Fever Dream // Enhypen.

ᴀʟʟ ᴅᴀʏ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΑΙΜΑΤΟΣ,ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ ΒΙΑΣ, ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΜΕ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΕΥΘΥΝΗ!
-

"Jeonghye μου,

Ευελπιστώ αυτό εδώ το γράμμα να έχει φτάσει στα δικά σου χέρια πρώτα, και όχι κάποιας αδιακρίτης βοηθού. Εύχομαι να το βρήκες σύντομα, για να μην ανησυχήσεις ιδιαίτερα. Όχι για εμένα, εγώ δεν αξίζω δείγμα από την ανησυχία σου. Jeonghye, έχω κάποιες σοβαρές εξηγήσεις να σου δώσω."

Τα μάτια μου θολωσαν.

"Η ζωή μου ήταν πάντοτε ένα καλοστημένο ψέμα. Δε μπόρεσα ποτέ να το αλλάξω, ο πατέρας μου είχε φροντίσει για την αρχή, τη μέση και το τέλος της. Ο μοναδικός τρόπος διαφυγής μου, ήσουν εσύ, καλή μου."

Γιατι μιλά στον αόριστο, τι συμβαίνει;

"Γνωρίζω πολύ καλά πόσο καταραμένη είναι η ζωή μου. Αλλά όταν κατάλαβα τα συναισθήματα μου για σένα, πίστεψα πως ίσως, έστω και για ένα λεπτό, θα ένιωθα την απέραντη γαλήνη που άκουγα τους πάντες να συζητούν πως ένιωσε η μητέρα μου, όταν έφυγε από τον κόσμο. Ήμουν πεπεισμένος πως εγώ θα μπορούσα να τη νιώσω ζωντανός. Και την ένιωσα. Σε ευχαριστώ."

"Υπήρχαν μέρες που έβλεπα τη ταραχή σου, τον ιδρώτα σου, και σκεφτόμουν 'εγω γιατί δε μπορώ να την κάνω να νιώσει αυτή τη γαλήνη;'. Κι αυτό πάντα με πονούσε. Ακόμη και τα ξενύχτια σου, όλα αυτά που περνούσες μονάχη στην αυλή, παρέα με ένα μπουκάλι αλκοόλ, αργά το βράδυ. Ακόμη και σ' αυτά ήμουν ανίκανος να είμαι δίπλα σου, σα σωστός σύζυγος. Σαν τον άνθρωπος της ζωής σου."

Sunghoon, τι λες; είσαι ο άνθρωπος της ζωής μου.

"Συγγνώμη για όλα, καρδιά μου. Σου έκανα πολλά. Ποτέ δεν άξιζες σε ένα σκουριασμένο νόμισμα σαν εμένα."

Τι εννοείς, τι μου έκανες, τίποτα δε μου έκανες, που είσαι;

"Για το μόνο πράγμα που δεν απολογούμαι, είναι που έφυγα. Αυτό είναι το μόνο σωστό πράγμα που έκανα ποτέ στη ζωή μου. Είναι το δώρο μου για σένα. Οπότε μη λυπηθείς ποτέ. Διάβασε παρακάτω και θα καταλάβεις πολύ καλά γιατί λέω, ότι λέω."

Τα μάτια μου άρχισαν να ξεχειλίζουν με δάκρυα.

Που είσαι; που πήγες; που με άφησες; και κυρίως, γιατί;

"Την ημέρα που ο πατέρας μου ανακοίνωσε στον καθένα από εμάς, εάν θα είμαστε βασιλείς ή όχι, ο Ni-ki βγήκε ταραγμένος από το δωμάτιο. Όλοι το είχαμε προσέξει. Έτρεμε από την κορυφή ως τα νύχια. Όμως όλοι το αγνοήσαμε, καθησυχαζοντας τον εαυτό μας, λέγοντας του πως ο Ni-ki έτσι κι αλλιώς είχε αποτρελαθεί τον τελευταίο καιρό. Τον αφήσαμε μόνο του, να σπαρταρά σα το ψάρι."