Flee To DEATH

Escape 21

Thorn

I just quietly listened around while closing my eyes and feeling the pain in my arm. Narinig ko ang pag hinto ng sasakyan na sinasakayan namin ngunit hindi ko mawari kung nasaan kami dahil nakapikit ang aking mga mata.

Hawak hawak ko lamang ang aking braso while enduring its pain. I was actually dizzy and I felt like I could lose consciousness at any time. But that can't happen especially now we're in this situation. I slowly opened my eyes and peeked where we were.

Madilim.

Walang katao tao.

Magulo.

It can be seen here that for a long time no one has lived in this area according to the designs and structure of the houses. Ang simoy din ng hangin ay tila madumi na dahil sa mga alikabok na hindi na nalilinisan.

Pamilyar.

Bahagya akong napangisi ng may maisip akong isang bagay.

"Okay, can you still stand it?"  Azalea whispered softly to me. She did not cry but I could see in her eyes the sadness and longing.

I slowly nodded at her. Hindi lang naman siya ang nalulungkot para kay Jasmine kung hindi pati na rin ako. Nawala na si Xyron sa amin pati ba naman si Jasmine na matalik naming kaibigan.

I wanted to cry and be sad but I seemed to feel tired so I just looked coldly at the roof of our car and felt the surroundings. Bago ako tuluyang lamunin ng dilim ay may mga katagang tumatak sa aking isipan.

Did we deserve this?

Zenon

Tahimik lamang ako bumaba ng sasakyan kasama si Tabitha at sinabihan si Azalea na siya na muna ang bahala kay Thorn.

We will need medications to heal Thorn’s wound. So here we are now walking in the dark and uninhabited area subdivision.

Sa totoo lang hindi naman ito sobrang dilim dahil sa ibang poste ng ilaw na tila'y nakakasagap pa ng kuryente at mag bigay liwanag.

We only walk there with the lights that our eyes can see because otherwise we might have monsters to socialize with.

"Sa tingin mo ba may mahahanap tayong gamot sa ganitong klase ng lugar?" Mahina at malumanay na sabi ni Tabitha sa akin. I looked at her and shrugged.

"Malay mo."

She did not answer and just continued walking. While roaming around I could see different types of houses. Its designs are also different. Even if you look at them it's old, but you will see that they are strong and will not be destroyed immediately by disasters.

What if dito na lamang kami muna tumuloy? Wala na rin naman kami matutuluyan at may kasama pa kaming sugatan. Mabuti na rin siguro ang makapag pagaling muna si Thorn bago kami magpatuloy na makaalis sa lugar na ito.

I also can't figure out if it's the only place where we have such monsters because we hardly get any news even though the electricity around there is working gradually. The signals are completely gone.

Napakamot na lamang ako sa aking ulo. Nakakamiss ang pag ka cutting namin dati at dumidiretso sa paborito naming tambayan sa BDP. Ang BDP ay hindi lamang isang lugar na maari mong tambayan. Ngunit isa din itong lugar upang kumita sa pamamagitan ng pakikipaglaban.

Hindi man halata sa akin ngunit kaya ko naman makipag laban.

I giggled remembering how Thorn got us involved in that area out of our curiosity. Nung una nga akala namin ay normal lamang na lugar ng mga taong walang magawa at tanging pakikipag laban na lamang ang nagpapasaya sa kanila.

Ngunit kumukuha pala sila ng mga misyon rito at pinagkakakitaan kumbaga sa loob ng BDP ay umiiral ang mga negosyo mo ng hindi legal o hindi nalalaman ng gobyerno.

Hindi ko pa nasubukan noon na humingi ng gawain dahil hindi ko naman kailangan ng malaking pera dahil may kaya naman ang aming magulang ni Tabitha. Kaya hindi ko nalalaman kung paano at ano ang ginagawa ng iba pang naroroon.

Every person or group there also has ranks on how strong it is when it comes to fighting. You will also receive money each time your rank increases. The money you earn each 3 months will be based on your rank.

Ako nasa Rang Dix o Rank 10 ang aking posisyon at kada buwan ay nakatatanggap ako ng 10M na pera sa aking bangko. Si Thorn naman ay hindi ko alam kung saang posisyon siya nakalagay dahil hindi niya kailanman ito sinabi sa akin. I didn't even bother him in this matter because he might be embarrassed or he just wanted to hide it first.

Walang kaalam alam dito si Tabitha kaya nakapag pagawa ako ng security cam sa bahay namin dati dahil na din sa mga perang natatanggap ko. I also have no intention of telling this to my twin because to make sure that organization is gone now or maybe not.

Hindi ko alam.

Mabuti pang kalimutan ko na lamang dahil iba na rin naman ang panahon ngayon at hindi naman na ang tao ang kailngan kalabanin ngayon maliban sa kumuha at hindi nagbalik sa amin kay Jasmine ay ang mga halimaw na ito na hindi namin malaman bakit nagkaganito.

"Ah!" Napahawak ako sa aking ulo ng batukan ito ni Tabitha na katabi ko lamang. Her eyes looked evil at me and seemed disgusted. Naano na naman ba ito.

"What?"

"You seem to be thinking so deeply and you haven't noticed me. Thorn's wound will heal, don't worry about that." 

I frowned at it and continued walking as I followed her. I was the older of us but she still seemed to be the bravest of the two of us. But I love that b*tch actually.

Salbahe lang talaga madalas yung ugali niya. Nakita ko siyang huminto sa isang poste at tila ba may pinagmamasdan sa loob nito. Tinignan ko rin ito at pinagmasadan ang katapat ng poste ay  isang mataas at puting malinis na bahay.

Hindi siya makaluma tignan dahil napaka modern ng itsura nito. Ang gate din nito ay ginagamitan ng card katapat ng gate na may dalawang magagara at malilinis na mga sasakyan.

Ano ang ibig sabihin nito?

Pinagmasdan ko ang bahay na ito at nakita ang maliit na ilaw sa likod ng makakapal na kurtina.

May taong nakatira dito?