28.06.2023 TARİHİNDE KALDIRILACAKTIR!
Burnunun ucunu boynuma yaslayarak çenemden yanaklarıma doğru çıktı. "Bu kadar güzel olmamalıydın. Her yeri emip, dişlemek istiyorum." Boğuk, git gide kalınlaşan ve kabaran arzusu ile gözlerine bakmaya korktum...
Bölüme geçmeden önce bir kar tanesi bırakalım mı buraya? ❄️
3.Bölüm "Ölümü Yenmeye Çalışmak"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kader sizden seçim yapmanızı ister ya hani, karanlık yolu mu yoksa aydınlık yolumu seçeceksin diye sorar. Ben yokuş aşağı karanlık yola doğru düşerken, biri kolumdan tutup çekmeye çalışıyordu.
O, bana uzatılan parmaklardı işte.
Bana ölmemi değil de yaşamı söyleyen kişiydi.
"Bende bir şeyini unutmuşsun üvercinka."
Sende neyimi unuttum yeşil gözlü?
Umudumu mu yoksa korkumu mu?
Gözlerim tutundu bana uzatılan ince uzun parmaklara. Büyük avucunun içinde parıldayan bilekliğe değdi bakışlarım. Kaybolduğundan bir haber olduğum bilekliğim, avucunun içindeydi. Işığın vurduğu aydınlanma ile gülümseyerek bakıyordu bana. Annemin bana kalan tek hatırasını ardımda bırakmıştım. Unutmuştum. Orada kaldığım zaman boyunca başına bir şey gelmesi diye sakındığımbilekliğimi unutmuştum. Nasıl bu kadar şaşkın olabilmiştim?
"Sen?" dedim alt dudağımın kanla ıslanmış derisi üst dudağıma bulaşırken, başımı kaldırdım. Yüzüme pek ışık vurmasa da beni görebildiğini biliyordum. Dudaklarım diyecek bir şey bulamayınca kapandığında parmaklarımı havalandırdım.
"Ne oldu sana?" dedi, sesi beklediğim çok da yumuşak çıkmıştım. Tuhaf bir şaşkınlık yakalasa da bedenimi hemen silkelendim. Yağmur damlaları parmaklarıma vururken, avucunun içindeki bilekliğime dokundum. Parmaklarım sıcak tenine değdi.
Islak bedenim titredi küçük sürtünmeyle.
Yutkunamadım.
Parmaklarım bilekliğimin ucunu kavrarken hiç beklemediğim bir şey yaptı. Hareketlenerek, dizlerinin üzerine çöktü. Avucunu kapatarak bilekliğimi almama izin vermedi. Parmaklarım avucunun içine hapsolmuştu.
Bedeni önümde çökerken, ıslanmış kirpiklerimi kırparak gözlerinin içine baktım. Tek dizinin üzerine çöktü ve gözlerini yüzümde gezdirdi. Biçimli kaşlarının çatıldığını hissettiğimde yüzümü görmesin diye küçük bir telaşa girdim. Başımı eğdim, saçlarımın kapatmasını diledim.
"Leyla?"
Dudaklarının arasından çıkan ismimle kaburgalarıma acımadan vuran kalbime lanet ettim. İsmimi söyleyişi karnımda tuhaf hislere sebep oluyordu. Neden böyle hissettiğimi bile bilmiyordum. "Yüzüme bak!" dedi sesini hafif sertleştirirken.
