapasaya ngayon, huh?" mababa at paos pa ring tanong niya sa akin.

I really won't get tired listening to his voice. Nginitian ko lang siya at niyakap. I felt he was stiffened by it but he still hugged me back. I was tapping his back gently as I listened to his heartbeats.

"Masaya rin ako, Ash. Sobrang saya ko," bulong ko sa kaniya.

Ramdam kong ipinatong niya ang kaniyang baba sa ulo ko habang sinusuklay ang buhok ko. "He's really answering my prayers," he mumbled.

Kumunot ang noo ko. "Bakit? Palagi mo bang idinadasal na magustuhan din kita pabalik?" tanong ko sa kaniya.

He removed my arms from hugging his waist and held both of my shoulders. Ang mga mata niya ay nagpalipat-lipat na naman ng tingin sa mga mata ko.

"I always pray for your happiness, Primrose," he said as he tucked my hair behind my left ear.

I pouted. "You always pray for my happiness, Ash. How about you? How about your happiness?" tanong ko sa kaniya at inalis ang buhok na tumatakip sa kaliwang mata niya.

I held his face with my right hand and began caressing his cheek. Napapikit na naman siya dahil doon at hinawakan ang kamay ko.

"Your happiness is my happiness. Kuntento na ako ro'n," sagot niya sa akin bago niya ako niyakap ulit.

When The Flower Withers (Fleur Series #1)Where stories live. Discover now