Kiraz

29.Bölüm

Ben geldim milleet.Nasılsınız bakalım?

Keyfinize sıçacak bir şey söyleyeceğim şimdi.Önümüzdeki bölüm final bölümü... :))

Ama sürprizi de unutmayalım.Umarım seveceğiniz bir sürpriz olur.

Kitabı aceleyle bitirmemin sebebi olur da birgün yarım kalır diye korkmamdan dolayı arkadaşlar.

Kiraz'ın hikayesinin yarım kalmasını istemiyorum.O yüzden final yapıyorum.Ama ben yine de elimden geldiğince yazmaya çalışacağım :)

Sizleri seviyorum,iyi okumalar tayfa :))

Hepimiz Deniz’in arabasına geçeceğimiz sırada “Arabayla mı gideceğiz?” dedim bir anda telaşla. “Evet” dedi Deniz suratıma bakarak. “Seni tanımasam arabalardan korktuğunu sanacağım Kiraz.Daha önce de bu arabaya bindin,hatırlıyor musun?” dedi Deniz imayla.

“Kiraz,sen gerçekten iyi görünmüyorsun.Bugün okula gelmesen mi?” dedi Gökhan endişeyle. “Hayır,iyiyim ben” dedim hızlı bir şekilde. “Sadece ne bileyim.Daha yeni uyandık.Uykulu uykulu araba kullanmak...”

“Yenge,ordan bakınca uykulu gibi mi gözüküyorum?” dedi Deniz lafımı keserek. “Sen iyi misin ya?Demin böyle değildin.Ne konuştunuz abimle de böyle oldun?”

“Ne ima ediyorsun sen Deniz?” dedi Gökhan sinirle. “Abi,bir şey ima etmiyorum.Ama şu kızın haline baksana.Yüzü kireç gibi.Demin böyle değildi”

“Sen bir şey gördün” dedi Gökhan bir anda hızla bana dönerek. “Ne gördün?”

“Görmedim bir şey” dedim inkar ederek. “Sadece biraz başım ağrıyor,o kadar” Gökhan ise inanmışa benzemiyordu. “Kiraz,koluma dokunduktan sonra böyle oldun sen.Benimle ilgili bir şey gördün,değil mi?”

“Gökhan,hiçbir şey görmedim diyorum.Niye anlamıyorsun?” dedim öfkeyle. “Görsem söylerim herhalde,değil mi?”

“İyi de ne bu halin kızım?” dedi Gökhan sabrı taşmışcasına. “Başım ağrıyor dedim ya” dedim dişlerimin arasından. “O yüzden mi arabayı görünce rengin kaçtı?” dedi Gökhan bana yaklaşarak.

“Gökhan,üstüme gelme” dedim dayanamayıp.Gördüğüm şeyi unutmaya çalışırken beni daha da zorluyordu resmen. “Kiraz,neyin var?Bak gerçekten çok endişeleniyorum”

Başım dönüyordu şimdi de. “Kiraz,iyi misin?” Ayaklarım beni taşıyamayacak durumdaydı.Daha fazla dayanamayıp kendimi boşluğa bıraktım.

....

“Neden böyle oldu ki acaba?” Deniz’in sesini duyuyordum. “Bilmiyorum,Deniz.Ama kafayı yiyeceğim artık.Uyanmıyor baksana”

Gözlerimi hafifce açtım. “Uyandı!” dedi Deniz heyecanla. “Kiraz?İyi misin güzelim?” dedi Gökhan da telaşla yanıma gelirken. “İyiyim” dedim kısık çıkan sesimle. “Başım döndü o kadar”

Deniz’in telefonu çaldı bir anda. “Efendim?” dedi Deniz telefonu açarak. “Ne?Tamam geliyorum” dedi hızlı bir şekilde.“Ne oldu?” diye sordu Gökhan merakla. “Abi,Cenk abi aradı şimdi.Alihan’a bir şey olmuş.Benim gitmem gerekiyor”

“Dikkat et” dedi Gökhan. “Tamam” diyerek Deniz hızla evden çıktı. “Gökhan” dedim bir anda ve elinden tuttum. “Biz hiç ayrılmayacağız,değil mi?”

“O nereden çıktı şimdi?Tabii ki ayrılmayacağız” dedi Gökhan elimi sıkarken. “Hem bize kimse zarar da veremeyecek?” dedim gözlerim dolarken. “Hayır,Kiraz.Söz veriyorum bize hiçbir şey olmayacak” dedi Gökhan güven verici tonda. “Seni seviyorum” dedim ve ona sarıldım.Ne gördüğümün önemi yoktu,biz asla birbirimizi bırakmayacaktık.