?Daffodils[Complete]

🍁Daffodils အပိုင်း(၁၇)ဖုံးကွယ်ထားတဲ့ အလွှာ

🍁Daffodils:အပိုင်း(၁၇)ဖုံးကွယ်ထားတဲ့အလွှာ

မျက်နှာပေါ်တိုက်ရိုက်လာကျနေတဲ့ နေရောင်စူးစူးကြောင့် နွေဦး မျက်လုံးပေါ် လက်ဖဝါးနဲ့ကာလိုက်ပြီး နာရီကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မနက် ၈နာရီ...

သောက်ကျိုးနည်း!!

နွေဦး ကျိန်ဆဲရင်း ဖြုန်းခနဲထထိုင်လိုက်တော့ ကိုက်ခဲနေတဲ့ခေါင်းကြောင့် မျက်နှာရှုံ့မဲ့သွားရတယ်။မျက်ခုံး၂ခုကို ထိဆက်လုနီးပါးကုတ်ပြီး လက်မနဲ့ လက်ညိုးသုံးကာ ဖိနှိပ်လိုက်တော့ ဝေဒနာနည်းနည်းလျော့ပါးသွားသလိုရှိပေမဲ့ ခဏတာသာ...သူအရက်နာကျနေပြီ။

အရက်နာကျနေရက်နဲ့ သူဆေးရုံဘယ်လိုသွားရပါ့မလဲ..သူကဌာနမှာ ရာထူးအကြီးဆုံးလူတစ်ယောက်မို့ မသွားလို့လဲမဖြစ်သေးဘူးဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ ကုန်းရုန်းထရတယ်။ဘေးမှာတော့ဘယ်အချိန်က လာခိုးအိပ်နေလဲမသိတဲ့ဖိုးဝါက နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်နေတုန်း။ဖိုးဝါရဲ့ပါးဖောင်းဖောင်းလေးကို သူ့နှာခေါင်းနစ်ဝင်တဲ့အထိ မွှေးကြူရင်း ခေါင်းလေးကိုအသာပွတ်တော့ အပျင်းမလေးက အပျင်းတစ်ချက်ဆန့်ကာတစ်ဖက်ကိုလှည့်ပြီးပြန်အိပ်သွားတယ်။

"သမီးလေးပဲ ဇိမ်ကျနေလိုက်!"

ဖိုးဝါလေးကို သူ မလိုတမာပြောပြီးကုတင်ပေါ်ကဆင်းတော့ အရင်ဆုံးလုပ်မိတာကမှန်ကြည့်တာ။တော်သေးတယ်...ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ရုပ်ပေါက်မနေလို့။မိုးပင်လယ် ထည့်ပေးတဲ့ ပထမတစ်ခွက်တုန်းက သူ အဆင်ပြေနေသေးတယ်။နောက်တစ်ခွက်သောက်လိုက်ပြီးနောက်ပိုင်း သူဘာဆို ဘာမှမမှတ်မိတော့ဘူး။မူးမူးနဲ့ပေါက်ကရတွေမလုပ်မိဖို့ပဲဆုတောင်းရမယ်။မဟုတ်ရင် သူ့ရဲ့ဆာဂျင်ဆိုတဲ့ဂုဏ်သိက္ခာက သူ့ကို 'ဘိုင့်ဘိုင်' လုပ်သွားတော့မှာ။

ခုတောင် ဟိုလူက သိပ်လေးစားချင်တာမဟုတ်ဘူး..ဒါပေမဲ့ သူ့ကို ခုံပေါ်မှာ တင်ပစ်မထားပဲ အခန်းထဲထိခေါ်လာပေးတာပဲကျေးဇူးတင်ရမယ်။

ဟင်!!ဒါငါ့ဘာသာငါတက်လာတာလဲဖြစ်နိုင်တာပဲလေ...သူတောင် ၂ခွက်ထဲနဲ့ အဆင်မပြေတာ မိုးပင်လယ် ဆိုထတောင်ထနိုင်ပါ့မလား။