Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🔥
Bir insanın kalbinin çığlığını kendisinden başkası asla duyamazdı, ama ben kendi kalbimin çığlığını duyan adama aşıktım.
Geçen yıllar, yaşanan birçok acı beni daha olgun bir kadın haline getirmişti fakat ondan hiç geçememiştim. Sanki benim bu hayattaki yansımam oydu ve ben kendi hayatımı uzaktan izliyordum.
Atlas'la yaşadığımız o çok fazla fazla yakın anlardan sonra beni evime bırakıp bir de eve gelip evdekilere selam vermişti.
Ay Alev, bu çocuk beni çok güldürüyor. İnsan birazcık utanır be. Yarım saat önce kızlarını... Neeysss..
Bu sabah ise Atlas ve ailesi bize kahvaltıya geliyorlardı.
Kayınvalidecilik, görümcecilik falan yani anlatabiliyor muyum?
Üzerime giydiğim gri pileli etek, siyah üzerime yapışan uzun kollu bir triko ve topuklu diz üstü çizmelerimle çok iyi hissediyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Makyaj olarak eyeliner, rimel ve pembe allığımı kullandım. İmzam olan, kırmızı rujumu da sürmeyi ihmal etmedim tabii ki.
Küçük ama çizmelerim yüzünden oldukça sesli adımlarla aşağıya indiğimde Atlas ve ailesi çoktan gelmişlerdi.
Hızlı hızlı masaya geldiğimde heyecanla atıldım. "Hoş geldiniz en sevdiğim Demirkan'lar." Cümlemin üzerine Su gözlerini devirdi. "Zaten başka tanıdığın Demirkan yok abla." Haklıydı ama bunu çaktıramazdım.
Çirkefleşip onunla kavga edebilirdim ama onu da yapmadım.
Dedim ya kayınvalidecilik, görümcecilik falan hani.
