Genç korku ve şok içinde arkasını döndü. Yanında, yatağında birisi vardı. Bir hasta önlüğü giyiyordu. Ve saçları o kadar soluktu ki saç renginin mor olduğunu zar zor anlayabildi. Gözlerinin altı mosmor olmuştu. Küçük bir tebessüm vardı yüzünde. Sanki ölüm döşeğindeymiş gibi teni bembeyazdı. (Burayı iyi hatırlayın pls) O kendisine göre baya küçüktü. Yanı boyu kısaydı galiba. Çok tanıdık geliyordu. Ama bir türlü çıkaramadı.
Shuichi: S-sen kimsin?!?
"Beni tanımadın mı? "
Ne demek istiyordu? Evet, biraz tanıdık geliyordu ama çıkaramamıştı.
"Yoksa bu kadar çok mu değiştim? Bu... Beni artık sevmediğin anlamına mı geliyor? "
Shuichi: Bekle. Yoksa...
Karşısındaki oğlan gülümsedi.
"Beni unutamazsın ki, bana bir söz verdin. Sen, beni, Kokichi Ouma'yı sonsuza dek seveceğine yemin ettin. Unutursan beni nasıl sevebilirsin ki. "
Shuichi karşısındakinin Kokichi olduğuna inanamıyordu. Unutmak derken neyden bahsediyordu. Aşık olduğu arkadaşını niye unutsun ki?
Shuichi: B-ben ne demek istediğini anlamıyorum. Sen eğer sen Ouma isen hastanedeki...
Shuichi aklını kaybedecek kadar şaşkındı. Ne olduğunu bilmiyordu. O buraya nasıl gelmişti? Onca makineyi söküp gelemezdi tabiki. Ve neden böyle görünüyordu? __________________________________________
Bir süre sonra o oğlan Shuichi'nin kolları arasına girdi ve onun kulağına fısıldadı.
"Beni seviyorsun, beni unutma. Olur mu? "
Anında gözlerini açtı. Ter içinde kalmıştı. Yanına baktı. Kimse yoktu.
Shuichi: Ne yani, hepsi bir rüya mıydı?
Yatağından kalktı. Hala aynı kıyafetler içindeydi. Duşa girdi ve üstünü değişti. Karnı açlıktan ölüyordu. Mutfağa gitti ve bir yumurta kırdı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ve en sonunda düşüncelere daldığı için yumurtalar yandı. Bugün kötü bir gün geçiriyordu galiba. Bugün tek iyi olan şey Ouma'nın uyanmasıydı onun için. Dolaptan birkaç yumurta daha aldı ve tekrar kırdı. __________________________________________
Oturup biraz televizyona bakmanın kafasını dağıtmasına yardımcı olacağını düşündü. Telefonumun bildirimlerini kapattı ve kanallarda gezinmeye başladı ve orada uyuya kaldı. Sabah kalktığında telefonunu eline aldı. Birsürü cevapsız arama ve mesaj vardı. Tam mesajları kontrol edecekken telefon titredi. Biri arıyordu. Bu Kirumi'ydi. Açtı ve kulağına götürüp konuşmaya başladı.
Shuichi: Alo? Kirumi-san? Bir sorun mu var?
Kirumi: Sonunda cevap verdin. Sabah 4'ten beri seni arıyorum. Hemen hastaneye gelmen gerek!
Shuichi: N-ne neden birşey mi oldu?!?
Kirumi: Kokichi'nin durumu daha da kötüleşti. Ben ve diğerleri hastanedeyiz. Şuan doktorlar makine ve ilaçlarla nefesini düzeltmeye çalışıyor.
Shuichi: T-tamam hemen geliyorum!
UWAHHH BU DA GÜNÜN SON BÖLÜMÜ! ASLINDA BU BÖLÜM BİRAZ KISA VE SAÇMA OLDU SRRY 😢 NEYSE YARINKİ BÖLÜM/BÖLÜMLERDE GÖRÜŞMEK ÜZERE 😊
