~💫Wingless Angels💫~ {Kanatsız Melekler}

bölüm-5

Midoriya mutlu bir şekilde okula gitti.

Derslerin hepsine katılmıştı, öğretmenler bu duruma şaşırmıştı çünkü son bir aydır midoriya okulda pek mutlu görünmüyordu hep bir şeyler düşünüyordu ama bu gün belli ki onu mutlu edecek şeyler olmuştu ve bunu öğretmenler de fark etmişti.

Okula yeni gelen kimya hocası da  okuldakilerin ona zorbalık yaptığını biliyordu ve eğer onların Midoriya'ya zarar verdiklerini gördüğü zaman durdurup azarlârdı.(azarlamak, kızmak falan anlamında yanlış anlaşılmasın) Tek o değil tüm öğretmenler bunu biliyordu ve ellerinden geldikçe onu korumaya çalışıyorlardı

Ama gel gör ki onların azârlaması da yetmiyordu okulun çıkışında ve öğretmenlerin olmadığı yerlerde hala zorbalığa uğradığı belliydi buna bir çare bulunması gerekiyordu.

Zorbacılara ne kadar kızıp ceza verselerde bir zaman sonra yine aynı şeyler oluyordu artık herkes bundan sıkılmıştı...

                           ~~~~

Öğle yemeği vakti gelmişti öğrenciler ve tüm öğretmenler kafeteryaya inmişlerdi  midoriya tek başına yemeğini alıp bir masaya geçmişti ve yemeye başladı. O sırada yanına okula yeni gelen kimya hocası geldi ve tek başına olan Midoriya'nın yanına oturdu:

Öğretmen: merhaba Midoriya bugün çok mutlu gördüm seni nasılsın iyi misin?

M:a-ahh evet Lee sensei bugün daha bir enerji ile doluyum

Lee: gülümser* evet belli      eee hala U.A ya gitmeyi düşünüyor musun?

M: şey aa sanırım hayır normal bir meslek seçeceğim gibi gözüküyor

Lee: pekiya karar verdin mi mesleğine?

M: aklımda bir meslek var aslındaaa... eve gidip o mesleği araştırmayı düşünüyorum

Lee: nedir o meslek?

M: şey ııııhh dedektiflik

Lee: şaşırır* dedektiflik haa aslında iyi ve güzel bir meslek kahramanlarla da çalıştıklarını duymuştum, özgünlüğe de gerek olmadığını da duydum zaten polis, asker falan gibi buna benzer mesleklerin hiçbirinde özgünlüğe ihtiyaç duyulmuyor

M: hı hı biliyorum ama yinede bir özgünlüğümün olmasını ve kahraman olmayı çok isterdim...

Lee: iç çeker* hayat sürprizlerle doludur... mesleki açıdan belki bir kahraman olmaya bilirsin ama hayatına dokunup kurtardığın insanlar seni gerçek bir kahraman yaparlar...

M: etkilenir* ahh bu-bu      çok güzel söylediniz... Sensei pekiya siz hiç meslek olan kahraman olmayı istediniz mi ve özgünlüğünüz nedir hiç söylemediniz de

Lee: aslında şey ahhh b-b benim özgünlüğümm... iç çeker* yok

M: haa yani benim gibi mi?

Lee:evet senin gibi..
Neyse ben artık seni tutmayayım da yemeğini ye, hem biraz işim de var.

Midoriya kafasını onaylayıcı bir şekilde salladı ve "pekii" dedi. Lee masadan kalktı ve öğretmenler odasına doğru bir şekilde gitti

Midoriya yemeğini yemeye devam etti Lee sensei çok iyi biriydi onu seviyordu.

Aradan geçen 15 dakikadan sonra zil çaldı ve herkes sınıflara çıktı, tekrar ders işlemeye koyuldular. Matematik, ingilizce,Fizik derken son ders geldi çattı herkes çantalarını topladı ve sınıftan çıkmaya başladılar, bakugou yine aynı belalı jojuklarla önden çıktı Midoriya da bir iki kişi çıktıktan sonra çıkmıştı, hala sınıfta takılıp konuşan kişiler vardı (ne yani hep Midoriya mı en son sınıfta kalan olacak)