MEDYADAKİ ŞARKIYI BÖLÜMÜ OKURKEN DİNLERSENİZ DAHA ANLAMLI OLUR 😊
İYİ OKUMALAR
Shuichi: Ouma-kun, sen na-
Daha sözünü bitirememişken dudaklarına yapışan küçük çocuk onu sıcacık hissettirdi. Hala şaşkındı. Bu öpücük pek hoşuna gitmemişti, onu öpen oğlanın ağzında ilaç tadı vardı. Onu geçen sefer öptüğünde bu kadar baskın bir tat yoktu. Gelmeden önce birsürü ilaç aldığı belliydi. En sonunda dudaklarını çekti ve sevinçle içeri girdi kısa oğlan.
Shuichi: Ouma-kun sen... Buraya nasıl geldin? Şuan hastanede olman gerekiyordu...
"Seni görmeye geldim tabiki! "
Sırtındaki çantayı koltuğa bıraktı. Uzun bir süreden sonra ilk defa hastane forması yerine normal kıyafetler giyebilmişti.
Shuichi: A-ama neden? Hem hastane-
Kokichi: Bunun hakkında endişelenme, bir günlüğüne ayrılmama izin verdiler diyelim!
Bunları söylerken yüzünde kocaman bir gülümseme vardı. Bunu görünce yanakları kıpkırmızı olan genç yüzünü elleriyle kapadı. Karşısındaki oğlan bir süre sonra ellerini tuttu ve yüzünden çekti. Dudaklarına minik ve kısa bir öpücük kondurdu.
"Bir çift olarak ilk günümüzü boşuna harcamak istemiyorum! "
Bu sözler onun daha da kızarmasına sebep oldu. Aklını kaçıracaktı. O çocuk daha geçen onu reddedip başka birine aşık olduğunu söylemişti.
Shuichi: B-bir çift olarak mı?!?
Kokichi: Tabiki! Sonuçta sen beni seviyorsun ben de seni seviyorum.
Shuichi: Ouma-kun, bana ne olduğunu söyle! Hastaneden. O makinelerden...
Karşısındaki genç gülmeye başladı.
Kokichi: Demek ondan bahsediyorsun. Baştan söyleseydin ya. Doktorlar bugün dışarı çıkabileceğimi söyledi. Merak etme ilaçlar ve küçük bir nefes aleti çantamda!
Shuichi: Durumun iyiye gittiği için mi?
Genç oğlanın yüzündeki gülümseme azıcık küçüldü.
Kokichi: Aslında hayır. Sebebini bilmiyorum. Ama bildiğim tek birşey var. Bugünü senin ile birlikte geçireceğiz.
Bunu söylerken üstüne çıkmış ve mavi saçlı oğlanın yüzünü elleri arasına almıştı. (mmh romantik) Bu sefer dayanamadı. Dudakları tekrar birbirlerine değdi. Sonra ayrıldı.
Shuichi: Ne yaptığını anlamıyorum ama bunu 2 hafta önceki teklifine bir evet olarak kabul ediyorum. (Çaktırmayın sizi olacaklardan önce mutlu etmek için çabalıyom)
__________________________________________
Tüm günü birlikte geçiren iki oğlan şimdi yıldızları seyrediyordu. Küçük, zayıf oğlan konuştu.
"Shumai... Gitmeden önce, beni aya uçur. "
Bunu duyan gencin kalbi küt küt atmaya başladı...
Saat baya geçti. Bir süre süren sessizlik bir telefon araması ile bozuldu. Arayan hastanedeki hemşireydi. Artık geri dönmesi gerekiyordu. Shuichi onu bırakmak istemedi. Dışarısı soğuk ve sessizdi. En sonunda onu hastaneye kendi bırakmaya karar verdi. O ikisi yok boyunca hiç konuşmamıştı. Yaşananları düşünmekten konuşmaya vakit kalmamıştı. Sinemaya ve lunaparka gitmişlerdi. Üstüne diğerlerini ziyarete gitmişlerdi. O gün Kokichi için gerçekten yorucu geçmişti. En sonunda hastane kapısına ulaştılar. Kokichi onun ile birlikte yürüyen oğlan ortadan kaybolana kadar içeri girmedi. Aradan bir beş dakika sonra hastane önü sessizliğe büründü ve o da içeri girdi. Onu bir ton makine ve tedavi bekliyordu.
