Ben ik verliefd op mijn leraar? (Compleet)

Hoofdstuk 9- concentratie problemen

Hier sta ik dan voor onze open haard met de brief in mijn hand. Ik ga nu definitief afscheid van mijn gevoelens nemen. Ik maakte van mijn geschreven brief een propje en gooide het langzaam in het vuur. Langzaam zag ik het wegbranden, alsof er een deel van mijn ziel werd dood gebrand. Ik moest huilen, hoe heb ik het zo ver kunnen laten komen. Toen mijn brief helemaal weg was, zette ik de open haard uit en liep terug naar mijn kamer en ging op mijn bed liggen. Depressief lag ik in mijn bed. Het is dat ik nog leef, maar op dit moment zal ik liever dood onder een grafsteen liggen. Ik kan nooit bij de gene zijn van wie ik het meeste hou. Ik begon nog harder te huilen. Hoe kan ik nog zo verdergaan? Ik weet het niet meer. Mijn moeder zal wel zo terug komen van haar werk, ik moet stoppen met huilen. Pretty Little Liars kijken dan maar, misschien maakt dat me blij. Het hielp niet. Ik ga Merel even bellen.

"Met Merel."

"Heey Meer, met Fleur."

"Wat is er Fleur? Je klinkt zo verdrietig."

"Er is niks, maar kan je mij even opvrolijken."

"Ik kom er aan."

En ze hing snel op voordat ik nog wat terug kon zeggen.

Daar ging de bel dat zou Merel wel zijn.

"Heeyy Merel, wat heb jij nou weer aan."

"Een bananen pak duhh dat zie je toch."

ik kreeg een smile op mijn gezicht.

"Je lacht weer, mooi."

"I'm a banana yeah yeah yeah" Merel danste vrolijk en zong zo vals, maar het was wel geniaal.

Ze stopte met dansen.

"Mag ik nu eindelijk dat irritante pak uit??"

"Tuurlijk" Ik lachte.

We liepen naar boven en gingen op mijn bed zitten.

"Wat was er nou Fleur??"

"Niks, ik ben een beetje gestrest, want ik heb morgen een economie proefwerk en begrijp er niks van.¨

Ik loog tegen Merel het voelde slecht. Maar de helft was waar, ik had morgen een economie proefwerk en ik begrijp er echt niks van.

"Ben ik serieus in een bananen pak gekomen alleen omdat je gestrest bent voor een proefwerk?"

"Ja, sorry."

"Maakt niet uit hoor, daar zijn vriendinnen voor."

Ik moet zeggen dat Merel echt een schatje is.

"Waar gaat het over??"

"Over echt van alles"

"Je kan het vast wel"

"Nee"

"Waarom vraag je niet of je leraar het kan uitleggen?"

"Het is morgen al, daar heb ik geen tijd meer voor."

En bovendien ga ik echt niet Dan ooit nog onder ogen komen.

"Ik kan wel even een mail via magister sturen voor je of hij misschien je het in de pauze wil uitleggen."

"Nee, hoeft niet hoor, ik zoek het zelf wel uit"

"Oké"

"Ik moet helaas gaan Fleur, ik ga eten"

"Oké, bedankt voor alles hé!"

"Geen probleem schatjuhh!"

Ik liep met Merel mee naar beneden en zwaaide haar uit.

Ik zag m'n moeder al aankomen rijden met haar zwarte Volvo.

*Dinsdag

Het is weer een begin van een mooie nieuwe dag. Laat dat mooie maar weg. Ik heb vandaag een economie proefwerk en begrijp er geen ene zak van. Misschien ken ik het net genoeg voor een zes.

*Economie

Hier zit ik dan naar mijn toetsblad te kijken. Ik weet letterlijk niks meer, ik kan het niet meer berekenen. Ik kijk naar Dan die de klas rondkijkt of niemand spiekt.

Hij is zo leuk. Zucht. Shit, ik mocht niet meer aan hem denken. Focus. Ik moet me focussen op mijn proefwerk. Ik was ondertussen al op de helt of ik het goed heb gedaan geen idee. Ik liep vast. Ik gokte maar wat, want het waren veel meerkeuze vragen. Ik moest nog maar twee vragen en dat was wisselkoersen berekenen, eindelijk iets waar ik goed in ben. Ik had die opdrachten dan ook binnen vier minuten af. Het valt me mee dat ik het nog binnen de tijd had afgekregen. Toen ik om me heen keek zaten er nog maar twee kinderen uit mijn klas. Dat is waar ook, als je klaar was mocht je naar huis. Shit helemaal vergeten ik moet nog drie opgaven doen die ik had overgeslagen. Ik bladerde terug, maar eerlijk gezegd begreep ik er nog steeds niks van. Ik had geen idee meer hoe je het brutowinstmarge moest uitrekenen. Ik zag ondertussen ook de laatste twee leerlingen weggaan. Ik hoorde de bel. "Fleur, je mag het nog wel even afmaken als je wel hoor." zei Van Leeuwen.

"Oké, bedankt"

Ik zag dat Dan al bezig was met de proefwerken van ons na te kijken. Hij is altijd zo snel.

Ik had uiteindelijk maar wat gegokt nu het maar inleveren. Ik wil dit eigenlijk niet eens inleveren.

"Hoe ging het?" Vroeg Dan.

"Het ging wel oké, denk dat ik een zes heb gehaald."

"Oké, zal ik hem even voor je nakijken?"

"Ja graag."

Ik ging weer vooraan op mijn plek zitten.

Ik zag hem zowat alleen maar strepen zetten, dit betekent niet veel goeds. Bij de laatste vragen zag ik dat hij krulletjes zette, fijn toch nog wat goed.

Ik zag dat hij de punten aan het optellen was ik had er 23 van de 40... Hij pakte een lijstje en schreef mijn cijfer op. Een 3,7 mooi is dit.

"Fleur? Je hebt een 3,7 hoe vond je dat het zelf ging?"

"Hmm, eerlijk gezegd niet zo goed, maar ik begreep het ook niet."

"Waarom kwam je dan niet even naar me toe dan kon ik je het uitleggen."

"Niet aangedacht."

"Kom even zitten naast me, dan leg ik je fouten even uit."

"Top!"

Ik ging naast Dan zitten en voelde de zenuwen en de vlinders door mijn buik vliegen. Hij legde alles uit, en ik begreep het nu allemaal.

"Bedankt voor de uitleg."

"Geen dank, ik ben er altijd voor je! Dus als je iets niet begrijpt kom gerust langs."

"Bedankt."