Magic Shop [On-Going]

CHAPTER 34

Y/N's POV

"No, hindi ganun." Tugon ko. 

"I'm going." Bumalik yung tono nya kagaya nung una kaming magkita. 

Napakalamig at napakatigas. 

Hindi ko alam ang mararamdaman ko ngayon. I'm living with a... Ano nga ba ang tawag doon? He looks like a real human but he's not. 

Hindi ko matanggap to ngayon. Hindi ko alam saan sya nanggaling at kung ano Pa ang kaya nyang gawin. Paano kung isang araw patayin nya ko? 

But he's still Yoongi. The one who saved me many times. Paano kung nagpepretend lang sya. Argh. Hindi ko na alam. 

I'm thinking of leaving here. Tutal nakaipon nako sa pagtatrabaho ko sa kanya. Tama, kaylangan kong dumistansya. 

I fix my things and immediately call Sam. 

(Oh sis. Bakit?) 

"Available paba yung bed space dyan sa harapan nyo?" Tanong ko. 

(Hmm. Oo bakit huwag mong sabihing lilipat ka dito?)

"Favor. Pakausap naman ngi land lady. Kukunin ko na kamo."

(Biglaan naman ata? Sige sige ako na bahala. Ingat ka ah?) 

"Thank you, Sam." Then I hang up. 

I decided to leave tomorrow after our class. 

And my decision is final. 

Naligo nako para makapagpahinga. Bukas na ko kakain. I don't want see him for now.

Magkahalong inis at takot ang nararamdaman ko ngayon. Hindi nyo ako masisisi. 

I look at the bracelet and take it off. 

"Mahiwaga karin pala. Sa lahat ng kokolektahin kong bracelet. Siguro ikaw ang hindi ko kayang i-keep kasi yung may-ari sayo-." I suddenly stop ng maalala ko na naririnig nya ako gamit itong bracelet nato. 

Suot nya pa kaya ang kapares nito? I hope not. Hindi ko gustong ipaalam na aalis na ako. Alam kong wala syang pake sa pag-alis ko. 

Nilapag ko ang bracelet sa side table tsaka humiga. 

"Ibabalik na kita. Hindi ka naman akin eh." Para akong ewan na kinakausap ang isang bracelet. 

I close my eyes and fell asleep. 

I heard my phone alarming. 

6:00am. Buti nalang. 

Since nakaayos na ang gamit ko. Before going to school ihahatid ko muna to sa room na rerentahan ko. Then sabay na kami ni Sam pupuntang school. 

Nagugutom nako. 

I go downstairs. I saw her maids. 

"Ate. May something to eat po ba dyan?"

"My soup po madam meron din pong sandwich." Sagot nya. 

"I'll get sandwich nalang. Salamat."

I get 2 sandwiches. Kapal ng mukha ko diba? Aalis nalang ako magdedemand pako. 

Umakyat ulit ako papunta sa kwarto ko. And I think for something I can do before leaving. 

I get a paper and a pen. I'm writing while eating. 

Okay done! 

I leave that letter in the side table. Pinatong ko yung bracelet para hindi liparin. 

Nag-ayos na ako at ginagawa ang lahat ng dapat gawin. 

7:16am pwede na to. 

Kaya tumayo nako carrying my bags. Nagdahan-dahan pako sa paglabas para walang makapansin sakin. 

I made it. Leaving to his house. 

Farewell. 

Then I smile bago tumalikod sa tahanang minsan nading naging tahanan ko. 

Yoongi's POV

I feel different. I guess, it's because of my confession last night infront of Y/N. 

I can't sleep. Everything bothers me. 

I just stared at my roof all night. Hindi na bago sakin dahil ginagawa ko na to dati pa. 

I don't want to talk to her. Nagbago ang tingin nya sakin for sure. 

I get my phone and dialed a number. 

(Yeoboseyo.) Jungkook greeted. 

"Hindi ako papasok." Bago pa sya makasagot ay binaba ko na ang tawag. 

I need to rest my mind. I just lay on my bed again. Hindi rin ako kumain. 

I wish you were here. I wish you're here beside me. Shie. 

I fell asleep thinking of nothing. 

'Yah Mini. Hindi ka paba sanay sa kakulitan ko?'

'You maybe say 'no' mini-yah but I can feel you like me too. Aren't you?'

'Aishiteru.'

I open my eyes. Ganun naba kita kamiss? Even in my dreams you're so naughty. 

Sana hindi nalang ako nahuli noon. Sana. 

I look at the wall clock. It's past 6 in the evening. Alam kong nakauwi na sya. 

I go out of my room at bumaba dahil nagugutom narin ako. 

"Lady Xai. Nakauwi naba?" Tanong ko habang nakaupo. 

"Hindi ko po napansin Mister."

"Okay thanks."

"Lady. Come with me. Check her in the room."

Imbes na kumain umakyat ako ulit to check if she's home. 

"Mister, wala pong tao."

Pumasok ako at tama nga wala pa sya. 

I didn't see her for the whole day. 

"You may go." 

I was roaming in her room. Something's not right. 

Parang may kulang. I tried opening her closet. Tama. Wala ang mga gamit nya. 

"I guess it right." Bulong ko sa sarili ko. 

I saw something in the side table. 

The bracelet and a piece of paper. 

To: Yoongi 

Mr. Min Yoongi. Alam ko mali at nakakabastos ang gagawin ko pero kaylangan kong umalis sa bahay mo. I'm also resigning sa trabaho ko. Don't worry hahanap ako ng iba so I can pay you. Hindi kita tatakasan sa mga nagawa mo sakin. Thank you sa lahat ng nagawa mo para sakin at alam kong napakawalang utang na loob ko for doing this to you. I was shook last night. I know magkikita pa tayo sa school but you can pretend that you can't see me. Ignore me if you want. Don't find me iniwan ko na yung bracelet dyan. I know it's not for me. Sorry for leaving without you knowing it. Hindi naman kaylangan magpaalam pa. Thanks a lot Mr. Min. 
-Y/N Shin

I knew this would happen. 

I'm being leave behind again.

I lose someone again.