Yıllardır boğuluyorum bir kabusun içinde..
Beni tanımayan, anlamayan insanlarla geçirdim çocukluğumu, kimse yok, kimsem yok! acılar ve anılar zaman geçtikçe silikleşir ve azalır derlerdi ancak benim için her şey hala dün gibi, hepsi kafamın içinde. Çocuktum; oyun oynamam ,büyümek için zamana kafa tutmam gerekirken Annem ve Babamın tabutuna sarılıp ağladım. o yaşıma binlerce yaş ekleyip ,sahip çıkılmayan bir eşya gibi yuvaya verdiler.
büyüdüm çocuk olmak varken.. bir uçurtmanın peşine takılıp, kocaman engin bir uçurumdan düştüm ve yıllardır yere çakılamadım hala düşüyor ve çırpınıyordum.
12 yaşında başladı benim hayat hikayem. Babamın Annemi vurup ardından gözyaşları içinde gözlerime bakarak intihar etmesi ile, '' affet kızım, affet beni'' diyordu ve gidiyordu. Babamın neden böyle bir şey yaptığını benden neden annemi, ailemi aldığını bilmiyordum. Hangi neden bir insanın canını almaya değerdi ki. Babam herkes tarafından tanınan bir Savcıydı Selçuk Ilgaz. Annem ise kendi halinde amacı ülkesine, ailesine bilgili öğrenciler yetiştirmek olan bir kadındı Pınar Ilgaz. Babamdan nefret ediyorum o güzel kadını,Annemi benden aldığı için nefret ediyorum. Şuan bu yetimhanede büyüyor isem ve yalnızsam hepsi senin yüzünden baba!
O gece o kavganın sebebi neydi? Annemi benden neden aldığını öğrenecektim şuan 17 yaşındaydım ve reşit olup bu yurttan çıkmama çok az kaldı, kendi ayaklarım üzerinde durup genç bir kız olmama çok az kaldı, bekliyorum. Zamanı kolluyorum..
Ben Ada Ilgaz;
Reşit olup gerçeklerin peşine düşmeme çok az kaldı ve bu süreç beni fazlasıyla hırpalayacak da olsa bunun içi yaşıyordum. Önümde kısa yoldan bir şeyler araştırmama yol açacak tek şey evlat edinilmekti, bu şuanda benim için imkansız gibi duruyordu, sonuçta büyümüştüm ve buraya evlatlık edinmeye gelen aileler onlara bağlanmasını daha kolay bulduğundan küçük olan çocuklara öncelik tanıyorlardı. Bizden daha küçük olanlar sevgi, bakım anlamında bizden daha savunmasız oluyorlardı. Büyük olanlar daha dışarıda kalıyordu bu konuda. YANİ BEN...
Bir şans beni bulmadıkça bir sene daha buradaydım ve zamanın su gibi akıp gitmesini diliyordum...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SOĞUK BAHAR
RomantizmYAŞADIĞI OLAYLARDAN SONRA YETİMHANEYE GİDEN ADA VE TESADÜFLERLE YOLUNA ÇIKAN POYRAZ.. BİRBİRLERİYLE OLAN BAĞLARINI ÇÖZMEK ZORDUR ANCAK SIRLAR ORTADAN KALKTIKÇA BU İKİ KİŞİ AŞKI MI? YOKSA AYRILIĞI MI SEÇECEK BUNU SADECE KALPLERİ VE AKILLARININ KAVGAS...
