Mavi sonsuzluğa kanat çırpan kelebeklerimin kanatlarını kırdınız. İçimdeki umutlarımı taşıyan kanatlarını tüm vicdansızlığınızla kırmızılara boyadınız. Siz gülerken benim gözyaşlarım ıslattı onları gömdüğüm toprakları.
Ruhum, acının yarattığı depremin enkazıyla uğraşırken ardından gelen artçı depremler altında ezilip kalıyorum. Yeter be artık! Kalemim umutlu kelimeler yazmak için çabalarken, yüreğimde sebep olduğunuz depremler bana hiç yardımcı olmuyor.
Bir gün daha geçiyor ömrümden, bir gün daha eksiliyor gençliğimden ve bir damla daha süzülüyor sizin vicdansızlığınızın yaktığı ruhumu söndürmek için.
Kalpsizliğiniz hiçbir işe yaramıyor. Her şeyi berat ediyorsunuz. Egolarınızdan eğilmiş başlarınızı biraz kaldırın ve yakıp yıktığınız enkazın altında kimlerin kaldığına bir göz atın. Derinlerde bir yerlerde gömülü olduğunu düşündüğüm insanlığınızı konuşturun biraz da...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ruhumun Kırık Satırları
PoésieHoş geldin bir türlü gelemeyen anılarıma, Sürekli kursak denilen yerde kalan heveslerime, Yarım kalan sevgilerime, Sonu olmayan gözyaşlarıma, Emek emek büyüttüğüm duygularıma... Hoş geldin her derdime, sevincime ve gözyaşıma ortak olmaya. **********...
