Illusion (Quarantine Series #1)

CHAPTER 9

I don't know what happened. Everything went so fast. I couldn't even recall every details happened earlier. Last thing that showed up before I totally closed my eyes was Joy. Hindi ko alam kung anong nangyari sa akin. Kung bakit ako nahimatay. I wasn't even feeling unwell that time.

Mas lalo lang sumasakit yung ulo ko if I continue recalling things. Minasahe ko yung sintido ko bago igalaw yung katawan ko. I get up from lying and started to gain my strength. I tried to look up to see where I am, and realize that I was in my room. I uncovered myself from the comforter and get up. I hold my arm and slowly twist it in a circular motion. Lumabas ako ng kwarto at bumungad sa akin ang tahimik na sala. Inilibot ko ang tingin ko para hanapin siya. But I can't see her in every corner of this apartment. Lumingon ako sa balcony pero wala din siya doon. Palubog na rin ang araw.

"Joy?" I called out, assuming that she was inside the bathroom. But seconds past, silence remained.

Where is she?

Umupo muna ako sa sofa dahil bigla na namang sumakit yung ulo ko. I stay still to palliate the pain in my head. Huminga muna ako nang malalim bago sumandal sa sofa. I rested my head on it and close my eyes for awhile. Pumasok na naman sa isip ko ang nangyari kanina.

Why did Joy seem so weird earlier? I mean parang may mali. There's something off on her.

Sa salamin. Tama, doon nagsimulang maglabo yung paningin ko. Was that just a hallucination? If I recall, I didn't see Joy beside me as I look up in the mirror kahit nasa tabi ko naman siya. And when I look up again, hindi ko parin siya nakita sa tabi ko. At nang lingunin ko siya sa tabi ko ay talagang wala na siya rito. Tinawag nalang niya ako at doon na nagsimulang mandilim ang aking paningin.

This is shit! This is making me crazy!

Tumunog yung cellphone sa bulsa ko. Kinapa ko ito at agad na sinagot nang makita kung sino yung tumatawag.

"Hello, bro?" I said in my low voice.

"Hey, what's wrong with your voice? Are you sick? Hindi ba sumulpot si Joy sa date niyo kaya ganiyan yang boses mo?" sabi niya at napangiwi nalang ako.

"No, may nangyari lang."

"What?"

"I lost my soul kanina."

"What?!" bulalas niya at bahagya kong inilayo yung cellphone sa tenga ko.

"Ano ba! Ang OA mo." wika ko at tumahimik siya sa kabilang linya.

"Eh ikaw nga 'tong OA eh, akalain mo namang mawala yung kaluluwa mo." asik niya at bahagya akong natawa.

"Deiv, tell me what exactly happened? Baka kung ano nang nangyari sa'yo diyan. Patay ako kay Tita. Gago to."

"No, okay na ako. Don't worry. Nahilo lang ako kanina but I'm fine now." wika ko at narinig kong bumuntong huminga siya.

"You sure?"

"Hmm."

"What about your date? What happened?" tanong niya at ako na naman yung natahimik.

"Hindi natuloy. Nawala rin siya."

"What do you mean?"

"Hindi ko na siya nakita nang magising ako. Magkasama pa kami kanina sa store pero ngayon hindi ko alam kung nasaan siya." I stated.

"Baka umalis lang, babalik rin yun." aniya at napatango nalang ako.

Nag-usap pa kami ni Nikos hanggang sa nagpaalam na siya at pinatay na ang tawag. Pinikit ko nalang ang mga mata ko. The silence was defeaning just then before the door opens and I jumped off from the sofa.