Fever Dream // Enhypen.

ʙᴇᴄᴀᴜꜱᴇ ᴏꜰ ʏᴏᴜ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΑΙΜΑΤΟΣ,ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ ΒΙΑΣ, ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΜΕ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΕΥΘΥΝΗ!

Τρεις εβδομάδες αργότερα;

{Jeonghye's POV}

Την επόμενη κιόλας μέρα, ο Jungwon μας άφησε να επισκεφθούμε την Hayoon, έτσι ώστε, όχι μόνο να τη γνωρίσουμε, αλλά και να επιβεβαιωθεί το άλλοθι του.

Η κοπέλα φάνηκε γλυκύτατη.

Με στεναχωρεί που τα παιδιά δε μπορούν να είναι μαζί χωρίς να χρειάζεται να κρύβονται.

Αλλά είμαι σίγουρη πως εάν είναι γραφτό τους, τότε όλα θα γίνουν...

Έχουν περάσει σχεδόν δυόμιση μήνες, από το θάνατο του Ni-ki.

Ομολογουμένως, περίμενα πως ο χρόνος θα αρχίσει να επουλώνει όλα μου τα τραύματα, αλλά νιώθω σα να μη πέρασε ούτε μια μέρα.

Ο πατέρας μου θεώρησε σωστό να προστάξει τους όσους ασχολούνται με την έρευνα, περί του μυστήριου θανάτου, να μην εξαπλωθούν εκτός Βασιλείου.

Λες κι ο δολοφόνος δε θα μπορούσε κάλλιστα να βρίσκεται σε άλλη ήπειρο τη στιγμή που μιλάμε.

Συγχυσμένη με τη κατάσταση που επικρατεί, όχι μονάχα στο παλάτι, αλλά και στο λαό, ο οποίος επαναπαύεται με ότι νέα πληροφορία φτάνει στ' αυτιά του σχετικά με τα δύο παλάτια, αποφάσισα να μείνω σπίτι και να μελετήσω.

Ο πατέρας σκεφτόταν την επανεκκίνηση του σχεδίου του. Ναι. Τη στέψη.

Σκεφτόταν να προτείνει στον Βασιλιά Yunghui να συνεχίσουν κανονικά με τα πλάνα τους, πολύ πιθανότατα πιέζοντας τον να επιλέξει ανάμεσα στους όποιους πρίγκιπες είχαν απομείνει.

Μπορεί να βιαζόταν να παραιτηθεί, όμως δεν είναι δυνατόν να μη σέβεται τον πόνο και τη θλίψη ενός πατέρα που μόλις έχασε το παιδί του άδικα.

Αυτός ήταν ακόμη ένας από τους λόγους που βρισκόμουν στη τωρινή μου κατάσταση.

Τέλος... δεν υπήρξε μέρα που να μη σκεφτόμουν τα λόγια του Heeseung.

Τα τελευταία του λόγια.

'Απλώς, έχε υπόψη σου γλυκιά μου, πως ούτε ο Sunghoon γνωρίζουμε που ήταν την ώρα του φόνου. Διότι δε τον είδε απολύτως κανείς.'

Έπαιζαν σε επανάληψη στο κεφάλι μου, όλη μέρα, κάθε μέρα.

Τι ήθελε να πει;

Και γιατί πετούσε τόσα υπονοούμενα;

Τι πάει λάθος;

Γιατί συμπεριφέρεται έτσι;