Louis Partridge | En yakın arkadaşımın abisi

20.bölüm

1 ay sonra *

Los angeleste kampımız çok güzel geçmişti. Hatta Londraya dönünce kendimi biraz mutsuz hissetmiştim.

Louisle kalan tüm günlerimizi birlikte geçirmiştik. Ve bugün gidiyordu. Hazırlandım ve tekrar beni almaya geldi.

Yol boyu bir şey konuşmadık. Ona nasıl veda ediceğimi bile bilmiyordum. Tekrar havalimanına girdik ve tekrar bekleme salonunda oturduk

Geçen seferkinin aynılarını yaşıyorduk ama bu sefer uzun bir süre dönmeyecekti. Oturduğumuz sırada halâ konuşmuyorduk. Duymak isteyeceğim en son şey olan anons sesi geldi.

Ayağa kalktı ve kollarını açtı. Sımsıkı sarıldım tekrar göz yaşlarımı tutuyordum. Kollarımdan ayrıldığı sırada yanağımda ki göz yaşını sildi. Arkasını dönüp durdu tam gidicekken tekrar bana döndü ve dudaklarımdan öptü

Tekrar arkasından baka kaldım. Bu sefer bir şey yapmadan gidip eve sadece uyumayı planlıyordum. Acımı geçirecek tek şeydi sanırım.

Louisin motoruyla birlikte eve gittim. Odama çıkıp kendimi toparlamaya çalıştım. Kapım çaldığı sırada annem içeri girdi

K: iyi misin ?

Gülümsemeye çalışarak cevap verdim

A: evet evet

Odama girip yatakta yanıma oturdu ve bana sarıldı

K: eminim halledeceksiniz

İçimde tuttuğum her şeyi bırakmıştım

A: hiç sanmıyorum
K: evet halledeceksiniz adeta birbiriniz için yaratılmışsınız sırf aranıza giren kilometreler yüzünden mi birbirinizden kopacaksınız ?

Yüzlerce hatta binlerce kilometreden bahsediyorduk. Annemin kucağında ağladığım sırada bana daha çok sarıldı. Annem yanımda olmasaydı bu kadar güçlü olamazdım sanırım

K: hadi toparlan yarın okulun ilk günü artık son sınıfsın

Gülerek cevap verdim

A: hatırlatmasan olmuyor di mi

Annem odadan çıktığında yarın için çantamı ve kıyafetlerimi hazırladım. Duşa girip erkenden uyudum

Sabah kalkınca bok gibi hissediyordum sanırım çok fazla uyuduğumdandı. Kalkıp hazırlandım. Bugün okulun ilk günü diye herkese enerjik görünmeye çalışıyordum

Oturma odasından millie'yi beklerken korna sesini duydum çantamı alıp annemi öptüm ve evden çıktım.

M: sana da günaydın
A: ah pardon günaydın
M: heyecanlı mısın bari ?
A: hiç sorma

Arabayı durdurup yüzüme baktı

M: halâ Louis için mi üzgünsün
A: gideli bir gün oldu hemen nasıl atlatmamı bekliyorsun ?

Bi anda bana sarıldı

A: hadi geç kalıcaz gidelim

Okulun bahçesinden girdiğimizde her sene olduğu gibi herkesi evrim geçirmiş şekilde gördük. İnsanları incelemekten yürüyemiyorduk. Josh ve Noah yanımıza geldi

J: selam
M: selam

Kendi aralarında diyaloğa girdiler. O sırada Noah benimle konuşmaya başladı

N: iyi misin
A: ne için ?
N: yani Louis gitti ya
A: ha tabi evet iyiyim
N: andrea
A: efendim ?
N: eğer konuşmak için birine ihtiyaç duyarsan ben her zaman buradayım
A: teşekkür ederim

Gelip bana sarıldı bunu beklemiyordum. Bugün de herkes bana sarılıyordu. Zil çaldığı sırada sınıfa girdik