Fit the Puzzle (Azcona Cousins #3)

16

;
Chapter 16

Isang malaking ginhawa ang naramdaman ko.

I didn't feel anything special when my friends and some of our relatives congratulated me when I graduated senior high school.

Sakto lang iyong saya.

But seeing the word 'congratulations!' on other eventful days, it is quite different!

Nag-uumapaw ang galak at saya ko. At first, I was very in denial. I kept on shaking Iverson's shoulder. Ginawa ko pang biro na gusto lang talaga niya 'kong halikan dahil walang tao sa ice cream parlor, he frowned and pushed me a little bit that time... nainsulto ko na naman siguro siya. I asked him to double check my application status on his phone. Hindi nga lang yata dalawang beses! Sinabihan ko siyang ipa-check din kay Kuya Atlas ang status ko!

At nang makumpirma ko talagang totoo ay niyakap ko siya nang mahigpit.

Today is the last day of enrollment. 'Di ako makapaniwala kay Iverson na mabilis niyang napa-payag si Papa na siya na lang ang kasama kong guardian para mag-enrol. I really like his weeping confidence, he delivered his proposition in the most direct and serious way.

Parang 'di mo talaga kayang tumanggi sa kanya.

I thought he could quickly pass through the process. My brother asked him... I thought things would escalate because Kuya Alex was quite raddled. Nangatwiran si Kuya Alex na kaya naman niya 'kong samahan, hindi na kailangan ng tulong niya.

Pero ang galing talagang lumusot ni Iverson.

Lihim na lang akong ngumiti nang sinabi niyang kikitain niya si Kuya Atlas sa Quezon City.

No further explanation was needed. Tumahimik na agad ang kapatid ko.

"Kapag kaya nilagyan kita ng uling sa mukha ta's pasusuotin ng gula-gulanit na damit at iiwan kita sa kalsada... may lalapit at titingin pa kaya sa'yo?"

"What are you talking about?"

Bitbit ni Iverson ang file folder ko. Ang sarap niya kaninang tignan noong nagsusulat siya ng forms na para sa'kin. I told him to stand by what he said一 guardian ko raw siya, e. Kahit mukhang napipilitan siya ay ginawa niya pa rin ang hiling ko. His penmanship was nice and clean, dinaig niya pa 'yong akin.

I cleared out my thoughts, and reeled to see him. I touched his face and observed his whole physique.

May lalapit pa rin sa kanya... baka nga biglang sumikat!

"Croozian Neriah," may bakas ng inis ang boses niya. Tumigil kasi kami sa paglalakad dahil sabi ko sa kanya ay gusto kong gumala sa campus. I want to familiarize myself with the buildings and other known spots.

Hapon na at sabi ni Iverson ay pahuhupain muna namin ang traffic bago umuwi ng Batangas.

"Hmm?"

"What's bothering you?"

I snorted and crossed my arms over my chest. "Wala naman, ang gwapo mo kasi."

Sa sobrang hyperconscious ko sa paligid ko kanina, napansin kong dinudumog ng mabibigat at interesadong tingin ang kasama ko. I could only roll my eyes secretly.

Sabagay, iyong pinsan nilang si Drexel Austin, parang kahit nakasuot na ng pang-disguise ay namumukhaan pa rin.

Hinapit niya 'ko palapit sa kanya. It was a gentle pull that made my heart boom a little in a sweet and distinctive form. He held a small portion of my back.

Bumilog ang mata ko sa nakita.

"Ive! You're blushing!" pinuna ko ang mga pisngi niya at hinuli ang kiliti sa kanyang baywang. "Pinuri lang kita, ganiyan ka na?" tawa ko.