PERDELERİN ARDINDA (+18)

12. Kopan Bağlar

Hoş geldiniz, iyi okumalar!✨

Bölüm Şarkısı: Balmorhea, Remembrance

🔥

Kafamın içi mahşer alanı gibiydi. Damarlarımda akan kan buz gibi olduğunda ölümün aslında bana geldiğini hissetmiştim.

Yüzündeki gülümseme için, kendi canımı ortaya koyacağım küçük kardeşim.

Doğduğunda evi mis gibi kokutan, büyüdüğünde başıma bela olup yüzümü güldürenim.

Neşesi, neşemdi.

İstanbul'a döneli 1 hafta olmuştu.
Ne Bulut'tan ne de Su'dan haber vardı.

Uçurumda bulunan araba Bulut'a aitti.

Daha doğrusu araba parçaları.

Polisler öldüklerini söylüyorlardı.

Benim kardeşim nasıl ölebilirdi?

Odamdan kalkıp, Su'nun odasına gittim.

Odası cıvıl cıvıldı, toz pembe, beyaz ve açık gri renkleri vardı.

Küçük peluşları hala yatağının üzerindeydi.

Hiç büyümüyordu.

Ama büyüyecekti. Onun yaşayacağı çok şey vardı.

Yatağına oturup uzandığımda elimi yastığının altına attım.

Elime gelen küçük şeyle yüzümü buruşturup yastığı kaldırdım.

Küçük beyaz bir defterdi.

Yavaşça son sayfayı açtığımda, kazadan önceki gecenin tarihi vardı.

Merakla okumaya başladım.

Ablam gitti, abim eve bile gelmiyor.
Annem ve babam bugün sürekli tartıştılar ve babam bana ilk kez sesini yükseltti.

Hak etmemiştim ki.

Ablamın odasına girdiğimde burnuma onun kokusu çarpmıştı. Keşke ona sarılabilseydim.

Ablamın yatağına oturduğumda, bu odada attığımız kahkahalar kulağıma dolmuştu.

O bana hep, neşemin neşesi olduğunu söylerdi.

Şu an ağladığımı bilse eminim üzülürdü.

Keşke ona sarılabilseydim.

Babam bugün bana, hiçbir işe yaramadığımı ve bu evde fazlalık olduğumu söyledi.

Annem de onu onaylayıp, benim büyük bir hata olduğumu vurguladı.

Hak etmemiştim.

Gerçekten.

Su kendisini ifade edemediğinde sürekli gerçekten derdi.

Gözlerimden akan yaşlar sayfayı ıslattığında son kelimenin mürekkebini dağıtmıştı.

-Su.

Hıçkırarak ağlamaya başladığımda yastığına sarıldım. Hala onun gibi kokuyordu. Bebek gibi.

10 yıl önce, İzmir.